Οι παλιότεροι θυμάμαι πως χαρακτήριζαν τη γενιά μας(τους σημερινούς 40ρηδες), ως την "Τυχερή Γενιά". Γιατί δεν είχαμε ζήσει την Κατοχή, τον εμφύλιο και την χούντα. Είναι όμως έτσι τα πράγματα; Ή μήπως η γενιά μας, αλλά και οι επόμενες, θα γίνουν θεατές κοσμοϊστορικών γεγονότων;...

Ήδη, η αλλαγή του κλίματος αρχίζει να γίνεται ορατή. Πάνε οι παλιές καλές τέσσερις εποχές. Τότε , που από την ανθισμένη Άνοιξη μπαίναμε στο Καλοκαιράκι και παίζαμε με τα φανελάκια ώρες ατελείωτες κάτω απ'τον Ήλιο(και όλος τυχαίως δεν καιγόμασταν). Μετά ερχόταν το Φθινόπωρο με τις πρώτες βροχούλες και τα κολλεγιακά μπλουζάκια. Κι έπειτα απολαμβάναμε τον Χειμώνα με τα τσουχτερά βοριαδάκια του. Που και που βλέπαμε και λίγο χιόνι! Άντε κάποιες φορές λίγο περισσότερο κι αυτό ήταν όλο.  Άσε το άλλο, που τα φρούτα και τα λαχανικά είχαν όλα το δικό τους ξεχωριστό άρωμα και τη δικιά τους ξεχωριστή γεύση! Σήμερα ό,τι και να δοκιμάσεις, αν κλείσεις τα μάτια δεν θα καταλάβεις τι τρως. Να μην αναφέρω και το Τσέρνομπιλ...το τι ραδιενεργά ζαρζαβατικά φάγαμε τότε δεν περιγράφεται.

Κάποια στιγμή με ρώτησε ο μεσαίος μου γιος. Μπαμπά τι είναι ατό; Μήλο του απάντησα. Κι ατό; Αχλάδι του είπα. Του τα καθαρίζω, τα δοκιμάζει και μου λέει. Ατά είναι το ίδιο. Το ξέρω παιδί μου,του είπα, το σχήμα όμως δεν είναι. Άντε τώρα να του εξηγήσεις!