ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ: Οι κατάσκοποι του Χάους

Οι κατάσκοποι του Χάους

| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Ελλαδικά, Κρίση-Παγκόσμια Διακυβέρνηση | Posted On Παρασκευή 21 Σεπτεμβρίου 2012

(ο τίτλος δανεισμένος από ένα αγαπημένο βιβλίο του Σπινραντ)

Το μνημόνιο ήταν μια άριστη ευκαιρία για μερικούς από εμάς να μετρήσουμε πόσο τελικά απέχαμε από τους υπόλοιπους. Οχι ιδεολογικά, ταξικά, κοινωνικά κλπ, αλλά εντελώς πρακτικά.

Αρχισαν να βγαίνουν τα ποσοστά στη φόρα και συνειδητοποίησα πως στις περισσότερες περιπτώσεις ήμουν σ΄εκείνο το 2-3% που δεν είχε κάτι.

Οχι πως δεν ήξερα τι δεν έχω, αλλά ήταν εντυπωσιακό, ομολογώ, να ανακαλύπτω σε τι ποσοστό είχαν οι υπόλοιποι. Κατ΄αρχήν το να μην είσαι ιδιοκτήτης ενός οποιουδήποτε ακινήτου, έσω και ενός μικρού ξεχασμένου χωραφιού σε κάποια βουνοκορφή συνεπάγεται αυτόματα ότι μπαίνεις στη κατηγορία των εξωγήινων που επισκέπτονται που και που αυτό το πλανήτη...

Αν προσθέσεις και το γεγονός να μην έχεις αυτοκίνητο, ούτε πατίνι, και μηδέν λογαριασμό σε οποιαδήποτε τράπεζα, τότε σε κατατάσει όχι απλά στα ούφο, αλλά στα ουφο από άλλο σύμπαν!

Αν προσθέσεις επί πλέον το γεγονός να μην έχεις ζητήσει χάρη ποτέ σε κανέναν ούτε για μέσον, ούτε για κάποια άδεια, ούτε να έχεις δώσει φακελάκι, ούτε να έχεις πάρει κάποια μίζα, ούτε να έχεις περάσει καν τη πόρτα οποιουδήποτε πολιτικού, υπουργικού ή κομματικού γραφείου, τότε μπαίνεις στη κατηγορία των αόρατων.

Συνειδητοποιώ πλέον, με έκπληξη πως σε σχέση με την συντηπτική πλειοψηφία του υπόλοιπου πληθυσμού πως ο σύνδεσμός μου μ΄αυτό το κράτος είναι δυο πράγματα. Η ταυτότητα και το ΑΦΜ. Γιατί ακόμα έχω μια δουλειά. Και μέσα στη γενικότερη τρομοκρατία, σκέφτομαι, πως αν αύριο με απολύσουν και συνεχίσω να επιβιώνω το κράτος θα με κυνηγήσει για να δει τι κρύβω και το καταφέρνω γιατί παθαίνουν ένα κοκομπλοκ τα λαμπάκια του όταν του συμβαίνει κάτι τέτοιο. Θα μου βάλει τεκμήριο αναγκαστικό στο γεγονός πως επιβιώνω. Κάποιο στάνταρ φαγητού, νερού, κωλόχαρτου που αγοράζω, σαπουνιού που πλένομαι, ρούχων που φοράω, κρεβατιού που κοιμάμαι.

Βλέπω σύντομα να καταφθάνει το μέτρο της απόλυτης κατάργησης του ρευστού, και της υποχρεωτικής αγοράς ακόμα και τσίχλας με πιστωτική, όχι για τη πάταξη της φοροδιαφυγής ή άλλες τέτοιες αηδίες, αλλά για την αναζήτηση αρουραίων σαν και του λόγου μου που θα πρέπει να δικαιολογήσουν πως στο διάολο έχουν το θράσος να επιβιώνουν. Θα φορολογήσει τα ούφο. Τους επισκέπτες από άλλη διάσταση. Θα είναι ο φόρος διοδίων μια και το είδος θα αυξάνεται δραματικά και δεν θα έχει άλλο τρόπο να τους τσακώσει, καμιά άλλη δικαιολογία εκτός από το γεγονός πως και η απαλλαγή από τους κανόνες του είναι τεκμήριο και μάλιστα πολύ σοβαρό.

Το μνημόνιο τελικά θα αποδειχτεί μια πολύ ύπουλη παγίδα στο σύστημα, γιατί θα ξεφυτρώσουν χιλιάδες ούφο που θα επιβιώνουν έξω από τους κανόνες του ασφαλή νοικοκυρεμένου πολίτη, θα γεμίσει το περιθώριο με κατοίκους αγνώστους προελεύσεως και αν τα καταφέρουν να επιβιώσουν αυτό θα είναι συγκλονιστικό, γιατί για πρώτη φορά θα βγει στη φόρα, πως χιλιάδες πράγματα που έκαναν και θυσίαζαν τη ζωή τους γι΄αυτά (η φωλίτσα, το αυτοκινητάκι, το παρακάλι στο βλαχοδήμαρχο) είναι μούφα! Και τότε πως θα συγκρατήσει εκατομμύρια κόσμου που θα βρουν τρόπους επιβίωσης που δεν θα μπορεί να κατανοήσει ούτε να ελέγξει?

Δώστε πίσω τα παιχνιδάκια στους ιθαγενείς, δώστε τους πίσω τις φωλίτσες τους και τα αρκουδάκια τους γιατί καταφθάνει ο μπαμπούλας του χάους! Κι αυτόν δεν υπάρχει καμιά τρόικα που να μπορεί να τον κάνει καλά. Ακούστε με τι σας λέω. Γιατί κι αν ακόμα οι πρωτόπλαστοι που θα εκτοξευθούν έξω από το παράδεισο δεν ξέρουν που να πάνε και τι να κάνουν, υπάρχουν ούφο από άλλα σύμπαντα που θα τους μάθουν. Και τότε άντε συμαζεύτε τα ασυμάζευτα.

Ισως στη μελλοντική ιστορία, να βρει κάποιος ένα παλιό ημερολόγιο μέσα στα ερείπια και να διαβάσει "...κι έτσι ξεκίνησαν όλα...." Υπάρχει κάτι πολύ επικίνδυνο που γεννιέται σιγά σιγά και προς το παρόν εκφράζεται με κινήσεις απελπισίας. Αυτοκτονίες ή σάλεμα του μυαλού. Μόλις αυτή η σιωπηλή δύναμη ξεπεράσει το στάδιο του πανικού, αγγιχτεί και δει πως ζει ακόμα θα μετατραπεί στο πιο επικίνδυνο είδος ανθρώπου. Αυτόν που δεν έχει τίποτα πια να χάσει, εκτός από τις αλύσίδες του. Κι αυτό δεν αντιμετωπίζεται με τίποτα αν συμβεί σ εμεγάλη έκταση.

Οπότε οι παρατηρητές των γεγονότων χαλαρώστε και απολαύστε το . Ερχεται....

vasiliskos2

0 σχόλια