H ΞΕΦΤΙΛΑ ΚΑΙ Η ΒΡΩΜΙΑ ΤΟΥ ΕΛΛΗΝΙΚΟΥ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ...
| Ετικέτες Αθλητικά, Ελλαδικά | Posted On Κυριακή 20 Φεβρουαρίου 2011
στο celinathens.blogspot.com
Παρακολουθώ ποδόσφαιρο από πολύ μικρή ηλικία. Οι πρώτες μου αναμνήσεις με πάνε πίσω στο 1984,οταν ο Παναθηναϊκός έκανε την μεγάλη πορεία μέχρι τους 4 της Ευρώπης.
Ύστερα από όλα όσα έχω δει, ύστερα και από το χθεσινό ματς-παρωδία μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, έχω πια πειστεί, όχι μόνο για το ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι, αλλά και για το ότι, όσοι ασχολούνται σοβαρά, έχουν μεγάλο πρόβλημα στο μυαλό τους...
Ύστερα από όλα όσα έχω δει, ύστερα και από το χθεσινό ματς-παρωδία μεταξύ Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού, έχω πια πειστεί, όχι μόνο για το ότι δεν αξίζει να ασχολείσαι, αλλά και για το ότι, όσοι ασχολούνται σοβαρά, έχουν μεγάλο πρόβλημα στο μυαλό τους...
Τα τελευταία χρόνια ο Ολυμπιακός κατάφερε να γίνει η πιο μισητή ομάδα στην Ελλάδα, παίρνοντας πρωταθλήματα που δεν άξιζε, αγοράζοντας τη διαιτησία και ξεφτιλίζοντας κάθε έννοια αγωνιστικής ηθικής και fair play.
Δεύτερη πιο μισητή ομάδα είναι η ομάδα που υποστηρίζω, ο Παναθηναϊκός.
Αυτές οι 2 ομάδες είναι κάτι σα νταβατζήδες για το Ελληνικό ποδόσφαιρο, το οποίο δε ξέρω αν παλιά παιζόταν στον αγωνιστικό χώρο, αλλά τώρα έχει πάψει να εξαρτάται από την αγωνιστική άξια των ομάδων.
Θα μπορούσα να γράψω πολλά για το χθεσινό παιχνίδι, να γράψω για την αλήτικη διαιτησία, για το ξύλο που έφαγαν παίχτες του Παναθηναϊκού με τη λήξη του αγώνα από κάτι ζώα-χούλιγκαν που δε κατάφεραν να γίνουν άνθρωποι μολονότι γεννήθηκαν από άνθρωπο, για τον τραμπούκο Μητρόπουλο, για τον άθλιο εφοπλιστή-πρόεδρο του Ολυμπιακού που λειτουργεί σα χούλιγκαν με τις δηλώσεις του και εν γένει συμπεριφορά του.
Αλλά, μιλώντας μόνο για αυτά, γίνομαι κ εγώ χούλιγκαν-ζώο: γιατί πανόμοια καραγκιοζλίκια έχουν γίνει από όλες τις ομάδες. Ίσως οι οπαδοί του Ολυμπιακού να είναι πρωταθλητές σε αυτά. Άλλωστε βαρύνονται και με τη δολοφονία ενός ανθρώπου στη σύγκρουση των οπαδών στη Λαυρίου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και οι οπαδοί των άλλων ομάδων έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές. Και πολύ φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς.
Όλα αυτά βέβαια υπό τις ευλογίες του Καθεστώτος, το οποίο επιδιώκει να ξεθυμαίνει η οργή του κόσμου στα γήπεδα, για να μη πέσει η οργή πάνω τους. Τι πιο ωραίο για το Καθεστώς να μισιούνται οι νέοι και άνεργοι και εξαθλιωμένοι μεταξύ τους, αντί να στρέψουν την οργή τους σε αυτόν που τους υποθηκεύει το μέλλον και τους καταδίκασε στην εξαθλίωση;
Το ωραίο και χρήσιμο βέβαια μέσα σε όλα αυτά, είναι το ότι παρακολουθώντας ποδόσφαιρο, βλέπεις την οικονομική ελίτ, τη πλουτοκρατία, να ξεφτιλίζεται. Βλέπεις ανθρώπους με τεράστια οικονομική δύναμη στα χέρια τους, να δείχνουν την αλητεία, την αμορφωσιά, την έλλειψη ήθους και ποιότητάς τους, τους βλέπεις δηλαδή να ξεβρακώνονται αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της αλητείας, της βαρβαρότητας, της αθλιότητας, το πραγματικό τους πρόσωπο. Νομίζω ότι αυτά τα καθάρματα-εφοπλιστές-νταβατζήδες αποδεικνύουν με τη συμπεριφορά τους ότι δεν αξίζει να νέμονται αυτόν τον πλούτο.
Αλλά, δε φτάνει απλά να καταδικάσεις τον εύκολο στόχο. Ο εύκολος στόχος είναι να τα βάλεις με τους πλούσιους, όλοι γουστάρουν το κράξιμο στους πλούσιους.
Εγώ πάντως πια δε μπορώ να δικαιολογήσω τις χειραγωγούμενες μάζες, οι οποίες βυθίζονται στο μίσος για τις αντίπαλες σωβρακοφανέλες. Για αυτούς που φανατίζονται και στήνουν ενέδρες θανάτου μεταξύ τους. Για τα εύκολα θύματα της Ακροδεξιάς, για τους χρήσιμους ηλίθιους του Καθεστώτος. Δεν είναι πολλοί, αλλά δεν είναι και λίγοι. Καβαλάνε το ναζισμό στο αίμα τους, ακόμα κ αν δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό. Δε φτάνει η αηδία, ούτε η περιφρόνηση. Δε φτάνει ούτε η οργή ούτε η απέχθεια.
Η μελλοντική κοινωνία που οραματιζόμαστε δικαιότερη και ανθρωπινότερη,
δεν τους χωράει. Και όχι απλά δεν τους χωράει, αλλά τέτοια πιθηκοειδή μυαλά, την εμποδίζουν και να υπάρξει. Και φυσικά τα πιθηκοειδή μυαλά, δεν έχουν χρώμα.
Συνοψίζοντας: δεν αντέχεται αύτη η βρωμιά, δεν αντέχονται οι πίθηκοι, ούτε οι κουστουμαρισμένοι πίθηκοι-νταβατζήδες, δεν αντέχεται η αθλητική-οπαδική δημοσιογραφία που αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο τα ήδη άρρωστα μυαλά
Δεν αντέχονται τύποι σα τον Μαρινάκη, τον εφοπλιστή-πρόεδρο του Ολυμπιακού, που μετά το ματς, πλησίασε τον Γάλλο ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ (έναν παίχτη που κοσμεί τα Ελληνικά γήπεδα) και τον έβρισε χυδαία, δίνοντας το παράδειγμα και στους οπαδούς της ομάδας του.
Αλλά, μιλώντας μόνο για αυτά, γίνομαι κ εγώ χούλιγκαν-ζώο: γιατί πανόμοια καραγκιοζλίκια έχουν γίνει από όλες τις ομάδες. Ίσως οι οπαδοί του Ολυμπιακού να είναι πρωταθλητές σε αυτά. Άλλωστε βαρύνονται και με τη δολοφονία ενός ανθρώπου στη σύγκρουση των οπαδών στη Λαυρίου, αλλά αυτό δε σημαίνει ότι και οι οπαδοί των άλλων ομάδων έχουν και πολύ μεγάλες διαφορές. Και πολύ φοβάμαι ότι είναι θέμα χρόνου να θρηνήσουμε και άλλους νεκρούς.
Όλα αυτά βέβαια υπό τις ευλογίες του Καθεστώτος, το οποίο επιδιώκει να ξεθυμαίνει η οργή του κόσμου στα γήπεδα, για να μη πέσει η οργή πάνω τους. Τι πιο ωραίο για το Καθεστώς να μισιούνται οι νέοι και άνεργοι και εξαθλιωμένοι μεταξύ τους, αντί να στρέψουν την οργή τους σε αυτόν που τους υποθηκεύει το μέλλον και τους καταδίκασε στην εξαθλίωση;
Το ωραίο και χρήσιμο βέβαια μέσα σε όλα αυτά, είναι το ότι παρακολουθώντας ποδόσφαιρο, βλέπεις την οικονομική ελίτ, τη πλουτοκρατία, να ξεφτιλίζεται. Βλέπεις ανθρώπους με τεράστια οικονομική δύναμη στα χέρια τους, να δείχνουν την αλητεία, την αμορφωσιά, την έλλειψη ήθους και ποιότητάς τους, τους βλέπεις δηλαδή να ξεβρακώνονται αποκαλύπτοντας το πραγματικό τους πρόσωπο. Το πρόσωπο της αλητείας, της βαρβαρότητας, της αθλιότητας, το πραγματικό τους πρόσωπο. Νομίζω ότι αυτά τα καθάρματα-εφοπλιστές-νταβατζήδες αποδεικνύουν με τη συμπεριφορά τους ότι δεν αξίζει να νέμονται αυτόν τον πλούτο.
Αλλά, δε φτάνει απλά να καταδικάσεις τον εύκολο στόχο. Ο εύκολος στόχος είναι να τα βάλεις με τους πλούσιους, όλοι γουστάρουν το κράξιμο στους πλούσιους.
Εγώ πάντως πια δε μπορώ να δικαιολογήσω τις χειραγωγούμενες μάζες, οι οποίες βυθίζονται στο μίσος για τις αντίπαλες σωβρακοφανέλες. Για αυτούς που φανατίζονται και στήνουν ενέδρες θανάτου μεταξύ τους. Για τα εύκολα θύματα της Ακροδεξιάς, για τους χρήσιμους ηλίθιους του Καθεστώτος. Δεν είναι πολλοί, αλλά δεν είναι και λίγοι. Καβαλάνε το ναζισμό στο αίμα τους, ακόμα κ αν δεν έχουν ιδέα τι είναι αυτό. Δε φτάνει η αηδία, ούτε η περιφρόνηση. Δε φτάνει ούτε η οργή ούτε η απέχθεια.
Η μελλοντική κοινωνία που οραματιζόμαστε δικαιότερη και ανθρωπινότερη,
δεν τους χωράει. Και όχι απλά δεν τους χωράει, αλλά τέτοια πιθηκοειδή μυαλά, την εμποδίζουν και να υπάρξει. Και φυσικά τα πιθηκοειδή μυαλά, δεν έχουν χρώμα.
Συνοψίζοντας: δεν αντέχεται αύτη η βρωμιά, δεν αντέχονται οι πίθηκοι, ούτε οι κουστουμαρισμένοι πίθηκοι-νταβατζήδες, δεν αντέχεται η αθλητική-οπαδική δημοσιογραφία που αρρωσταίνει ακόμα περισσότερο τα ήδη άρρωστα μυαλά
Δεν αντέχονται τύποι σα τον Μαρινάκη, τον εφοπλιστή-πρόεδρο του Ολυμπιακού, που μετά το ματς, πλησίασε τον Γάλλο ποδοσφαιριστή Τζιμπρίλ Σισέ (έναν παίχτη που κοσμεί τα Ελληνικά γήπεδα) και τον έβρισε χυδαία, δίνοντας το παράδειγμα και στους οπαδούς της ομάδας του.
Αηδία κι εμετός για τα καθάρματα.
diliospolitia.blogspot.com
Οι δηλώσεις του Μαρινάκη που μάλλον αναφέρεται σε άλλο παιχνίδι (dk)
ΑΠΟ ΤΟ ΜΑΤΣ ΤΟΥ ΠΡΩΤΟΥ ΓΥΡΟΥ ΔΕΝ ΕΙΔΕΣ ΤΙΠΟΤΑ.ΑΝΤΕ ΚΑΙ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ::
ΑπάντησηΔιαγραφήΕν το μεταξυ εχουν ακουστει διαφορα απο καλοθελητες του αλιαρτου για δηθεν δικα μας παιδια μπλεγμενα στα επεισοδια κανονιστε να παρετε στο λαιμο σας ανθρωπους για κατι το οποιο δεν ειστε σιγουροι.Δεν ειδα κανεναν να φωναζει και να ζητα δικαιοσυνη οταν οπαδοι του παο τα σπαγαν σε ματς με το Βολο οταν κινηγουσαν παικτες του ΟΣΦΠ ΟΤΑΝ ΔΕΡΝΑΝ διαιτητες οταν προεδροι βγαζαν πιστολια οταν μπεναν και διακοπταν μεταδοση δημοσιογραφων οταν φωτοβολιδες κοβαν δαχτυλα οταν ο γκοβου χτυπαει ανετοια φιλαθλο.Αλλα εσεις ερχεστε απο αλλο πρωταθλημα δεν εισασταν εσεις οι οπαδοι του ΟΠΣΦΠ ητανε.ΟΥΔΕΙΣ ΑΝΑΜΑΡΤΗΤΟΣ κοιτατε λιγο πισω και δεν θα ξαναμιλησετε
ΑπάντησηΔιαγραφή