ΒΗΜΑ ΑΛΙΑΡΤΟΥ: Κίνητρα και «η εκδίκηση είναι πιάτο…»

Κίνητρα και «η εκδίκηση είναι πιάτο…»

| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Ελλαδικά | Posted On Δευτέρα 6 Ιουνίου 2011

Του Θανάση Νικολαΐδη

(“Φίλος μεν Πλάτων, φιλτέρα δε η αλήθεια”)

Ο λαός μίλησε κι είχαν οι συγκεντρώσεις το μεγαλείο τους. Χωρίς κομματικά σημαιάκια αυτήν τη φορά, χωρίς συνθήματα οπαδών και με τα κόμματα απλούς… δυστυχισμένους θεατές. Γι αυτό έπεισε. Με τον πολιτικό κριό των πολιτικών αχρηστεμένο, τους ίδιους να το σκάνε απ’ την πίσω πόρτα και τις παρατάξεις βουβές και απορημένες.

ΩΣΤΟΣΟ, κάποια πρόσωπα επιμένουν. Γοητευμένα απ’ την (ακαπέλωτη) κοσμοσυρροή και με την πρόθεση να την ποδηγετήσουν. Και ψάχνουν για την «πίσω πόρτα». Για να περάσουν άνθρωποι στυμμένοι και ξεχασμένοι, που βρήκαν ψητό και όρμησαν με… προφυλάξεις...

ΘΑ μιλήσουμε με ονόματα και παραδείγματα. Επιφυλακτικοί για πρόσωπα έως καχύποπτοι και χωρίς κανένα κίνητρο. Χωρίς… πάθος υπέρ των σημερινών «κυβερνώντων» του ΠΑΣΟΚ είτε από προσωπικό συμφέρον (κι όποιος θέλει το πιστεύει). Βλέπουμε, για παράδειγμα, λάβρο τον κ. Μαριά, καθηγητή πανεπιστημίου (έστω…) σε ρόλο επικίνδυνου κινδυνολόγου. Το μάτι του «γυαλίζει» για μελλοντική πολιτική εξουσία κι ας μας συγχωρήσει για την «πρόβλεψη» των φιλοδοξιών του. Πάμε στον κ. Μητρόπουλο, στο παρελθόν, στο παρόν και στη… μετάλλαξή του. Γιατί χτυπάει (κατά τις δυνάμεις του) το ΠΑΣΟΚ όπου δεν τρύπωσε ως υποψήφιος; Δες τον, άκουσέ τον και βγάλε συμπέρασμα περί… κινήτρων και ιδεολογικής συνέπειας.

ΝΑ πάμε στον κ. Κασιμάτη; Δεν ξέρουμε, δεν είδαμε και μόνο… υποθέτουμε. Πως δεν του’ δωσαν ρόλο στο σημερινό ΠΑΣΟΚ σαν εκείνον που του’ χε δώσει ο Α. Παπανδρέου και ξεσπαθώνει. Με τον κ. Αυτιά να τον γλείφει έμμεσα και… διακριτικά, να συντονίζει τον «αγώνα» ρίχνοντας «διεγερτικές» ατάκες και τον καθηγητή να ρητορεύει (και να ξεσπαθώνει), ως ένας και μοναδικός συνταγματολόγος στη χώρα των συνταγματολόγων.

ΚΑΙ πάμε στην… κορυφή. Στον κ. Μίκη Θεοδωράκη και τον «ανένδοτο αγώνα» του, σε καιρούς κρίσης και ΔΝΤ. Εκπνεύστηκε την υπέροχη μουσική του, εμπνεύστηκε και το «Καραμανλής ή τανκς». Θήτευσε υπουργός του Μητσοτάκη, χωρίς να βγάλει άχνα για τον «πρόσφατο» Καραμανλή που θα «επανίδρυε το Κράτος» περιτριγυρισμένος με κουμπάρους. Και, βέβαια, η υπογραφή του Μίκη βρίσκεται ανάμεσα σε εκείνες των συνταξιούχων βουλευτών που απαιτούν «δεδουλευμένα».

Ο μεγάλος μας (και το εννοώ) Μίκης έκανε «το Χρέος» του ιστορικά, ακολούθησε τη διαδρομή του, αλλά γεύτηκε ό,τι… περίσσεψε. Τον «πρόλαβε» ο Ανδρέας Παπανδρέου. Λένε πως «η εκδίκηση είναι πιάτο που τρώγεται κρύο».

0 σχόλια