του Νίκου Γεωργαντζίνου

Από τότε που ήμουν μικρός, άκουγα από τους γονείς μου και από άλλους ποσό σημαντική είναι η πεδιάδα της Κωπαϊδας, για την επιβίωση των κατοίκων των γύρο περιοχών. Ειδικά, μετά την απαλλοτρίωση της. Και το σπουδαιότερο, ότι είχε μεγάλες προοπτικές ανάπτυξης .Θα γινόταν έλεγαν, το περιβόλι της ΑΘΗΝΑΣ. Πράγματι, για τους αγρότες αποτέλεσε το κύριο βιοποριστικό τους μέσω. Οι αγρότες της περιοχής αξιοποίησαν της δυνατότητες της πεδιάδας, με πολύ δουλειά, κόπο, αγώνα και αγωνία...

Η μηχανοκαλλιεργεια, η ανάπτυξη της γεωπονικής επιστήμης και των τεχνικών της, βοήθησαν στην αύξηση της παραγωγής προϊόντων, αλλά , και στην αύξηση των καλλιεργουμένων εκτάσεων. Οι αγρότες μας, μετά από πολλά χρόνια μιζέριας, κατάφεραν να στηθούν στα πόδια τους δουλεύοντας πολύ σκληρά, και σιγά-σιγά, να ανεβάζουν το βοιωτικό τους επίπεδο. Πράγματι μεγάλη οικονομική ώθηση, δόθηκε με την ένταξη μας στην ΕΟΚ, και τις επιδοτήσεις. Έτσι αυξήθηκε η καλλιέργεια των επιδοτούμενων καλλιεργειών, ειδικά του βαμβακιού και της βιομηχανικής ντομάτας, καλλιέργειες όμως, με μεγάλες απαιτήσεις σε νερό για την ύδρευση τους. Αυτό είχε σαν αποτέλεσμα να φανεί η ανεπάρκεια των αρδευτικών έργων, οι δυσκολίες και το κόστος της καλλιέργειας να αυξάνονται συνεχώς, και να αρχίσει η αντιπαράθεση, μετάξι αγροτών και του διαχειριστή της πεδιάδας, που είναι ο Οργανισμός Κωπαϊδος. Οι αγρότες και δικαιολογημένα δεν θέλουν, και πολλοί πλέον δεν μπορούν για οικονομικούς λογούς, να πληρώνουν την στρεμματική εισφορά τους στον Οργανισμό Κωπαϊδος. Οι αγρότες, θεωρούν πολύ μεγάλη την εισφορά για τις αρδευόμενες καλλιέργειες αλλά και για τις μη αρδευόμενες. Και το σημαντικότερο, διότι όχι μονό, δεν γίνονται νέα έργα, που θεωρούνται από όλους ότι είναι πλέον απαραίτητα, αλλά δεν συντηρούνται και τα υπάρχοντα, με αποτέλεσμα να μην είναι δυνατή η πρόσβαση το χειμώνα σε πάρα πολλές περιοχές , οι δρόμοι είναι σε αθλία κατάσταση, η πρόσβαση στα κτήματα είναι αδύνατη, πάρα πολλοί αγρότες δεν καλλιεργούν τα κτήματα τους κατά την χειμερινή περίοδο, και χάνουν μέρος του εισοδήματος τους που έχουν ανάγκη για την επιβίωση τους. Κατά την καλοκαιρινή περίοδο προκειμένου να ποτίσουν τα κτήματα τους, πολλές φορές στέκεται αδύνατο, γιατί το νερό δεν φτάνει στα κτήματα τους, (συμβαίνει, σε κάποιες περιοχές το νερό να είναι άφθονο και να μη ξέρουν τι να το κάνουν) η για να τα καταφέρουν να ποτίσουν, να μεταφέρουν το νερό στα κτήματα τους, χρησιμοποιώντας πολλές φορές έως και τέσσερα τρακτέρ. Το αποτέλεσμα;

Το κόστος παραγωγής να είναι πολύ υψηλό και ασύμφορο, ώστε πολύ να τα σπέρνουν μονό για να πάρουν την επιδότηση, και βέβαια, έτσι να συρρικνώνεται το εισόδημα του αγρότη, να αυξάνεται η ανασφάλεια για το μέλλον, να περιορίζεται η απασχόληση, να αυξάνεται η ανεργία, να εγκαταλείπονται τα χωράφια, και όλοι να στοχεύουν στην αστικοποίηση των οικογενειών τους με κάθε μέσον. (έτσι γίνονται οι καλύτεροι πελάτες των πολιτικών γραφείων.) Και βέβαια έχει χαθεί εντελώς η εμπιστοσύνη στους πολιτικούς και στο πολιτικό σύστημα, που για 50 χρόνια τους υπόσχονταν πως, με της προσπάθειες τους, θα μεταμόρφωναν την Κωπαιδα, σε περιβόλι των Αθηνών και ολόκληρης της Ελλάδας. Δεν συνέβη όμως αυτό. Με την αμέλεια τους, κατάντησαν, τον πιο εύφορο κάμπο της Ελλάδας, στην πλέον αντιπαραγωγική πεδιάδα, και γενικότερα τους κατοίκους ολόκληρης της περιοχής θύματα, της φτώχειας, της ανέχειας, της ανασφάλειας. Να μην υπάρχει εμπιστοσύνη πουθενά και σε κανένα, να έχει χαθεί η εμπιστοσύνη στο κράτος, να καλλιεργείται ο ατομικισμός, κράτος να είναι μόνο το σπίτι και η οικογένεια του κάθε ενός. Ξεχάσαμε το εμείς που μας ανέστησε.

Και βέβαια, επειδή αυτό συμβαίνει σε όλη την Ελλάδα και όχι μόνο στον αγροτικό τομέα, κατά την άποψη μου, είναι η πρώτη αιτία της φτώχειας της ομορφότερης και πλουσιότερης χώρας του κόσμου. Στην Κωπαϊδα όμως το πρόβλημα είναι μεγάλο και θα πρέπει να βρεθεί λύση. Προτάσεις από ότι ξέρω υπάρχουν, αλλά πρέπει κάποιοι να ακούσουν , να σκύψουν στο πρόβλημα και να δουλέψουν. Ας το κάνουν τουλάχιστον μια φορά στα πενήντα χρόνια με κάποια έστω ελάχιστη ευθύνη. Η περαίωση έχει γίνει κανόνας εδώ και πάρα πολλά χρόνια για όλους τους ελεύθερους επαγγελματίες, γιατί δεν μπορεί να εφαρμοστή στην προκειμένη περίπτωση και για τους αγρότες; Συμφωνήστε κύριοι σε ένα ποσοστό, ανεκτό ώστε να ξοφληθεί το χρέος των αγροτών και να είστε σίγουροι ότι θα λυθούν αρκετά προβλήματα .και το κυριότερο; Ο οργανισμός θα μαζέψει αρκετά χρήματα ώστε να μπορέσει να κάνει τα απαραίτητα έργα στην Κωπαϊδα να καλλιεργηθούν σωστά τα κτήματα, να μειωθεί το κόστος της καλλιέργειας, να πάρει ανάσα ο αγρότης, θα πρέπει τώρα (χθες) να σταματήσει ο εκβιασμός των αγροτών με τα σημειώματα που στέλνονται μέσω ΔΥΟ για το χρέος που έχουν στον οργανισμό ΚωπαΪδος. Και βέβαια υπάρχουν λύσεις και έχετε υποχρέωση να ικανοποιήσετε και τους συνεπείς αγρότες που καταβάλουν κανονικά τις εισφορές τους . αρκεί να το θέλουμε. Σκεφτείτε κύριοι υπεύθυνοι στον οργανισμό Κωπαίδος και στο υπουργείο αγροτικής ανάπτυξης ,μπορεί αν θέλετε να ξεκινήσει μια καινούρια εποχή στις σχέσεις μεταξύ των αγροτών και του οργανισμού Κωπαϊδος. Όχι μόνο για την συντήρηση των έργων αλλά υπάρχουν όλες οι δυνατότητες με κάποιες παρεμβάσεις και εδώ είναι η ευθύνη του υπουργείου ΑΓΡΟΤΙΚΗΣ ΑΝΑΠΤΥΞΗΣ ΚΑΙ ΤΡΟΦΙΜΩΝ να γίνει η Κωπαϊδα το περιβόλι της Αθήνας και όχι μόνο. Θα μπορούσε έστω μια πιλοτική προσπάθεια σε πρώτη φάση για παραγωγή ελεγχόμενων ποιοτικών προϊόντων (αν όχι βιολογικών)από λιπάσματα και φάρμακα. Να μια ευκαιρία Κε υπουργέ της αγροτικής ανάπτυξης να βγουν οι γεωπόνοι στα χωράφια όπως εσείς έχετε πει. Κάνετε το.

Και θα μπορούσε να δημιουργηθούν στην ΚωπαΪδα γεωπονικά κέντρα και μάλιστα στις παλαιές αποθήκες του οργανισμού Κωπαίδος που είναι διάσπαρτες στην πεδιάδα και εγκαταλειμμένες ,να πλαισιωθούν από γεωπόνους για να παρακολουθούν τις καλλιέργειες και να δίνουν συνταγή για φάρμακα και τα λιπάσματα μιλώ για τα αγροτικά προϊόντα που αφορούν την διατροφή, δεν ξέρω αν αυτό θα μπορούσε να επεκταθεί και σε άλλες καλλιέργειες. Ξέρω όμως πως έτσι θα παραγόταν προϊόντα ελεγχόμενης ποιότητας και ονομασίας., και στη συνέχεια με την δημιουργία μιας αγοράς η ενός δημοπρατηρίου που τόσο πολύ έχει ανάγκη ο αγροτικός κόσμος, θα μπορούσε πραγματικά να ξαναδώσει ελπίδες για ανάπτυξη για αύξηση της απασχόλησης θα κάλυπτε μεγάλες διατροφικές ανάγκες του πληθυσμού και θα συνέβαλε ουσιαστικά στην εθνική οικονομία, περιορίζοντας τις εισαγωγές αγροτικών προϊόντων αλλά είμαι βέβαιος ότι θα μπορούσαμε να εξάγουμε άριστα προϊόντα ελεγχόμενης ποιότητας και ονομασίας. Πενήντα χρόνια μόνο υποσχέσεις κατά την προεκλογική περίοδο και μετά τίποτα. Απευθύνομε στη νέα γενιά των πολιτικών. Είναι η ευκαιρία σας κύριοι, οι παλαιοκομματικές μέθοδοι επικοινωνίας και οι υποσχέσεις τελείωσαν τώρα θέλει δουλειά μπορείτε; Ιδού η Ρόδος ιδού και το πήδημα

Ο κ. Νίκος Γεωργαντζίνος είναι τ. μέλος του ΔΣ του Επιμελητηρίου Βοιωτίας και επίτιμος Πρόεδρος της Ένωσης Ηλεκτρολόγων Εγκαταστατών Ν. Βοιωτίας.