Του Μιχάλη Χαραλαμπίδη

Το περασμένο Σάββατο ως Έλληνας, ως Ευρωπαίος, ως Κοσμοπολίτης, ως Άνθρωπος ήμουν στη συγκέντρωση των Κούρδων δημοκρατών, αντιστασιακών και μεταναστών στην πλατεία Κοτζιά. Οι Κούρδοι είναι από τις ομάδες των μεταναστών με ανύπαρκτο ποσοστό εγκληματικότητας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη. Ήταν παιδιά, γυναίκες, άνδρες, ένας λαός, ο Κουρδικός λαός. Ο ιστορικός λαός προάγγελος, σήμερα, της Δημοκρατίας στην Ανατολία και τη Μεσοποταμία. Αίτημα τους η απελευθέρωση του σύγχρονου Μαντέλα, του Οτσαλάν και το κλείσιμο του Ιμραλί. Όπως στη δικτατορία ζητούσαμε το κλείσιμο της Γυάρου και την απελευθέρωση του Αλέξανδρου Παναγούλη. Σε όλη την Ευρώπη μέχρι και τη Νότια Αφρική, εξελίσσεται αυτή την περίοδο μια εκστρατεία για την απελευθέρωση του. Στην πλατεία Κοτζιά δεν υπήρχε Ελληνική παρουσία...

Ο πρώτος λόγος είναι η ένοχη σιωπή των ενόχων. Ο βαθύτερος, η απουσία στη χώρα, τις τελευταίες δεκαετίες, Ελληνικού πνεύματος, δηλαδή ενός ρεύματος ανθρωπισμού και ουσιαστικού διεθνισμού. Οι αξίες αυτές σήμερα κρίνονται στο Ιμραλί, που από Καλόλιμνος, όπως την ονόμαζαν οι Έλληνες, έγινε τόπος θανάτου.

Αν οι Θεσμοί και η Κοινωνία, τα Κινήματα, διαπερνόνταν από αυτές τις αξίες, τότε στις 15 Φεβρουαρίου θα είχαμε στα θέατρα, στα σχολεία, στα πανεπιστήμια, στους Δήμους, στις πλατείες, το ανέβασμα τις τραγωδίας του Αισχύλου «Προμηθέας Δεσμώτης». Ο Οτσαλάν είναι καρφωμένος στο βράχο του Ιμραλί γιατί έδωσε τη Δημοκρατία στους λαούς της Μικράς Ασίας, της Ανατολίας. Είναι ο σημερινός Πατέρας της Δημοκρατίας στη Μικρά Ασία. Δεν έχουν σχέση με τη Δημοκρατία ούτε οι Κεμαλικοί ούτε οι κατά φαντασίαν σουλτάνοι του Ερντογάν. Ο Οτσαλάν είναι το δημοκρατικό μέλλον της Μικράς Ασίας. Οι άλλοι το βάρβαρο, σκοτεινό παρόν και παρελθόν. Αυτό δεν κατάλαβε ή δεν θέλει να καταλάβει ο Ομπάμα που κατά την επίσκεψη του στην Άγκυρα, αντί να μιλήσει για τη Δημοκρατία θυμήθηκε τους σουλτάνους.

Αν δεν υπάρξει μια πρωτοβουλία από τους ανθρώπους του θεάτρου στην Αθήνα, τη Θεσσαλονίκη ή άλλες πόλεις, θα απευθυνθούμε σε άλλους Ευρωπαίους ώστε να ανεβάσουν στην Κωνσταντινούπολη ή στο θέατρο της Εφέσου ή στα Μουδανιά της Προποντίδας το έργο του Αισχύλου. Πιστεύω όμως ότι ο «Προμηθέας Δεσμώτης» είτε τον προσεχή Αύγουστο, είτε τον Φεβρουάριο του ’12, είτε στις γιορτές του Νεβρόζ πρέπει να παρουσιαστεί στο Άμεντ της Κουρδίας, στην Ελληνιστική Αμίδα. Το θέατρο είναι συνώνυμο του ανθρωπισμού, της πολιτικής μας ανθρωπολογίας, της δημοκρατίας του δικαίου. Θέλω να κάνω γνωστή αυτή τη σκέψη μου στον δραστήριο Δήμαρχο του Άμεντ, Οσμάν Μπαΐντεμιρ. Ο λαός του Άμεντ έχει ανάγκη την Πόλη, το θέατρο και όχι την ανακύκλωση ιδεολογιών βίας και ρατσισμού.

Το Ελληνικό Υπουργείο Παιδείας, το Υπουργείο Πολιτισμού, το Υπουργείο Εξωτερικών φυσιολογικά θα έπρεπε να πρωταγωνιστούν κινούμενα σε αυτό τον ανθρωπιστικό ευρωπαϊκό ορίζοντα. Εξανθρωπίζοντας και όχι εκβαρβαρίζοντας τους νέους ανθρώπους. Εδώ και καιρό όμως αυτοί οι θεσμοί, οι μηχανισμοί πλέον, κατέχονται από δυνάμεις, άτομα, που τους μεταβάλουν σε μηχανισμούς πνευματικού και ηθικού ακρωτηριασμού των Ελλήνων.

Η εξέλιξη αυτή είναι βαθύτερη. Η σύγχρονη όμως έκφραση της οφείλεται στον εκφυλισμό του ΠΑΣΟΚ. Το ιδεατό ΠΑΣΟΚ αλλά και το υπαρκτό ΠΑΣΟΚ δεν το δημιουργήσαμε για πράξεις διεθνούς χαφιεδισμού. Από τι αποτελείται η εκφυλισμένη τερατογέννεση του, το ΚΚΚΑΣΟΡ; Το «Ο» είναι Οτζαλάν. Μία κατηγορία του τερατώδους μορφώματος αποτελείται από κοινούς καταδότες – χαφιέδες που οφείλουν να αντιμετωπίσουν το εθνικό και διεθνές δίκαιο. Η άλλη κατηγορία είναι αυτοί που ανέχονται, τρέφονται από και συνεργάζονται με τους καταδότες. Αυτοί πρέπει να αντιμετωπίζουν την ηθική, κοινωνική και πολιτική περιφρόνηση και απομόνωση. Όπως γράφω στο βιβλίο και όπως είναι γνωστό, «τον Ναζισμό τον δημιούργησε η ιδεολογία της ανοχής».

Μια πράξη αντίστασης, μια πράξη απελευθέρωσης, μια πράξη εξανθρωπισμού ενάντια στο σύγχρονο ολοκληρωτισμό και απανθρωπισμό, είναι να δωρίσετε στους φίλους, στις φίλες σας, στους συναθλητές των ιδανικών σας, το βιβλίο «Προμηθέας Δεσμώτης» του Αισχύλου.