Η ΒΙΟΜΗΧΑΝΙΑ ΤΟΥ ΚΛΙΜΑΤΟΣ
| Ετικέτες Ανά τον κόσμο, Ελλαδικά, Περιβάλλον, dk | Posted On Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010
"Βήμα της Κυριακής"
Πώς έγινε και ο «ρωσικός χειμώνας» έδωσε τη θέση του στον «ρωσικό καύσωνα»; Ποιος ο ρόλος των κυβερνήσεων στις προσπάθειες για τον έλεγχο του κλίματος; Και πώς εκμεταλλεύονται οι ιδιωτικές βιομηχανίες την αγωνία κρατικών φορέων και ιδιωτών για την κλιματική μεταβολή πουλώντας ένα αγαθό που δεν τους ανήκει;
Tις ημέρες ακριβώς όπου οι Ρώσοι πάλευαν να σβήσουν τη φωτιά προτού φτάσει στις αποθήκες πυρηνικών, πρωτοφανείς καταγγελίες έκαναν τον γύρο της χώρας. Πήγαζαν από ένα άρθρο του Αντρέι Αρέσεφ, υποδιευθυντή του Ιδρύματος Στρατηγικής Κουλτούρας (Strategic Culture Foundation), που δημοσιεύθηκε στο περιοδικό του υπουργείου Εξωτερικών της Ρωσίας και παρουσιάστηκε από το κρατικό κανάλι ειδήσεων RΙΑ Νovosti...
Υπάρχουν «κλιματικά όπλα»;
Υπό τον τίτλο «Κλιματικά όπλα:κάτι περισσότερο από θεωρία συνωμοσίας;» , το κείμενο αυτό έλεγε ότι πίσω από το κύμα καύσωνα ίσως βρισκόταν το περιβόητο πάρκο 180 κεραιών εκπομπής μικροκυμάτων στην ιονόσφαιρα ΗΑΑRΡ της Αλάσκας. Παρά τις περί του αντιθέτου κατά καιρούς διαβεβαιώσεις του αμερικανικού Πενταγώνου, ο Αρέσεφ υποστήριζε ότι «στόχος του είναι η επιλεκτική αποσταθεροποίηση περιβαλλοντικών και αγροτικών συστημάτων σε συγκεκριμένες χώρες». Επίσης, ως ύποπτο συνεργό του ΗΑΑRΡ ο Αρέσεφ εντόπιζε το περίεργο διαστημικό λεωφορείο που έθεσε σε τροχιά το Πεντάγωνο τον Απρίλη που μας πέρασε. Πρόκειται για το ρομποτικό διαστημόπλοιο Χ-37Β, το οποίο κατά τον Αρέσεφ μεταφέρει όπλα ακτίνων λέιζερ, κατάλληλα και για «κλιματικό πόλεμο».
Βεβαίως, το κείμενο δεν παρείχε αποδείξεις για τα όσα καταλόγιζε. Θα μπορούσε να πει κανείς ότι η απελπισία των καμένων ώθησε τον Αρέσεφ να εκδηλώσει μύχιες σκέψεις και υποψίες. Υποψίες που κυοφορούνταν από καιρό και συσσωρεύτηκαν μετά τον φετινό Απρίλιο, τον θερμότερο όλων των καταγεγραμμένων εποχών για τον πλανήτη, οπότε άρχισε ένα περίεργο γαϊτανάκι θερμών ρευμάτων αέρα. Πάνω από την τεράστια πετρελαιοκηλίδα του Κόλπου του Μεξικού εκδηλώθηκε από τις αρχές Μαΐου η νηνεμία που απεγνωσμένα χρειάζονταν για να μαζέψουν τα σπασμένα της ΒΡ.
Στη συνέχεια όμως του καλοκαιριού ασυνήθιστα καυτοί άνεμοι σάρωσαν μεγάλες περιοχές των Ηνωμένων Πολιτειών, της Βόρειας Αφρικής, της Ευρώπης, της Ρωσίας, του Καζακστάν, της Μογγολίας, της Κίνας, της Ταϊβάν και της Ινδοκίνας, της Κορέας, της Ιαπωνίας και του Καναδά. Ιδιαίτερα στη Ρωσία, ο συνδυασμός ξηρασίας και πυρκαγιών κατέστρεψε το 27% της εφετινής σοδιάς δημητριακών, ενώ η ξηρασία της ΝΔ Κίνας ήταν η χειρότερη εδώ και έναν αιώνα, με απώλειες σοδειάς ως και 50%! Το αποτελείωμα έφεραν οι απρόσμενα ισχυρές θερινές καταιγίδες στην Α. Ευρώπη και οι χειρότεροι μουσώνες των τελευταίων 80 χρόνων στην Ασία. Γερμανία, Αυστρία, Ουγγαρία, Σερβία, Ρουμανία, Τσεχία, Σλοβακία, Πολωνία και Ουκρανία πλημμύρισαν, στο Πακιστάν τα σπίτια 22 εκατομμυρίων ανθρώπων βούλιαξαν στη λάσπη, για να φθάσουν τελικά οι πλημμύρες ως την Αυστραλία και τη Γουατεμάλα... Είναι μόνον ο καιρός που τρελάθηκε ή κάποιοι παίζουν ήδη σκάκι μαζί του;
Η γεωμηχανική είναι εδώ!
Οι ιθύνοντες των κρατικών επιστημονικών ιδρυμάτων ανά χώρα κρατούσαν πάντοτε σιγή ιχθύος επί του θέματος των ψεκασμών, ή φρόντιζαν να καθιστούν σαφές στους «ανήσυχους» ότι θα έχαναν κάθε επαγγελματική προοπτική αν εμπλέκονταν σε τέτοιες «πράσινες διελκυστίνδες». Τελικά, το πέπλο αυτό της σιωπής φαίνεται ότι τα δύο τελευταία χρόνια κατέστη περιττό: Στις 28 Ιανουαρίου του 2009 το βρετανικό University of Εast Αnglia δημοσίευσε το πόρισμα της πρώτης έρευνας για τις δυνατότητες ψύξης του πλανήτη μέσω μεθόδων γεω-μηχανικής (geoengineering, δηλαδή τεχνητή διαμόρφωση του κλίματος). Συνοπτικά κατέληγε στα εξής:
* Η βύθιση των αποθεμάτων άνθρακα θα μπορούσε να φέρει τα επίπεδα του διοξειδίου του άνθρακα σε εκείνα της προ-βιομηχανικής εποχής, αλλά όχι πριν από το 2100 και μόνον εφόσον συνδυαστεί με ισχυρή περικοπή των εκπομπών καυσαερίων.
* Ο ψεκασμός της στρατόσφαιρας και η εκτόξευση υλικών σκίασης του πλανήτη στο Διάστημα έχουν τις μεγαλύτερες πιθανότητες να ψύξουν το κλίμα ως το 2050, αλλά επίσης ενέχουν τους μεγαλύτερους κινδύνους.
* Οι προσπάθειες δέσμευσης του άνθρακα μέσω προσθήκης σιδήρου ή αζώτου στους ωκεανούς θα έχουν λιγότερο μακροπρόθεσμα αποτελέσματα απ΄ ό,τι η ήδη διενεργούμενη προσθήκη φωσφόρου σε αυτούς.
* Η δέσμευση άνθρακα στην ξηρά, μέσω της ενσωμάτωσής του σε νεοδημιουργούμενα δάση, θα έχει πιο άμεσα ψυκτικά αποτελέσματα από την καλλιέργεια φυκών στους ωκεανούς.
* Η αύξηση της ανακλαστικότητας των αστικών περιοχών (βλ. λευκές στέγες και τοίχοι) θα μπορούσε να περιορίσει τις θερμικές νησίδες των πόλεων, αλλά θα είχε ελάχιστη συμμετοχή στην πλανητική κλίμακα.
* Οι προτάσεις άντλησης κρύων υδάτων του βυθού των ωκεανών στην επιφάνειά τους (ocean pipes) ή η αύξηση της ανακλαστικότητας των νεφών με βιολογικά μέσα κρίνονται αναποτελεσματικές.
Ελπίδα ή εφιάλτης;
Εξι μήνες αργότερα, τον Δεκέμβριο του 2009, οι προσπάθειες σύναψης διεθνούς συμφωνίας περιορισμού των εκπομπών υδρογονανθράκων ναυαγούσαν στην Κοπεγχάγη. Αμέσως μετά άρχισαν να πληθαίνουν οι φωνές που ζητούσαν από τη γεωμηχανική να αναλάβει τον ρόλο του διασώστη. Οχι, δεν έκαναν το ατόπημα να τα παρουσιάζουν όλα ρόδινα. Είναι μια δύσκολη και πιθανώς οδυνηρή για πολλούς επιλογή, αλλά η μόνη που απομένει. Χαρακτηριστικοί ευαγγελιστές της νέας πορείας δύο επώνυμοι συγγραφείς των ΗΠΑ, ο Jeff Goudell του περιοδικού «Rolling Stone» και ο Εli Κintisch του περιοδικού «Science», που εξέδωσαν δύο εμπεριστατωμένα βιβλία με πολύ εύγλωττους τίτλους: Το Ηow to Cool the Ρlanet:Geoengineering and the Αudacious Quest to Fix Εarth΄s Climate (Πώς να ψύξουμε τον πλανήτη:Γεω-μηχανική και η παράτολμη εκστρατεία να διορθώσουμε το κλίμα της Γης) του πρώτου και το Ηack the Ρlanet: Science΄s Βest Ηope- or Worst Νightmare- for Αverting Climate Catastrophe (Βιάστε τον πλανήτη: Η καλύτερη ελπίδα- ή ο χειρότερος εφιάλτης- της επιστήμης να αποτρέψει την κλιματική καταστροφή).
Υπόθεση Πορτοκάλι
Η συνάρτηση του στρατιωτικού ενδιαφέροντος με την αγωνία των πολιτών για το κλίμα γίνεται διαφανής στην έκθεση CΑSΕ ΟRΑΝGΕ με τη σύνδεση της στρατιωτικής έκθεσης «Οwning the Weather in 2025» (Κατέχοντας τον καιρό, το 2025)- του 1996- με όσα προτείνονται τώρα ως λύσεις γεωμηχανικής. Στην περιβόητη εκείνη έκθεση των στρατιωτικών των ΗΠΑ είχε τεθεί το εξής χρονοδιάγραμμα δράσης:
* 2000: Εισαγωγή της τεχνολογίας δημιουργίας καθρεπτών ιόντων (μέσω σταθμών μικροκυμάτων τύπου ΗΑΑRΡ) και εκθετική αύξησή τους μετά το 2008.
* 2000-2025: Χρήση χημικών στους αεροψεκασμούς, τόσο από πολιτικά όσο και από στρατιωτικά αεροσκάφη.
* 2004: Δημιουργία «έξυπνων νεφών» μέσω νανοτεχνολογίας, με εκθετική αύξησή τους μετά το 2010. * 2005: Εισαγωγή της «κατάμαυρης σκόνης» (carbon black dustδηλαδή ψεκασμός της ατμόσφαιρας με κατάλοιπα ατελούς καύσης, παρ΄ ότι είναι απόλυτα καρκινογόνα).
Το πόρισμα της έκθεσης CΑSΕ ΟRΑΝGΕ καταλήγει με την ακόλουθη διαπίστωση: «... μπορεί κανείς να συμπεράνει ότι υπάρχει ευρεία συνεργασία μεταξύ των κυβερνήσεων προκειμένου να φθάσουν στους κλιματικούς στόχους ως το 2025:Να ελέγχουν τον καιρό,άρα και τον πλανήτη».
Κίνα και Ρωσία στην πρωτοπορία
Παρά το ότι υπάρχουν σοβαρότατες ενδείξεις ότι τουλάχιστον 26 χώρες στον κόσμο προβαίνουν σε δράσεις γεωμηχανικής, μόνον η Κίνα αποδέχεται ανοιχτά ότι έχει στρατιωτικό σώμα διαχείρισης του καιρού και, εν μέρει, η Ρωσία. Για την Κίνα είναι γνωστή η ιστορία εκτόξευσης πυραύλων πριν από τους Ολυμπιακούς του Πεκίνου και για τη Ρωσία ο ψεκασμός της Λευκορωσίας μετά το Τσερνόμπιλ, για να μη φτάσει η ραδιενεργός σκόνη στη Μόσχα.
Και οι δύο παραδοσιακά «έφτιαχναν το κλίμα» πριν από τις μεγαλειώδεις στρατιωτικές παρελάσεις τους. Η πρώτη επίσημη πρόταση αξιοποίησης αυτής της τεχνογνωσίας από φορείς πολιτών έγινε το 2009, από τον δήμαρχο της Μόσχας Γιούρι Λουζκόφ. Σύμφωνα με το περιοδικό «Τime», o Λουζκόφ υποσχέθηκε στους συμπολίτες του έναν χειμώνα χωρίς χιόνια και εκμίσθωσε τις σχετικές υπηρεσίες της ρωσικής στρατιωτικής αεροπορίας. Το προηγούμενο καλοκαίρι (στις 17 Ιουνίου 2008) είχε γίνει μια μικρής έκτασης τέτοια ρίψη σκόνης τσιμέντου πάνω από τη Μόσχα, αλλά... ένας σάκος τσιμέντου δεν άνοιξε και διέτρησε μια στέγη σπιτιού! Και, δυστυχώς για τον Λουζκόφ, το πείραμα του χειμώνα απέτυχε παταγωδώς, με τη μεγαλύτερη χιονόπτωση στη Μόσχα από το 1966!
Οι ιδιωτικοί «στρατοί του κλίματος»
Τους «ερασιτεχνισμούς» αυτούς υπόσχονται να κάνουν παρελθόν ιδιωτικοί φορείς. Ο πιο παλιός και διεθνούς φήμης είναι η εταιρεία Εlate Ιntelligent Τechnologies (ΕΙΤ), του ρώσου καθηγητή Λεβ Ποκμέλνιχ. Οπως δήλωσε σε συνέντευξή του στη βρετανική «Ιndependent» (9.10.1992), για έξι εκατομμύρια δολάρια συν κάτι ψιλά σε ρούβλια μπορεί να διώξει κάθε τυφώνα από τη Φλόριδα. Αλλά αναλαμβάνει και μικρότερης κλίμακας δουλειές. Με πέντε εκατομμύρια ρούβλια κρατάει το Στάδιο Λουζνίκι της Μόσχας ανέφελο. Αλλά και με μόλις 5.000 ρούβλια φροντίζει να έχει κανείς γαμήλια δεξίωση χωρίς βροχή. Το πώς το κατορθώνει είναι μυστήριο, αλλά σίγουρα χρησιμοποιεί κεραίες (που παραπέμπουν στα πειράματα του Τέσλα) για να πολεμάει τα σύννεφα με ηλεκτρομαγνητικά πεδία. Η αποτελεσματικότητα των μεθόδων του είναι αμφισβητούμενη, αλλά κατά καιρούς τον βρίσκει κανείς να πουλάει λιακάδα στην Πόλη του Μεξικού ή να διώχνει την αιθαλομίχλη από την πρωτεύουσα της Μαλαισίας με πρόκληση τεχνητού... κυκλώνα! Αντίστοιχα εξωτική είναι η τεχνολογία που έχει ο Αμερικανός David Wells. Εκπέμποντας κύματα της υποτιθέμενης ορμόνης (θυμάται κανείς τις θεωρίες του Βίλχελμ Ράιχ;), υποστηρίζει ότι σταματάει κυκλώνες από το να αγγίξουν το έδαφος, συνθέτει ή διαλύει σύννεφα, σταματάει την ξηρασία, σβήνει φωτιές στα δάση κλπ. Αλλά δεν πουλάει τις υπηρεσίες του. Αισθανόμενος- όπως δηλώνει- ότι η συσκευή του μπορεί να είναι ταυτόχρονα όργανο σωτηρίας ή καταστροφής, παρέχει μεν δωρεάν υπηρεσίες όποτε του το ζητούν αλλά στοχεύει στο να φτιαχτεί ένα κεντρικά ελεγχόμενο εθνικό δίκτυο από αυτές, ώστε να ρυθμίζεται συλλογικά το κλίμα της πατρίδας του. Για όποιον ενδιαφέρεται, το e-mail του είναι davidwells3@ gmail. com/. Το δικό μας ενδιαφέρον επικεντρώνεται στα όσα διατείνονται αυτοί που πήραν τα σχέδια της συσκευής και έφτιαξαν τη δική τους. Ενας από αυτούς, ονόματι Αlberto, μένει στο Πουέρτο Ρίκο και δηλώνει ότι η συσκευή του έχει εμβέλεια 6.000 μίλια, με αποτέλεσμα να μπορεί να ελέγχει κάθε θύελλα από τη Φλόριδα ως τον Περσικό Κόλπο! Είναι δυνατόν ένας οποιοσδήποτε πολίτης να παίζει με τον καιρό τού ενός τετάρτου του πλανήτη; Ευτυχώςτρόπος του λέγειν- η παρέα αυτή δηλώνει ιδεολογικά αντίθετη με την εκμετάλλευση της συσκευής τους από στρατιωτικούς φορείς ως όπλα και έχουν συστήσει την ιστοσελίδα http://weatherrangers.ning.com ως τόπο συνεννόησης των απανταχού World Weather Rangers.
Λιγότερο εξωτική αλλά εξόχως επιτεύξιμη είναι η τεχνολογία που ρουφάει νερό από τη θάλασσα και το ψεκάζει στην ατμόσφαιρα, για να δημιουργήσει σύννεφα βροχής. Οχι, δεν μιλάμε για το «υπερμέγεθες αβγοχτυπητήρι» που είχε προτείνει καναδός επιστήμονας στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά για μια τεχνολογία που έχει κερδίσει τη χρηματοδότηση του Μπιλ Γκέιτς της Μicrosoft. Οπως δημοσίευσαν στις 8 Μαΐου 2010 οι «Τimes» του Λονδίνου, η εδρεύουσα στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ Silver Lining έλαβε 300.000 δολάρια από τον Γκέιτς για να αναπτύξει μηχανές που μετατρέπουν το θαλασσινό νερό σε μικροσκοπικά σωματίδια που θα εκτοξεύονται 1.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δοκιμή θα γίνει με δέκα αντλιοφόρα πλοία σε έκταση 10.000 τετρ. χιλιομέτρων ωκεανού. Η όλη ιδέα του σχεδίου είναι ότι με 1.600 τέτοια πλοία να ψεκάζουν νερό γύρω από την υδρόγειο, οι βροχοπτώσεις θα αυξάνονταν και η θερμοκρασία θα έπεφτε σημαντικά.
Σημειώνουμε ότι το κλιματικό ενδιαφέρον του πολυεκατομμυριούχου Γκέιτς δεν περιορίζεται σε αυτό. Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση ΕΤC Group, από το 2007 ως σήμερα έχει ξοδέψει ήδη 4,5 εκατ. δολάρια σε σχετικές έρευνες και για τα επόμενα δέκα χρόνια ετοιμάζεται να επενδύσει άλλα 10 ως και... 1 δισ. δολάρια. Μια πρόσφατη κίνησή του ήταν να κατοχυρώσει πέντε ευρεσιτεχνίες σχετικά με την αναρρόφηση νερού από την επιφάνεια της θάλασσας και τη διοχέτευσή του σε μεγάλα βάθη. Τι τις θέλει; Για την αποτροπή των τυφώνων, που- ως γνωστόν- δημιουργούνται πάνω από θερμά στρώματα νερού. Αντλώντας το θερμό νερό και στέλνοντάς το στον βυθό, θα τους «κόβει την τροφοδότηση».
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, τα σχέδια του Μπιλ Γκέιτς δεν δείχνουν να έχουν στρατιωτικό ενδιαφέρον. Αντίθετα, μια πληθώρα αεροναυτικών επιχειρήσεων σε όλες τις αγροτικές πολιτείες των ΗΠΑ διατυμπανίζουν τις υπηρεσίες τους για αεροψεκασμό νεφών και τις προσφέρουν ως την Ινδία και την... Ελλάδα. Μικρό δείγμα θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://www. license. state.tx. us/weather/weathermod. htm και τη www. weathermodofication. com/. Πάντως, και εν κατακλείδι, στις 24 Αυγούστου 2010 μια διεθνής ομάδα ερευνητών, από την Αγγλία, τη Δανία και την Κίνα, αποφάνθηκε πως ακόμη και αν εφαρμοσθούν οι πιο επιθετικές μέθοδοι γεω-μηχανικής, στο τέλος του αιώνα το επίπεδο της θάλασσας θα είναι 30-70 εκατοστά υψηλότερα από σήμερα (μετά την επέλαση αρκετών τσουνάμι, εννοείται). Οπότε, όλοι οι κατοικούντες σε παραθαλάσσιες πόλεις καλά θα κάνουν να ψάξουν... οικόπεδο στα βουνά!
a.kafantaris@gmail.com
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ HAARP;
Το 1974 ο επιστήμονας του Ερευνητικού Εργαστηρίου τoυ Ναυτικού των ΗΠΑ (ΝRL) Κ.Παπαδόπουλος σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να στέλνει ραδιοκύματα στα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας,μετατρέποντάς την σε μια τεράστια κεραία επανεκπομπής των σημάτων.Εφηύρε τον τρόπο δημιουργίας ρευμάτων στην ιονόσφαιρα μέσω «εστιασμένου ψησίματός της» με μικροκύματα.O «φούρνος μικροκυμάτων» που επιτελεί αυτό το έργο είναι ένα σύστημα 180 ραδιοκεραιών στην Αλάσκα,προσανατολισμένων κατά μήκος και εγκάρσια προς τους μαγνητικούς πόλους του πλανήτη.
Είναι το επονομαζόμενο ΗΑΑRΡ (Ηigh Frequency Αctive Αuroral Research Ρrogram,ήτοι Υψίσυχνο Ενεργό Σελαϊκό Ερευνητικό Πρόγραμμα).Το γιατί κατασκευάστηκε και τι πραγματικά μπορεί να κάνει έχουν αναγάγει το ΗΑΑRΡ στο πέμπτο δημοφιλέστερο σενάριο συνωμοσίας στο Διαδίκτυοαμέσως μετά τη δολοφονία του Κένεντι.Κατά τον κ.Παπαδόπουλο,μπορεί να εντοπίζει κοιτάσματα υδρογονανθράκων ή να εξωθεί τα σωματίδια πιθανόν πυρηνικών εκρήξεων στη στρατόσφαιρα,μακριά από τη Γη.Κατά τους κατηγόρους του,δημιουργεί καταιγίδες,τυφώνες και σεισμούς!
TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ «ΑΓΝΩΣΤΗΣ» ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1899: Ο φημισμένος σέρβος εφευρέτης Νicola Tesla διενεργεί πειράματα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας και παράγει κεραυνό.
1914: Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί δημιουργούν «τεχνητή ομίχλη».
1915: Ο αμερικανός «βροχοποιός» Charles Ηatfield υπόσχεται βροχή στο Σαν Ντιέγκο και φέρνει...πλημμύρα που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. 1943: Οι Βρετανοί ψεκάζουν την ατμόσφαιρα με μικρές λωρίδες αλουμινίου,«τυφλώνουν» τα γερμανικά ραντάρ και βομβαρδίζουν ανενόχλητοι το Αμβούργο.
1946: Σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και την General Εlectric, o νομπελίστας Ιrving Langmuir σπέρνει 1,4 κιλό τρίμμα πάγου στον ουρανό της Νέας Υόρκης και φέρνει χιο νόπτωση. 1946: Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αρχίζουν το πρόγραμμα Cirrus, με το οποίο δοκιμάζουν να ελέγξουν τον καιρό με αεροψεκασμούς.Επιφέρουν κατά λάθος θύελλα στην περιοχή της Σαβάνα,με μεγάλες καταστροφές. 1953: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συστήνει τη Συμβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου του Καιρού (Αdvisory Committee on Weather Control).
1958: Στο πλαίσιο του πειράματος Αrgus,που κατέστρωσε ο έλληνας φυσικός Νικόλαος Χριστοφίλου, οι ΗΠΑ ανατινάζουν τρεις πυρηνικές κεφαλές στη ζώνη ακτινοβολίας Van Αllen (περίπου 3.500 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη) και καταστρέφουν τους κοντινούς δορυφόρους. Είναι η αρχή της διάνοιξης της τρύπας του όζοντος.
1962 και 1967: Στο πλαίσιο του προγράμματος Storm Fury ψεκάζονται τυφώνες.
1967-1972: Στον πόλεμο του Βιετνάμ οι ΗΠΑ ψεκάζουν με ιωδίδιο του αργύρου για να παρατείνουν τους μουσώνες πάνω από το Β. Βιετνάμ (Οperation Ρopeye).
1986: Σύμφωνα με τον δήμαρχο του Τσερνόμπιλ,τον Α.Γκρούσιν, η σοβιετική αεροπορία δημιούργησε με ψεκασμό σύννεφα βροχής για να προστατεύσει τη Μόσχα από τη ραδιενέργεια.Η βροχή έπεσε στη Λευκορωσία,όπου ο πληθυσμός εκτέθηκε σε έως και 30 φορές υψηλότερη ακτινοβολία από την αναμενόμενη. 1999: Ο Αμερικανός Wiiliam Τhomas διατυπώνει για πρώτη φορά σε άρθρο του τις υποψίες τριών πολιτών για μυστικούς χημικούς ψεκασμούς της ατμόσφαιρας.
Λιγότερο εξωτική αλλά εξόχως επιτεύξιμη είναι η τεχνολογία που ρουφάει νερό από τη θάλασσα και το ψεκάζει στην ατμόσφαιρα, για να δημιουργήσει σύννεφα βροχής. Οχι, δεν μιλάμε για το «υπερμέγεθες αβγοχτυπητήρι» που είχε προτείνει καναδός επιστήμονας στο Ηράκλειο της Κρήτης, αλλά για μια τεχνολογία που έχει κερδίσει τη χρηματοδότηση του Μπιλ Γκέιτς της Μicrosoft. Οπως δημοσίευσαν στις 8 Μαΐου 2010 οι «Τimes» του Λονδίνου, η εδρεύουσα στο Σαν Φρανσίσκο των ΗΠΑ Silver Lining έλαβε 300.000 δολάρια από τον Γκέιτς για να αναπτύξει μηχανές που μετατρέπουν το θαλασσινό νερό σε μικροσκοπικά σωματίδια που θα εκτοξεύονται 1.000 μέτρα πάνω από την επιφάνεια της θάλασσας. Η δοκιμή θα γίνει με δέκα αντλιοφόρα πλοία σε έκταση 10.000 τετρ. χιλιομέτρων ωκεανού. Η όλη ιδέα του σχεδίου είναι ότι με 1.600 τέτοια πλοία να ψεκάζουν νερό γύρω από την υδρόγειο, οι βροχοπτώσεις θα αυξάνονταν και η θερμοκρασία θα έπεφτε σημαντικά.
Σημειώνουμε ότι το κλιματικό ενδιαφέρον του πολυεκατομμυριούχου Γκέιτς δεν περιορίζεται σε αυτό. Σύμφωνα με την περιβαλλοντική οργάνωση ΕΤC Group, από το 2007 ως σήμερα έχει ξοδέψει ήδη 4,5 εκατ. δολάρια σε σχετικές έρευνες και για τα επόμενα δέκα χρόνια ετοιμάζεται να επενδύσει άλλα 10 ως και... 1 δισ. δολάρια. Μια πρόσφατη κίνησή του ήταν να κατοχυρώσει πέντε ευρεσιτεχνίες σχετικά με την αναρρόφηση νερού από την επιφάνεια της θάλασσας και τη διοχέτευσή του σε μεγάλα βάθη. Τι τις θέλει; Για την αποτροπή των τυφώνων, που- ως γνωστόν- δημιουργούνται πάνω από θερμά στρώματα νερού. Αντλώντας το θερμό νερό και στέλνοντάς το στον βυθό, θα τους «κόβει την τροφοδότηση».
Ευτυχώς, μέχρι στιγμής, τα σχέδια του Μπιλ Γκέιτς δεν δείχνουν να έχουν στρατιωτικό ενδιαφέρον. Αντίθετα, μια πληθώρα αεροναυτικών επιχειρήσεων σε όλες τις αγροτικές πολιτείες των ΗΠΑ διατυμπανίζουν τις υπηρεσίες τους για αεροψεκασμό νεφών και τις προσφέρουν ως την Ινδία και την... Ελλάδα. Μικρό δείγμα θα βρείτε στην ιστοσελίδα http://www. license. state.tx. us/weather/weathermod. htm και τη www. weathermodofication. com/. Πάντως, και εν κατακλείδι, στις 24 Αυγούστου 2010 μια διεθνής ομάδα ερευνητών, από την Αγγλία, τη Δανία και την Κίνα, αποφάνθηκε πως ακόμη και αν εφαρμοσθούν οι πιο επιθετικές μέθοδοι γεω-μηχανικής, στο τέλος του αιώνα το επίπεδο της θάλασσας θα είναι 30-70 εκατοστά υψηλότερα από σήμερα (μετά την επέλαση αρκετών τσουνάμι, εννοείται). Οπότε, όλοι οι κατοικούντες σε παραθαλάσσιες πόλεις καλά θα κάνουν να ψάξουν... οικόπεδο στα βουνά!
a.kafantaris@gmail.com
ΤΙ ΕΙΝΑΙ ΤΟ HAARP;
Το 1974 ο επιστήμονας του Ερευνητικού Εργαστηρίου τoυ Ναυτικού των ΗΠΑ (ΝRL) Κ.Παπαδόπουλος σκέφθηκε ότι θα μπορούσε να στέλνει ραδιοκύματα στα φορτισμένα σωματίδια της ιονόσφαιρας,μετατρέποντάς την σε μια τεράστια κεραία επανεκπομπής των σημάτων.Εφηύρε τον τρόπο δημιουργίας ρευμάτων στην ιονόσφαιρα μέσω «εστιασμένου ψησίματός της» με μικροκύματα.O «φούρνος μικροκυμάτων» που επιτελεί αυτό το έργο είναι ένα σύστημα 180 ραδιοκεραιών στην Αλάσκα,προσανατολισμένων κατά μήκος και εγκάρσια προς τους μαγνητικούς πόλους του πλανήτη.
Είναι το επονομαζόμενο ΗΑΑRΡ (Ηigh Frequency Αctive Αuroral Research Ρrogram,ήτοι Υψίσυχνο Ενεργό Σελαϊκό Ερευνητικό Πρόγραμμα).Το γιατί κατασκευάστηκε και τι πραγματικά μπορεί να κάνει έχουν αναγάγει το ΗΑΑRΡ στο πέμπτο δημοφιλέστερο σενάριο συνωμοσίας στο Διαδίκτυοαμέσως μετά τη δολοφονία του Κένεντι.Κατά τον κ.Παπαδόπουλο,μπορεί να εντοπίζει κοιτάσματα υδρογονανθράκων ή να εξωθεί τα σωματίδια πιθανόν πυρηνικών εκρήξεων στη στρατόσφαιρα,μακριά από τη Γη.Κατά τους κατηγόρους του,δημιουργεί καταιγίδες,τυφώνες και σεισμούς!
TΟ ΧΡΟΝΙΚΟ ΤΗΣ «ΑΓΝΩΣΤΗΣ» ΓΕΩΜΗΧΑΝΙΚΗΣ
1899: Ο φημισμένος σέρβος εφευρέτης Νicola Tesla διενεργεί πειράματα ασύρματης μετάδοσης ενέργειας και παράγει κεραυνό.
1914: Στον Α΄ Παγκόσμιο Πόλεμο οι Γερμανοί δημιουργούν «τεχνητή ομίχλη».
1915: Ο αμερικανός «βροχοποιός» Charles Ηatfield υπόσχεται βροχή στο Σαν Ντιέγκο και φέρνει...πλημμύρα που κατέστρεψε το μεγαλύτερο μέρος της πόλης. 1943: Οι Βρετανοί ψεκάζουν την ατμόσφαιρα με μικρές λωρίδες αλουμινίου,«τυφλώνουν» τα γερμανικά ραντάρ και βομβαρδίζουν ανενόχλητοι το Αμβούργο.
1946: Σε συνεργασία με τις ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ και την General Εlectric, o νομπελίστας Ιrving Langmuir σπέρνει 1,4 κιλό τρίμμα πάγου στον ουρανό της Νέας Υόρκης και φέρνει χιο νόπτωση. 1946: Οι ένοπλες δυνάμεις των ΗΠΑ αρχίζουν το πρόγραμμα Cirrus, με το οποίο δοκιμάζουν να ελέγξουν τον καιρό με αεροψεκασμούς.Επιφέρουν κατά λάθος θύελλα στην περιοχή της Σαβάνα,με μεγάλες καταστροφές. 1953: Η κυβέρνηση των ΗΠΑ συστήνει τη Συμβουλευτική Επιτροπή Ελέγχου του Καιρού (Αdvisory Committee on Weather Control).
1958: Στο πλαίσιο του πειράματος Αrgus,που κατέστρωσε ο έλληνας φυσικός Νικόλαος Χριστοφίλου, οι ΗΠΑ ανατινάζουν τρεις πυρηνικές κεφαλές στη ζώνη ακτινοβολίας Van Αllen (περίπου 3.500 χιλιόμετρα πάνω από τη Γη) και καταστρέφουν τους κοντινούς δορυφόρους. Είναι η αρχή της διάνοιξης της τρύπας του όζοντος.
1962 και 1967: Στο πλαίσιο του προγράμματος Storm Fury ψεκάζονται τυφώνες.
1967-1972: Στον πόλεμο του Βιετνάμ οι ΗΠΑ ψεκάζουν με ιωδίδιο του αργύρου για να παρατείνουν τους μουσώνες πάνω από το Β. Βιετνάμ (Οperation Ρopeye).
1986: Σύμφωνα με τον δήμαρχο του Τσερνόμπιλ,τον Α.Γκρούσιν, η σοβιετική αεροπορία δημιούργησε με ψεκασμό σύννεφα βροχής για να προστατεύσει τη Μόσχα από τη ραδιενέργεια.Η βροχή έπεσε στη Λευκορωσία,όπου ο πληθυσμός εκτέθηκε σε έως και 30 φορές υψηλότερη ακτινοβολία από την αναμενόμενη. 1999: Ο Αμερικανός Wiiliam Τhomas διατυπώνει για πρώτη φορά σε άρθρο του τις υποψίες τριών πολιτών για μυστικούς χημικούς ψεκασμούς της ατμόσφαιρας.
tovima.gr
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.