Κρίση και αυτο-οργάνωση
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Ελλαδικά, Κρίση-Παγκόσμια Διακυβέρνηση | Posted On Πέμπτη 20 Ιανουαρίου 2011
του Τάκη Φωτόπουλου
Η κοινοβουλευτική χούντα, με τον ηγετίσκο της να αγκαλιάζει τώρα και τους χειρότερους ρατσιστές και σιωνιστές εγκληματίες, όπως ο Λίμπερμαν, καθημερινά αποθρασύνεται όλο και περισσότερο, γκρεμίζοντας και τις τελευταίες κοινωνικές κατακτήσεις και συνακόλουθα συγκεντρώνοντας τα ενθουσιώδη συγχαρητήρια των ντόπιων και ξένων ελίτ.
Ετσι, μετά την κατεδάφιση των συλλογικών συμβάσεων, ήρθε η σειρά της κατάργησης των φθηνών αστικών μεταφορών ως δημόσιας υπηρεσίας, η οποία, με το πετσόκομμα της...
...δημόσιας επιχορήγησης, μετατρέπεται από τους χουντικούς «σοσια-ληστές» σε ανταγωνιστική υπηρεσία στο δρόμο της ιδιωτικοποίησης! Και αύριο ετοιμάζεται το ξεπούλημα κάθε κοινωνικού πλούτου που, σε συνδυασμό με το «άνοιγμα των κλειστών επαγγελμάτων» κ.λπ., θα οδηγήσει στην πλήρη ένταξή μας στο νέο πανευρωπαϊκό καταμερισμό εργασίας που υλοποιεί η Ε.Ε., με μοχλό την οικονομική κρίση, που προϋποθέτει την «κινεζοποίηση» των εργασιακών συνθηκών, την καταβαράθρωση της δημόσιας υγείας, της παιδείας και των κοινωνικών υπηρεσιών και τη μαζική ανεργία και φτώχεια για τους πολλούς και τη χλιδάτη άνεση για τους λίγους!
Το ερώτημα όμως που γεννιέται είναι πού οφείλεται η περίεργη απάθεια των λαϊκών στρωμάτων που δέχονται να εμπαίζονται κατ' αυτόν το χυδαίο τρόπο με μυθολογίες για «μονοδρόμους» και καταστροφολογίες από μια χούντα μερικών δεκάδων επαγγελματιών πολιτικάντηδων (και τα ελεγχόμενα από τις ελίτ ΜΜΕ) που θρασύτατα επιβάλλουν τα πιο κτηνώδη μέτρα σε βάρος των λαϊκών στρωμάτων, χωρίς την παραμικρή νομιμοποίηση γι' αυτά; Κατά τη γνώμη μου, η φαινομενική αυτή απάθεια, η οποία συγκαλύπτει μια συσσωρευμένη οργή, οφείλεται στο συνδυασμό δύο βασικών παραγόντων. Πρώτον, στην ιστορική απουσία ενός ακομμάτιστου κινήματος αυτο-οργάνωσης και, δεύτερον, στην ουσιαστική χρεοκοπία της Αριστεράς μας, την οποία θα εξετάσω στο επόμενο άρθρο.
Οσον αφορά το κίνημα αυτο-οργάνωσης δεν εννοώ τις κινήσεις που δεν θεμελιώνονται σε συνολικό πολιτικό πρόταγμα (π.χ. τοπικά δίκτυα άμεσης ανταλλαγής, συνεταιρισμοί παραγωγών/καταναλωτών χωρίς μεσάζοντες, τοπικά νομίσματα κ.λπ.) ή τα αντίστοιχα πειράματα «απο-ανάπτυξης». Ούτε, βέβαια, τις διάφορες «συνελεύσεις» που βλέπουν τη δημοκρατία σαν διαδικασία και όχι σαν μορφή πολιτεύματος και είναι κατά κανόνα βραχύβιες, είτε διότι αναλώνονται στην υπεράσπιση συγκεκριμένων αιτημάτων είτε διότι η απουσία δύναμης επιβολής των αποφάσεών τους δεν προσελκύει το σημαντικό ενδιαφέρον των πολιτών. Οι μορφές αυτές αυτο-οργάνωσης συνήθως είναι ακίνδυνες για το σύστημα - γι' αυτό τώρα ακόμη και η χούντα ενισχύει διάφορες μορφές κοινωνικής οικονομίας και εθελοντικής εργασίας, με στόχο την παραπέρα μείωση των κοινωνικών δαπανών.
Αντίθετα, εννοώ, πρώτον, τις μορφές αυτο-οργάνωσης που πηγάζουν μέσα από το συνδικαλιστικό κίνημα (εργαζομένων, φοιτητών, αγροτών κ.λπ.) οι οποίες, αφού ξεπεράσουν τις κομματικές ηγεσίες που ευνουχίζουν κάθε πραγματικό αγώνα τους, δημιουργούν μόνιμους αμεσοδημοκρατικούς θεσμούς για την έκφραση της βούλησής τους. Εάν υπήρχε παρόμοια παράδοση αυτόνομης συνδικαλιστικής αυτο-οργάνωσης (που στην Ελλάδα, για ιστορικούς λόγους, ήταν σποραδική) σήμερα θα μπορούσαν να είχαν συνενωθεί οι εργαζόμενοι στο δημόσιο τομέα με αυτούς στον ιδιωτικό, οι φοιτητές με τους συνταξιούχους, αλλά και τους ανέργους, και ν' απέτρεπαν τη «σαλαμοποίηση» των αγώνων που με επιτυχία εφαρμόζει η χούντα, οδηγώντας σε ένα μαζικό κίνημα που θα είχε ήδη οδηγήσει στην ανατροπή της.
Δεύτερον, εννοώ την περίπτωση ανάπτυξης ενός μαζικού κινήματος αυτο-οργάνωσης που θα πήγαζε από ένα πολιτικό πρόταγμα και στρατηγική με στόχο τη δημιουργία θεσμών αυτοδιεύθυνσης των πολιτών, μέσα από τις «δημοτικές» συνελεύσεις τους, και αυτοδιαχείρισης των εργαζομένων, μέσα από τις εργασιακές συνελεύσεις τους, στο πλαίσιο ενός νέου τύπου οικονομίας και πολιτείας που, αντί για την εξωστρέφεια και την ανταγωνιστικότητα, θα θεμελιωνόταν στην αυτοδυναμία και την αλληλεγγύη. Στην Ελλάδα, όμως, τέτοιου είδους προτάγματα μποϊκοτάρονται συστηματικά από τους μεταμοντέρνους που κυριαρχούν στον «ελευθεριακό» χώρο και θεωρούν «αυταρχικό» κάθε πολιτικό πρόταγμα, παίζοντας έτσι το παιχνίδι του συστήματος που φυσικά στηρίζεται σε πρόταγμα...
ΥΓ.:Οι Οικολόγοι Πράσινοι, δηλαδή οι μεταλλαγμένοι Πράσινοι με επικεφαλής τους στην Ευρωβουλή τον πολιτικό τυχοδιώκτη Κον-Μπεντίτ -παρακλάδι των οποίων είναι οι υπό τον Μ. Τρεμόπουλο δικοί μας- δεν φτάνει που προσποιούνται ότι έχουν κάποια σχέση με τους ριζοσπάστες Πράσινους της δεκαετίας του 1980, πριν επικρατήσουν οι «ρεαλιστές» επαγγελματίες πολιτικάντηδες τύπου Κον-Μπεντίτ, αλλά τώρα προχωρούν και σε ανοιχτή εξαπάτηση. Ετσι, σε εκδήλωσή τους στον Πειραιά πριν από λίγες μέρες, το στέλεχός τους Κ. Διάκος κάνει εισήγηση για μια εναλλακτική οικονομία με βάση την «τοπικότητα» και τον κοινοτισμό, όπου χρησιμοποιεί -κατά λέξη- το 70% άρθρου μου στην «Ε» 9/1/1993, χωρίς βέβαια να αναφέρει την πηγή του, προφανώς διότι μόνο η χρονολογία του άρθρου μου θα έκανε φανερό το γεγονός ότι δεν αναφερόμουν στους σημερινούς Πράσινους - τα «καλά παιδιά» της Ε.Ε. που άμεσα ή έμμεσα στηρίζουν και όλους τους πολέμους της! http:// egpeiraia.blogspot.com/2011/01/blog-post_08.html
Βλ. το νέο τεύχος του περιοδικού «Περιεκτική Δημοκρατία» (αρ.22) και Τ. Φωτόπουλος, Η Ελλάδα ως προτεκτοράτο της υπερεθνικής ελίτ (Γόρδιος, 2010), κεφ. 14-15.
enet.gr
ΟΠΩΣ ΤΟ ΛΕΣ ΣΟΣΙΑ-ΛΗΣΤΕΣ!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΤΩΡΑ ΠΙΣΤΕΥΩ ΟΤΙ ΕΙΝΑΙ Η ΧΟΥΝΤΑ ΚΑΙ ΟΧΙ ΤΟΤΕ ΤΟΤΕ ΤΟΥΛΑΧΙΣΤΟΝ ΕΙΧΕΣ ΚΑΙ ΕΒΛΕΠΕΣ ΠΟΙΟΝ ΝΑ ΠΟΛΕΜΗΣΕΙΣ ΤΩΡΑ ΟΜΩΣ?