Μόσιαλος και…Μερεντίτη
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Ελλαδικά | Posted On Παρασκευή 23 Σεπτεμβρίου 2011
του Θανάση Νικολαΐδη
ΔΕΝ είναι τυχαίος ο Ηλίας Μόσιαλος. Παράτησε την καθηγητική του έδρα στο London School of Economics και τα βιβλία του μεταφρασμένα σε 5-6 γλώσσες, ήρθε στην Ελλάδα των κοινοβουλευτικών μετριοτήτων και ανέλαβε τον ρόλο του…κακού. Κι αν είναι ακατόρθωτο να οργώνεις σε χωράφι με βράχια, άλλο τόσο είναι να δίνεις μάχη ανάμεσα σε βολεμένους.
ΤΟ’ φτιαξαν έγκαιρα, με τέχνη και μεθοδικά το σκηνικό οι πολιτικοί μας. Κατέθετε ο καθένας τις ιδέες του ως βουλευτής στην τράπεζα των προνομίων τους, έριξαν τους τόνους, αντάλλαξαν πονηρές…διακομματικές ματιές, υπέγραφαν κάθε λίγο και λιγάκι και να σου το «ψηφιδωτό». Με τα προνόμια-ψηφίδες που τους δένουν σε «αγώνα» κοινό, με επιθέσεις και λυσσώδη άμυνα...
ΜΕ το πιάτο, λοιπόν, στρωμένο και με τα μαχαιροπήρουνα (διάβαζε κουτάλα) στο χέρι, με κάποια παλικάρια του ΠΑΣΟΚ στην πρώτη σειρά για γεύμα κοινό, λιτό και…σοσιαλιστικό, να σου ένας Μόσιαλος απ’ το…πουθενά. Τους αρπάζει το πιάτο, στερεί από κάποιους τα κοψίδια, μοιράζονται ότι απόμεινε και συνεχίζουν μουρμουρίζοντας. Κάποιοι συνδαιτυμόνες δεν αντέχουν και ξεσπάνε. Δεν τους έκανε υπουργούς ο Γιώργος και του το κρατάνε. Λιγόστεψαν τα υπουργεία οι…κηπουροί και δεν τους άντεξαν.
ΤΟΥΣ έβγαλε ο λαός και το’ χουν καμάρι. Κατέβηκαν υποψήφιοι κι έδωσαν τον «αγώνα» τους. Σε σχέση ανταποδοτική με ψηφοφόρους για την ψήφο του και σε παροξυσμό ψηφοθηρίας για την έδρα. Για χίλια δυο καλούδια που τους γλυκαίνουν, ανοίγοντας την όρεξη προς το «φυλάξαι τ’ αγαθά».
ΔΙΚΑ τους τα προνόμια, δικό τους και Κοινοβούλιο. Με την κα Μερεντίτη να «εκπαραθυρώνει» τον κ. Μόσιαλο, λες και ήταν το καφενείο δικό της και αυτός του…χεριού της. Η τ. δημοτική σύμβουλος Τρικάλων και «μακρινή» συνεργάτιδα του κ. Σημίτη. Με τα πτυχία της (απόφοιτος λυκείου), με τους τίτλους της (υπάλληλος ΑΤΕ), ίσως και με κάποια κατάλοιπα αγανάκτησης απ’ την επίθεση σε βάρος της (αντιφρονούντων τραμπούκων) σε τοπικό κανάλι.
ΣΤΗΝ Ευρώπη των «κουτόφραγκων» αξιοποιούν τους Μόσιαλους. Εδώ τους θέλουμε «κηπουρούς». Για να νιώθουν πως υπάρχουν (οι ανύπαρκτοι) στον κήπο με τα λουλούδια και τα γαϊδουράγκαθα.
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.