Με αφορμή την σημερινή ημέρα, θα ήθελα απο την δεύτερη έκδοση της ποιητικής συλλογής "ΣΤΗΝ ΚΟΡΥΦΗ ΤΗΣ ΣΥΝΝΕΦΙΑΣ" να αφιερώσω το ποίημα "Στα υπόγεια της Βηθλεέμ", στην μεγαλειώδη προσπάθεια όλων εκείνων που μέσω της ανθρωπιστικής οργάνωσης ΓΙΑΤΡΟΙ ΤΟΥ ΚΟΣΜΟΥ προσπαθούν να σβήσουν τον πόνο απο τα μάτια των ανθρώπων και στέκονται αρωγοί της προσπάθειας μου όλον αυτόν τον καιρό.... θέλω επίσης να στείλω ενα μήνυμα σε όλους αυτούς που με πολεμήσανε τα τελευταία χρόνια και να τους πώ οτι δεν θα πάψω ποτέ να ονειρεύομαι εναν κόσμο πιότερο δίκαιο..., πιότερο ανθρώπινο..., πιότερο ειρηνικό και δίκαιο! Ας με λένε "ονειροπόλο", δεν πειράζει...

(απόσπασμα)
...έλα παρέα μας στα υπόγεια,
στης Βηθλεέμ τα σκοτεινά,
να βάψουμε το κόκκινο στους τοίχους με λευκό,
να σβήσουμε κάθε ανάμνηση του πολέμου
απο τα μάτια των παιδιών,
με το σεντόνι που σε φάσκιωνα ειρήνη να τυλίξεις,
και τα μάτια σου στην άκρη τους δεμένη
να μην κρατάνε μια σταγόνα παράπονου
.....
να βλέπουνε τον κόσμο φωτεινό,
να χαίρουνται τα χρώματα απόψε και αύριο και πάντα!
γιατί είναι μάτια μικρού παιδιού
μάτια μικρού παιδιού...
......
είμαστε όλοι παιδιά του Ήλιου
και μιαν ημέρα οι νεκροί θα μας τιμήσουν,
στην άκρη κάποιου μύθου
ένα στιχάκι θα γράψουν και για εμάς
ο Όμηρος ίσως ή κάποιος μικρός Θεός,
.....
στην προβλήτα της Ιστορίας
θα δέσουμε και εμείς,
ας είναι να γίνει με ειρήνη…

συγχαρητήρια για το blog σας και για την προσπάθεια που κάνετε