Γιωργάκη Bουλιάζουμε!
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Γεώργιος Ντασιώτης, Διάφορα, Ελλαδικά, Κρίση-Παγκόσμια Διακυβέρνηση | Posted On Δευτέρα 5 Ιουλίου 2010
Του Ντασιώτη Γεωργίου
Ο Γιωργάκης ήταν καλός,ήσυχος και εργατικός.Ψηλός και ευθυτενής με καταγωγή αριστοκρατική.Ηταν υπάκουος και τα αφεντικά του περηφανεύονταν γιαυτόν.Είχαν να το λένε.΄Ηταν εκπαιδεύσιμος -τά παιρνε ρε παιδί μου -και σε συνδυασμό με το ότι ήταν αγαπητός στον κόσμο,ήταν κεφάλαιο για τα αφεντικά του.
Ο Γιωργάκης ήταν καλός,ήσυχος και εργατικός.Ψηλός και ευθυτενής με καταγωγή αριστοκρατική.Ηταν υπάκουος και τα αφεντικά του περηφανεύονταν γιαυτόν.Είχαν να το λένε.΄Ηταν εκπαιδεύσιμος -τά παιρνε ρε παιδί μου -και σε συνδυασμό με το ότι ήταν αγαπητός στον κόσμο,ήταν κεφάλαιο για τα αφεντικά του.
Δεν ήταν πολυέξοδος,λίγο φαγητό και τα αυστηρά ατομικά του έξοδα,χαράς ευαγγέλια για τα αφεντικά.Η δουλειά του ήταν να υπηρετεί τον κόσμο,να προσφέρει νοσταλγία και υποσχέσεις για μια ζωή καλύτερη,χωρίς άγχος ,με ηρεμία και χαρά.Ειδικά στα παιδιά ,αλλά και στους ρομαντικούς τους έπαιρνε το μυαλό........
Δεν έλεγε ψέματα ποτέ,αυτό που ήταν να κάνει το έκανε πάντα.Ο κόσμος που τον επέλεγε,μεταξύ πολλών άλλων,ήξερε ότι είναι αξιόπιστος και δεν θα εξαπατηθεί,γι αυτό ο Γιωργάκης στην πιάτσα είχε μεγάλο και βαρύ όνομα.
Ο βηματισμός του ήταν γρήγορος αλλά σταθερός,ήξερε που πάταγε,δεν κούραζε τον κόσμο με άτσαλες ή βίαιες κινήσεις,εξάλλου όταν όλη σου η ζωή είναι ταγμένη να σέρνεις το κάρο για τους άλλους,προσαρμόζεσαι κατάλληλα.
Πολλές φορές τα αφεντικά τον πίκραναν,μαστιγώνοντάς τον,αλλά αυτός δεν το βαζε κάτω.΄Ηθελε στην πιάτσα να είναι σημαντικός και γιαυτό θα πλήρωνε κάθε κόστος.
Από τότε που ενηλικιώθηκε είχε τον ρόλο του.Βέβαια παλιότερα πρωταγωνιστής ήταν ο πατέρας του ,καθαρόαιμο και δυνατό ον που δεν άφηνε κανέναν αδιάφορο στο πέρασμά του,όπως και άλλοι προγονοί του που κάναν την ίδια δουλειά .
Την άμαξα την έσερνε πάντα ,ο Γιωργάκης,είτε ως πρωταγωνιστής τα τελευταία χρόνια είτε επικουρικά παλιότερα και δεν φοβόταν τίποτα!Τίποτα;μάλλον όχι,φοβόταν κάτι.Παρόλο που όλη του η ζωή ήταν μια διαδρομή δίπλα στο κύμα και η θάλασσα του άρεσε πολύ,αυτό το ξέραν όλοι,ο ενδόμυχος φόβος του ήταν ότι κάποια μέρα θα βουλιάξει στο βυθό,παίρνοντας μαζί του και την άμαξα.Γι αυτό κιόλας αυτοί που τον ήξεραν καλά έβλεπαν ορισμένες φορές τον φόβο του μπροστά στο κύμα.
Ο Γιωργάκης όπως κάθε μέρα,έτσι και χθές,έκανε το ίδιο.Το πρωί του έζεψαν την άμαξα,τον φόρτωσαν τους πελάτες και ξεκίνησε την γνωστή διαδρομή στην παραλία της Θεσσαλονίκης,ώσπου για κάποιο λόγο, ίσως από φόβο ή λάθος βηματισμό ή βίαιη κίνηση του αφεντικού-τα αφεντικά δεν τα εμπιστεύεσαι και πάντα- βρέθηκε στα θολά νερά του Θερμαϊκού,μαζί με την άμαξα και τους επιβάτες.Μια φωνή πανικού πρέπει να ακούστηκε από όλους «Γιωργάκη Βουλιάζουμε».Όσοι είχαν ελεύθερα τα χέρια ,με λίγο μπάνιο και λίγη εξωτερική βοήθεια σωθήκαν.Ο Γιωργάκης όμως δεν ήταν ίδια περίπτωση.Κοίταξε πίσω του και είδε την άμαξα να βυθίζεται και να τον παρασύρει μαζί της και παρόλο που ήταν καλός κολυμβητής κατάλαβε πως η μοίρα του είναι ίδια μ’αυτήν της άμαξας που έσερνε.Να πάνε μαζί στον πάτο.
Έκανε κινήσεις απεγνωσμένες,που όμως επιδείνωναν την κατάσταση.Είδε και το βλέμα του αφεντικού στην προκυμαία,που του φάνηκε πως έλεγε «Λυπάμαι για σένα,ήσουν πιστός και η άμαξα καλή, θα με βάλεις σε κάποια φασαρία, αλλά θα βρω άλλον Γιωργάκη και άλλη άμαξα,πρέπει να ζήσω» και εκεί κατάλαβε ότι όλη του η ζωή ήταν λάθος.Μετά χάθηκε.
ΥΓ.Το αφήγημα αυτό γράφτηκε με αφορμή την πτώση μιας άμαξας στην προκυμαία της Θεσσαλονίκης με επιβάτες μια οικογένεια (δείτε εδώ και εδώ ).Ευτυχώς όλοι οι επιβάτες σώθηκαν,το άλογο όμως που ο ιδιοκτήτης το αποκαλούσε ΓΙΩΡΓΑΚΗ, πνίγηκε γιατί παρασύρθηκε στον βυθό από την άμαξα.
φωτογραφία από την ανάσυρση του "Γιωργάκη"
απλά καταπληκτικό!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήΚαταρχήν πρέπει να πω ότι η ιστορία, με την τραγική κατάληξη του "Γιωργάκη", δεν είναι ευθυμογράφημα. Είναι ένα αφήγημα, ας το πω χρονογράφημα, που σε εμένα άφησε ένα πικρό συναίσθημα.
ΑπάντησηΔιαγραφήΔιαβάζοντας το πάντως δεν απέφυγα τους συνειρμούς –φαντάζομαι κι εσείς το ίδιο- για την άμαξα-ελληνική οικονομία που πάνω της είναι οι εταίροι μας στην ΕΕ και δανειστές μας και απολαμβάνουν την βόλτα στην παραλία της Θεσσαλονίκης –της Ελλάδας θα έλεγα αφού όλη η Ελλάδα είναι μια παραλία.
Μόνο που στον ρόλο του αμαξά είναι ο δικός μας, ο άλλος Γιωργάκης και όλοι εμείς το φιλότιμο και υπάκουο συλλογικό ζώο που τραβάμε τον δρόμο υπό τα κολακευτικά σχόλια των άλλων περιπατητών και τις αυστηρές αλλά ενθαρρυντικές παροτρύνσεις του αμαξά μας.
Ενίοτε, ο κρότος από το μαστίγιο μας του αμαξά, μας επαναφέρει στην τάξη όταν κάποια διάθεση αλλότρια μας ωθεί στην αλλαγή πορείας ή στρην διατύπωση ερωτηματικών περί της πορείας μας.
Ελπίζω πάντως στην πραγματική, δική μας περίπτωση, το τέλος της ιστορίας να είναι διαφορετικό: να τους ρίξουμε στην θάλασσα και να επιβιώσουμε εμείς, το συλλογικό υποζύγιο, διότι οι άλλοι την γλυτώνουν πάντα έτσι κι αλλιώς: Βρεγμένοι μεν αλλά ζωντανοί θα βρίσκουν πάντα υποζύγια για τις βόλτες τους.
Σωστή η παρατήρηση,αφήγημα είναι,το διορθώνω αμέσως
ΑπάντησηΔιαγραφήκαταπληκτικο αφηγημα και απολυτα συνηφασμενο με οτι βιωνουμε.
ΑπάντησηΔιαγραφήμπραβο γιωργο....ντασιωτη εννοω .
συγκινητικά αλληγορικό,ρεαλιστικό και συγκροτημένο αφήγημα.Η λογοτεχνική διάσταση της πολιτικής σκέψης στο μεγαλείο της.Μπράβο στον συντάκτη!!!
ΑπάντησηΔιαγραφήτα ποντίκια(οι πολιτικοί και τα τσιράκια τους) πάντα γλυτώνουν από ένα ναυάγιο . Ο Γεωργάκης(δικαίως ας πρόσεχε) και η άμαξα (λαός αδίκως) πλήρωσαν την νύφη......
ΑπάντησηΔιαγραφή