Αθώα παιδιά, σε μία ένοχη κοινωνία...
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Κρίση-Παγκόσμια Διακυβέρνηση | Posted On Παρασκευή 20 Μαΐου 2011
Είναι ακατάλληλο για ανηλίκους.
Καθώς επίσης ακατάλληλο και για οποιονδήποτε ενήλικα δεν αντέχει να αντικρίσει την πραγματικότητα.
Ελπίζω να δημοσιευτεί στο site που θα το στείλω, αν όχι τους δικαιολογώ πλήρως και δεν τους χρεώνω έστω και στο ελάχιστο για λογοκρισία.
Κάποιες κουβέντες ίσως είναι καλύτερα να μην ακούγονται ποτέ. Δεν ξέρω. Το αφήνω στην κρίση τους. Είναι ένα σκληρό και προκλητικό κείμενο, είναι όμως το πιστεύω μου και έχω κάθε δικαίωμα, σε μία δημοκρατική χώρα, να το ...
εκφράζω...
Θα μπορούσα να διατυπώσω διαφορετικά τις σκέψεις μου, με πολύ πιο ήπιο τρόπο, αλλά είμαι εξοργισμένη.
-Μισώ την πίστη σας
-Μισώ την κοινωνία σας
-Μισώ τη χώρα σας
-Μισώ τους πολιτικούς σας
-Μισώ το σπίτι σας
-Μισώ την οικογένεια σας
-Μισώ τον πατέρα σας
-Μισώ τη μάνα σας
Αναφέρομαι στους φυσικούς, ηθικούς και έμμεσους αυτουργούς της δολοφονίας του 44 χρονου Μανώλη, με αποτέλεσμα να μείνει ορφανό ένα παιδί πριν ακόμα γεννηθεί.
Δεν είναι η πρώτη φορά που κάνω τέτοιες σκέψεις και σίγουρα ούτε η τελευταία. Όχι εξαιτίας αυτού του αποτροπιαστικού εγκλήματος. Κάθε μέρα συμβαίνουν τα ίδια και πολύ χειρότερα. Αυτό που με εξοργίζει και τα παίρνω στο κρανίο, είναι ότι κανείς δεν σκέφτεται αυτά τα παιδιά που μένουν πίσω.
Τα παιδιά ρε παλιάνθρωποι δεν τα σκέφτεται κανείς?
Αυτά τι σας έχουν κάνει?
Σε τι σας φταίνε αυτά τα αθώα πλάσματα?
Ποια παιδιά?
Όλα.
Μιλάω για αυτά που μένουν ορφανά.
Για αυτά που υπόκεινται σε κάθε είδους βάναυση κακομεταχείριση.
Για αυτά που το μέλλον τους είναι προδικασμένο και καταδικασμένο πριν ακόμα γεννηθούν.
Είσαστε όλοι ένοχοι για το πιο αποτρόπαιο και αδιανόητο έγκλημα που μπορεί να βάλει ο νους του ανθρώπου.
Δημιουργήσατε και συντηρείτε μία σάπια κοινωνία που φέρνει στη ζωή αθώες υπάρξεις και τις καταστρέφει. Όσες από αυτές καταφέρουν να επιβιώσουν βιολογικά, ψυχολογικά και συναισθηματικά μεταλλάσσονται σε λυσσασμένα σκυλιά έτοιμα να κατασπαράξουν ανθρώπινες σάρκες. Και στο τέλος ηλικιωμένοι πλέον κάθεστε και τα θαυμάζετε, ευχαριστείτε το θεό που σας αξίωσε να τα δείτε αποκαταστημένα, έχοντας δημιουργήσει τους νέους εγκληματίες της κοινωνίας σας. Νέα τέρατα, πολύ χειρότερα από εσάς και ικανά για ακόμα πιο απάνθρωπες και κτηνώδεις πράξεις.
Κοιτάξτε τον καθρέπτη, δείτε τα μάτια σας και κάπου εκεί θα βρείτε τον δαίμονα να κρύβετε και να γελάει ευχαριστημένος με το δημιούργημα του.
Σας παρακολουθώ καθημερινά να ασχολείστε με ένα σωρό κακομοιριασμένα και μαλακισμένα μικροπράγματα, αλλά για το πιο ουσιαστικό έγκλημα που διαπράττεται καθημερινά, δεν λέτε τίποτα.
Σας απασχολούν θέματα όπως μνημόνιο, τρόικα, μισθοί, ανεργία, κυβέρνηση, πολιτικοί, κ.τ.λ. αλλά για τις δολοφονίες τόσων αθώων παιδιών, για την κακομεταχείριση τους, για τις άθλιες συνθήκες διαβίωσης τους, για την ύπαρξή τους ούτε κουβέντα. Υποκριτές, στεναχωρηθήκατε για την αθώα ψυχή του παιδιού που έμεινε ορφανό από τη δολοφονία του πατέρα του και για όλα τα υπόλοιπα χεστήκατε.
Να πάτε όλοι σας στο διάολο. Εσείς αφήσατε αυτό το παιδί ορφανό, όπως και όλα τα υπόλοιπα. Μπορεί οι φυσικοί αυτουργοί να είναι μόνο τρεις, αλλά ηθικοί και έμμεσοι είστε όλοι σας. Εσείς είστε οι πραγματικοί και ουσιαστικοί ένοχοι και καμία κόλαση δεν είναι αρκετή, για να πληρώσετε τις αμαρτίες σας.
Πόσο μυαλό χρειάζεται για να καταλάβει κάποιος ότι κάτι δεν πάει καλά στην κοινωνία μας;
Είναι τόσο δύσκολο;
Όχι βέβαια.
Γεννιόμαστε, ζούμε, αναπαραγόμαστε και πεθαίνουμε σε μία άρρωστη και απάνθρωπη κοινωνία. Άρρωστη σε όλους τους θεσμούς και τα ιδανικά. Απάνθρωπη σε όλα τα όντα που την απαρτίζουν.
Ποιος δημιούργησε και συντηρεί αυτό το κτήνος. Όλοι εσείς. Ναι καλά το ακούσατε ηλίθιοι. Άτομα σαν κι εσάς την δημιούργησαν και όλοι εσείς την συντηρείτε καθημερινά με τα έργα σας και τον τρόπο ζωής σας. Έχετε φτιάξει το τέλειο κολαστήριο και καθημερινά παραπονιέστε ότι καίγεστε από τις φλόγες. Καλά να πάθετε. Τα μαρτύρια που τραβάτε είναι λίγα σε σχέση με το κακό που κάνετε. Διαιωνίζετε μία αρρωστημένη, βρωμερή και τρισάθλια πραγματικότητα.
Καθημερινά φωνάζετε, βρίζετε, λογομαχείτε, φτάνετε μέχρι και στο σημείο της χειροδικίας για πιο λόγο;Γιατί κλέβουν, βιάζουν, σκοτώνουν, εκμεταλλεύονται, απολύουν, δίνουν λίγα χρήματα, ζητάνε πολλούς φόρους, κ.τ.λ. για εσάς και τις οικογένειες σας.
Και τι κάνατε για να αποτρέψετε τέτοιες καταστάσεις?
Τίποτα δεν κάνατε. Ή μάλλον σχεδόν τίποτα. Καθόσασταν στον καναπέ σας και βλέπατε στην τηλεόραση σας να συμβαίνουν όλα αυτά κάπου αλλού. Δεν πιστεύατε ότι θα συμβούν και σε εσάς. Ο τροχός όμως γύρισε και τώρα ήρθε η δική σας σειρά.
Ειλικρινά είχα όλη τη καλή διάθεση να σας δώσω άφεση αμαρτιών, με το σκεπτικό ότι όταν ήταν μακρυά σας δεν μπορούσατε να αντιληφθείτε το μέγεθος και την τραγικότητα της κατάστασης, λόγο διανοητικής καθυστέρησης. Δυστυχώς οι δικαιολογίες μας τελείωσαν.
Τι κάνετε λοιπόν σήμερα που βιώνετε καθημερινά τον βιασμό της ύπαρξη σας?
Πάλι τίποτα.
Είναι πραγματικά απίστευτο.
Έχετε χάσει κάθε αρχέγονο ένστικτο επιβίωσης. Είστε βυθισμένοι σε ένα τέλμα πλήρης αδράνειας και δέχεστε τα πάντα.
Σε οποιονδήποτε οργανισμό γίνει επίθεση από κάτι που θα του προξενήσει κακό, αυτός αντιδρά.
Ακόμα και τα σκουλήκια αν προσπαθήσεις να τους κάνεις κακό θα αντισταθούν.
Εσείς όμως τίποτα.
Είστε χειρότεροι και από τα σκουλήκια που σέρνονται στο χώμα.
Σας πείραξαν οι λαθρομετανάστες;
Και τι κάνατε για να μην μπουν στη χώρα σας;
Τι κάνατε για να φύγουν από τη χώρα σας;
Αφού το ξέρετε ότι κάποια στιγμή μπορεί να σας κλέψουν ή και να σας σκοτώσουν, τι κάνατε για να το αποφύγετε αυτό;
Τίποτα, απολύτως τίποτα.
Και τώρα που σας έκλεψαν, βίασαν, σκότωσαν πάλι δεν κάνετε τίποτα.
Κάθεστε, κλαίτε και οδύρεστε, αναθεματίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Σας πείραξαν οι ναρκομανείς και τα πρεζάκια;
Και τι κάνατε για να μην δημιουργηθούν;
Τι κάνατε για να πάψουν να υπάρχουν;
Τι κάνατε όταν τους βλέπατε στους δρόμους;
Τι κάνατε όταν οι δικηγόροι αθώωναν τους έμπορους;
Τι κάνατε όταν πέθαινε το παιδί του γείτονα σας;
Τίποτα, απολύτως τίποτα.
Και τώρα που πέθανε το δικό σας παιδί ή σας έκλεψαν, βίασαν, σκότωσαν πάλι δεν κάνετε τίποτα.
Κάθεστε, κλαίτε και οδύρεστε, αναθεματίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Σας πείραξαν οι πολιτικοί σας;
Γιατί τους ψηφίσατε πάλι;
Γιατί ξεχάσατε τόσο εύκολα τις αμαρτίες τους και τα προηγούμενα αίσχη τους;
Γιατί πιστέψατε για άλλη μία φορά τα ψέματα τους;
Γιατί τους παρακαλούσατε για κάποιο ρουσφέτι;
Γιατί τους προσκυνούσατε σαν να ήταν οι θεοί σας;
Και τι κάνετε τώρα που σας κορόιδεψαν για άλλη μία φορά και καταδίκασαν το μέλλον σας;
Τίποτα, απολύτως τίποτα.
Κάθεστε, κλαίτε και οδύρεστε, αναθεματίζοντας τους πάντες και τα πάντα.
Σας πείραξαν οι κλέφτες;
Σας πείραξαν οι βιαστές;
Σας πείραξαν οι δολοφόνοι σας;
Σας πείραξαν οι δημοσιογράφοι;
Σας πειράζει η ακρίβεια;
Σας πειράζουν οι χαμηλοί μισθοί;
Σας φαίνεται άδικη η φορολογία;
Δεν σας αρέσει η χώρα σας έτσι όπως έχει καταντήσει;
Γιατί μένετε σε περιοχές με μεγάλη εγκληματικότητα τη στιγμή που μπορεί να σας σκοτώσουν;
Γιατί οδηγείτε σε δρόμους καρμανιόλες που ανά πάσα στιγμή μπορεί να πέσει πάνω σας ένα άλλο αυτοκίνητο και να σας πετσοκόψει;
Γιατί δίνετε το φακελάκι στο γιατρό και δεν τον καταγγέλλετε στην αστυνομία;
Πιστεύετε ότι σας αδικούν;
Γιατί τους το επιτρέπετε;
Ο κατάλογος είναι πραγματικά ατελείωτος αλλά κάποια στιγμή φτάνουμε και στο ερώτημα των ερωτημάτων....
Γιατί συνεχίζετε να είστε μέλη αυτής της τόσο σάπιας και διεφθαρμένης κοινωνίας και δεν κάνετε τίποτα για να την αλλάξετε?
Απαντήστε μου.....γιατί το κάνετε αυτό?
Θα βρεθεί ένας με αρχίδια σε αυτή τη κωλοχώρα να μου απαντήσει το αυτονόητο?
θα σας απαντήσω εγώ, γιατί δεν μπορείτε να δώσετε μία ειλικρινή απάντηση.
Δεν κάνετε απολύτως τίποτα γιατί είστε δειλοί και φοβητσιάρηδες σαν κι εμένα.
Ακριβώς, κι εγώ το ίδιο αισθάνομαι όπως εσείς. Έχω τους ίδιους φόβους και τις ίδιες ανασφάλειες.
Φοβόμαστε όλοι μας υπερβολικά για την εύθραυστη υπαρξή μας και τρομοκρατούμαστε στο ενδεχόμενο να τη θέσουμε σε κίνδυνο. Μας πιάνει πανικός στη σκέψη ότι θα χάσουμε κάποιες ανέσεις και υλικά αγαθά που έχουμε. Δεν είμαστε διατεθειμένοι να θυσιάσουμε το παραμικρό για το ευρύτερο καλό. Είμαστε εαυτούληδες και κοιτάμε μόνο την πάρτη μας. Το μόνο που θέλουμε είναι να περνάμε εμείς καλά και να πάνε να πνιγούν όλοι οι άλλοι. Άλλα και όταν πάψουμε να περνάμε καλά, πάλι δεν κάνουμε τίποτα γιατί είμαστε τόσο αλλοτριωμένοι και βολεμένοι που δεν μπορούμε να συνειδητοποιήσουμε το μέγεθος της τραγικότητας μας.
Είναι και η ευκολότερη λύση. Ακριβώς, έχουμε γίνει τόσο τεμπέληδες και ακαμάτηδες που δεν θέλουμε να κοπιάσουμε για οτιδήποτε.
Σε ότι στραβό κι αν βλέπουμε το προσπερνάμε γιατί αυτό είναι και το πιο εύκολο.
Βλέπουμε κάποιον να πετάει σκουπίδια στο δρόμο, κάνουμε κάτι;
Βλέπουμε κάποιον να δέρνει τη γυναίκα του, κάνουμε κάτι;
Βλέπουμε να ληστεύουν, κάνουμε κάτι;
Βλέπουμε τον υπάλληλο να δωροδοκείται, κάνουμε κάτι;
βλέπουμε σάπιους πολιτικούς, κάνουμε κάτι;
Βλέπουμε να διαλύεται η χώρα μας, κάνουμε κάτι;
Βλέπουμε καθημερινές πράξεις αδικίας, κάνουμε κάτι;
Όχι δεν κάνουμε τίποτα απολύτως.
Αλλά για να δημιουργήσουμε την ψευδαίσθηση ότι έχουμε ήσυχη την ένοχη συνείδηση μας, λέμε πολλά από τα παρακάτω στους άλλους αλλά και στον ίδιο μας τον εαυτό τις περισσότερες φορές.
-Έλα μωρέ, εγώ θα σώσω την Ελλάδα;
-Τι να κάνεις αφού έτσι είναι το σύστημα;
-Που να μπλέκω με κερατάδες τώρα;
-Τελευταία φορά, την επόμενη θα δεις τι θα γίνει.
-Πάλι καλά, θα μπορούσε να ήταν και χειρότερα.
-Έχει ο θεός.
-Από το θεό θα το βρει.
-Λείψε από το δίκιο σου και νηστικός κοιμήσου.
Και ένα σωρό άλλες μαλακίες που στην πραγματικότητα δεν πιστεύουμε καμία από αυτές, αλλά τις χρησιμοποιούμε για να δώσουμε άλλοθι και να δικαιολογήσουμε την δική μας ανικανότητα και αδυναμία να προβούμε σε οποιαδήποτε πράξη.
Κάποιες φορές βέβαια η αδικία είναι τόσο φανερή, μας έχει εξοργίσει τόσο πολύ, που ο ανθρώπινος οργανισμός αντιδρά έστω και σπασμωδικά και καταφεύγει στην πιο συνηθισμένη βαλβίδα εκτόνωσης, το γνωστό και προσφιλές σε όλους μας βρίσιμο.
Και τι γίνετε μετά το βρίσιμο?
Τι κάνουμε όταν κατά τύχη βγάλουμε τα εσώψυχα μας σε κάποια στιγμή παροξυσμού?
Τίποτα........
Καθόμαστε πάλι στον καναπέ μας και ρίχνουμε τον ύπνο του δικαίου.
Ο ληστής όμως ξανακλέβει.
Ο βιαστής ξαναβιάζει.
Ο δολοφόνος ξανασκοτώνει.
Τους πολιτικούς τους ξαναψηφίζετε.
Οι δημοσιογράφοι συνεχίζουν να προπαγανδίζουν στα ΜΜΕ.
κ.τ.λ.
Καταλάβατε;
Καταλάβατε γιατί δεν κάνουμε τίποτα και έχουμε αφήσει τα πράγματα να καταλήξουν εδώ που είναι τώρα;
Καταλάβατε γιατί ακόμα και τώρα δεν κάνουμε τίποτα;
Καταλάβατε γιατί δεν πρόκειται ποτέ να κάνουμε τίποτα;
Καταλάβατε ότι θα συνεχίσουμε να τρώμε τα ίδια σκατά στη μούρη κάθε μέρα;
Καταλάβατε ότι έχουμε πάθει ανοσία στα σκατά και τώρα τα βλέπουμε σαν εύγευστα εδέσματα;
Καταλάβατε ότι κάθε μέρα βυθιζόμαστε όλο και περισσότερο σε αυτό το βόθρο;
Πείτε μου, καταλάβατε επιτέλους σε τι κόσμο ζούμε και πως για το μόνο που είμαστε άξιοι, είναι να τον κάνουμε χειρότερο μέρα με τη μέρα;
Όποιος δεν έχει ακόμα καταλάβει τι έχουμε κάνει όλοι μας, τότε πραγματικά του δίνω το βραβείο του μεγαλύτερου βλάκα. Τον τοποθετώ διανοητικά στο ίδιο επίπεδο με τις κατσαρίδες, αν και φοβάμαι ότι κάτι τέτοιο είναι προσβολή για τις κατσαρίδες.
Όποιος κατά λάθος έχει συνειδητοποιήσει την σημερινή πραγματικότητα και έχει αντιληφθεί το μέγεθος της ευθύνης που φέρει τι κάνει;
Με τι κουράγιο και τι όνειρα θα σκεφτώ να φέρω μία αθώα ψυχή και ένα ΄αναμάρτητο΄ πλάσμα σε αυτήν την κοινωνία..........
Ξυπνήστε επιτέλους πριν να είναι αργά.
Φιλικά πάντα αλλά εξοργισμένη πλέον.
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.