ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : ΜΑΤΙΕΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

| Ετικέτες , , | Posted On Παρασκευή 2 Απριλίου 2010

Του Λευτέρη Παπαδόπουλου
από tanea.gr
Μεγάλη Παρασκευή που γράφω αυτό το χρονογράφημα. Κάθε Μεγάλη Παρασκευή θυμάμαι έντονα τον Μάνο Χατζιδάκι: ήταν το 1963, όταν τον άκουσα στο θέατρο «Παρκ», να μιλάει για τις αθηναϊκές γειτονιές, τ΄ αγόρια, τα κορίτσια, τα όνειρα. Και όλα αυτά, μέσα στις μυρωδιές που έφερνε το ανοιξιάτικο αεράκι του Επιταφίου. Δεν ήταν ο Μάνος επί σκηνής σε εκείνη την αξέχαστη παράσταση- νομίζω τη «Μαγική πόλη». Η φωνή του, όμως, από τα μεγάφωνα με μάγευε. Ήμουν 28 ετών. Και ήταν και ο Ζαμπέτας στο πατάρι και ο Μπιθικώτσης και η Χρυσούλα Ζώκα και οι άλλοι χορευτές, ενώ χάραζαν το βραδάκι οι πενιές του μπουζουκιού...



Στην Πλατεία Κυριακού (Βικτωρίας πια) υπήρχε, στη γωνία με την οδό Αριστοτέλους, ένα μεγάλο καφενείο.

Η «Άνεσις». Παίζαμε χαρτιά, η παρέα, κάθε απόγευμα. Ξερή, ως επί το πλείστον. Τη Μεγάλη Παρασκευή, όμως, δεν ξέραμε πού να βάλουμε τα χέρια μας.

Ο καφετζής κρεμούσε από το γλόμπο της οροφής τον βαλέ, με μια μαύρη κλωστή. Σημάδι ότι οι τράπουλες ήταν κλειδωμένες στο συρτάρι και το παιχνίδι απαγορευόταν. Νόμος των καφενέδων, που δεν τον παραβίαζε κανείς. Και αν κάποιος τολμούσε να αδιαφορήσει, έτρωγε το ξύλο της χρονιάς του.

Δεν ξέρω τι γίνεται σε άλλες χριστιανικές χώρες με τον Επιτάφιο. Εδώ, όμως, η περιφορά σε όλους τους δρόμους υγραίνει τα μάτια, ακόμη κι εκείνων που δεν πατάνε ποτέ το πόδι τους στην εκκλησία! Έχω πολλά να θυμάμαι από τους Επιτάφιους στον Άγιο Παντελεήμονα, όπου τώρα γίνεται χαλασμός, από τη δράση ρατσιστικών ομάδων. Ακόμη και οι παπάδες έχουν βρει τον μπελά τους. Επειδή κάνουν το έγκλημα να δίνουν ένα κομμάτι ψωμί ή κάποιο χαρτζιλίκι σε πεινασμένους, απόκληρους, οικονομικούς μετανάστες...

Εκεί στις αρχές της δεκαετίας του ΄50, τέτοιες μέρες, ο ναός του Αγίου Παντελεήμονα πλημμύριζε από τα κοριτσόπουλα της περιοχής. Λουλούδια, στεφάνια, κορδέλες, ένα ατέλειωτο σούρταφέρτα, ψίθυροι και κρυφές, δειλές ματιές, προς τη μεριά των αγοριών, που πήγαιναν στην εκκλησία, δήθεν για να βοηθήσουν στον στολισμό του Επιταφίου. Έστηνε ο έρωτας χορό με τον ξανθόν Απρίλη, που λέει κι ο Σολωμός.

Το βράδυ, δυο διμοιρίες στρατιωτών, με τα όπλα υπομάλης, αριστερά και δεξιά στην οδό Αλκιβιάδου, οι μουσικοί του δήμου, οι ιερείς, οι χοντροί ψαλτάδες και οι κοπελίτσες με τις άσπρες μπλούζες και τις μπλε φούστες, να κρατούν στα χεράκια τους τα κάνιστρα με τα κομμένα γιασεμάκια.

Και κόσμος πολύς, συγκινημένος, με τις σκούρες λαμπάδες, να ψέλνει το «Αι γενεαί πάσαι» και το «Άξιον εστί», και να ακολουθεί τον Επιτάφιο ώς τη Δεριγνύ, την Πατησίων, τη Φυλής, την Κοδριγκτώνος.

Ευωδίαζε ο τόπος από λειωμένο κερί, από λουλούδια, από φρέσκα, κοριτσίστικα κορμάκια και τα τραμ σταματούσαν τα δρομολόγιά τους, για να κάνουν και οι τραμβαγέρηδες τον σταυρό τους.

Και ολόκληρη η Αθήνα να ΄ναι γεμάτη Επιτάφιους. Και από τον Λυκαβηττό, να μπορεί να δει κανείς δεκάδες χιλιάδες αναμμένα κεριά- κάθε κερί κι ένας άνθρωπος. Και σε κάθε σταυροδρόμι, να σταματούν οι παπάδες, να αναπέμπουν δεήσεις και τα παπαδάκια να ακολουθούν με τα άγια σύμβολα...

Ήταν αλλιώτικοι καιροί, αλλιώτικοι άνθρωποι.

Αλλά είχαμε και Μακρονήσια και εξόριστους και τουφεκίδια και εκτελεσμένους και «εθνικόφρονες» που πούλαγαν αντριλίκι με το περίστροφο στην τσέπη. Πώς μου ήρθαν τώρα όλα αυτά με τα περίστροφα και τα νταηλίκια στον νου; Πώς μου ΄ρθε στον νου το αίμα; Ίσως να φταίει η βόμβα, που κομμάτιασε το παιδάκι των 15 χρονών στα Πατήσια. Ένα προσφυγόπουλο από το Αφγανιστάν, που έψαχνε να βρει τροφή στα σκουπίδια, μαζί με τη μάνα του και τη μικρή αδελφούλα του. Όπως κάποτε κι εγώ. Και οι φίλοι μου...

Καλή Ανάσταση.

Σχετικές Αναρτήσεις :



Comments:

There are 0 σχόλια for ΛΕΥΤΕΡΗΣ ΠΑΠΑΔΟΠΟΥΛΟΣ : ΜΑΤΙΕΣ ΕΠΙΤΑΦΙΟΣ

Δημοσίευση σχολίου

Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.

Μας διάβασαν