Σήμερα 23/4/2009, που γιορτάζουμε και τιμούμε, με τον ξεχωριστό τρόπο που μάθαμε και συνεχίζουμε, τον Αηγιώργη στην πόλη μας, ελπίζουμε πως θα ανταποκριθείτε στην πρόσκλησή μας να συνοδεύσετε μαζί μας την λιτάνευση της ιερής εικόνας του. Θα σας καλοσωρίσουμε όπως πάντα και θα πιούμε ένα κρασί στην υγεία όλων και στο μέλλον, γιατί ίσως είναι η τελευταία φορά.  Είτε όμως έλθετε είτε όχι, είναι ευκαιρία να αναλογισθείτε ποια θα ήταν η θέση σας στις εκδηλώσεις της πόλης μας την ίδια ημέρα το 2011, στα πλαίσια του «Καλλικράτη», αν είχατε ανταποκριθεί στην πρόσκλησή μας, να ζητήσουμε ...

 

από κοινού και ομόφωνα από την Κυβέρνηση την συνένωση των πόλεών μας σε έναν μεγάλο, βιώσιμο, δυναμικό Δήμο Δελφών στα πλαίσια της Φωκίδας. Δήμο με προοπτικές ανάπτυξης και το βλέμμα στο μέλλον. Την, ανιδιοτελή και δύσκολη για μας πρόσκληση και απόφαση αυτή , αφού δεν διεκδικούσαμε ούτε έδρα ούτε άλλα προνόμια και μάλιστα χάναμε την «βολή» και τις σχέσεις μας τόσα χρόνια στην Βοιωτία, αλλά και την ατράνταχτη επιχειρηματολογία μας για τους λόγους (ιστορικούς, γεωμορφολογικούς, οικονομικούς και αναπτυξιακούς κλπ.), την βιωσιμότητα και τις αναπτυξιακές προοπτικές του ενιαίου Δήμου των πόλεών μας. Κυρίως όμως την απλή σκέψη ότι μόνο η συναίνεση και η κοινή μας στάση και πρόταση θα είχε έστω μια ελπίδα να γίνει δεκτή από την Κυβέρνηση (σκεφθείτε την προβολή της συναινετικής συνένωσης στα πλαίσια των αντιδράσεων από τις βίαιες συνενώσεις που θα επακολουθήσουν). Την πρότασή μας αυτή αγνοήσατε επιδεικτικά, στον βωμό της αγωνίας και της επιδιώξεώς σας να διεκδικείτε, ο καθένας -ανεδαφικά- έδρα Δήμου και να μην αποτελέσετε «δημοτικά διαμερίσματα» του Δήμου Άμφισσας. Χάσατε και χάσαμε όλοι την ευκαιρία να δεσμεύσουμε με την κοινή μας πρόταση τον Αντιπρόεδρο της Κυβέρνησης κ. Πάγκαλο, στην πρόσφατη επίσκεψή του στην Ιτέα, όπου βρήκατε την ευκαιρία να προβάλετε ο καθένας τις διεκδικήσεις του, αγνοώντας και μη κάνοντας αναφορά στην πρότασή μας (πάλι καλά που δεχθήκατε να μιλήσει γιαυτήν ο Δήμαρχος Αράχωβας, που όπως έμαθα χειροκροτήθηκε από τον κόσμο – ανώφελα όμως γιατί η τοποθέτησή του έπεσε στο πηγάδι ως αίτημα μόνο της Αράχωβας)

Φαίνεται όμως κύριοι ότι χάθηκε η ευκαιρία αυτή για όλους μας και του χρόνου πρόσκληση για τον Αηγιώργη της Αράχωβας θα λάβει ο Δήμαρχος Άμφισσας, όπου οδεύετε ολοταχώς, από τον Δήμαρχο Λειβαδιάς, όπου οδεύουμε και εμείς ολοταχώς.

Αν και αυτό είναι το λιγότερο, γιατί διαβάζοντας το Σχέδιο Νόμου για τον Καλλικράτη και βλέποντας την σχεδόν παντελή απουσία ουσιαστικών αρμοδιοτήτων των Τοπικών Συμβουλίων στα πλαίσια των ενιαίων Δήμων, κρίνω ότι οι Δήμοι μας θα μείνουν ακέφαλοι, έρμαια των αποφάσεων του Δημοτικού Συμβουλίου του Δήμου, που όπως είναι φυσικό θα κυριαρχείται και θα ελέγχεται από την μεγάλη πόλη της έδρας του.

Προσωπικά η στάση σας μου δημιούργησε ανάμεικτα συναισθήματα. Από τη μια λυπήθηκα για την κοντόφθαλμη, κατά την άποψή μου, αντιμετώπιση του θέματος και της Πρόσκλησης – Πρόκλησης που σας απευθύναμε.

Από την άλλη όμως θύμωσα, γιατί δεν αντιληφθήκατε ότι η πρόσκληση αυτή δεν ήταν παράκληση και δεν έγινε από αδυναμία ή άλλο ιδιοτελή για εμάς λόγο, γιατί ας μην κρυβόμαστε, η Αράχωβα έχει σήμερα τον δυναμισμό και την ανοδική αναπτυξιακή τροχιά και στο ισοζύγιο δούναι και λαβείν της πρότασής μας, εμείς θα σας δίναμε περισσότερο από ότι θα παίρναμε από εσάς. Και για να ξεκαθαρίσω το θέμα, η ανοιχτή επιστολή αυτή δεν έχει την έννοια της παράκλησης της τελευταίας στιγμής, γιατί δεν έχουμε διάθεση ή άλλο λόγο να παρακαλάμε κανέναν. Έχει την έννοια της καταγγελίας για να έχει καταγραφεί η στάση σας ως η ευκαιρία που χάθηκε, όταν στο μέλλον θα «κάνετε και θα κάνουμε ταμείο» των αποτελεσμάτων του Καλλικράτη. Αν και εύχομαι να διαψευσθώ από τα πράγματα, είμαι εξαιρετικά απαισιόδοξος.

Βέβαια, επειδή πρέπει να κάνω και προσωπική αυτοκριτική, μέχρι που διάβασα τις 300 σελίδες του Σχέδιου Νόμου για τον Καλλικράτη, είχα διαμορφώσει και εκφράσει την άποψη ότι για την πόλη μας, εναλλακτικά στην βασική μας ομόφωνη πρόταση για την συνένωση της Αράχωβας, με τους Δήμους σας στα πλαίσια της Φωκίδας και για την περίπτωση που δεν θα γινόταν δεκτή αλλαγή ορίων των υφιστάμενων νομών, θα είχαμε καλύτερη τύχη στα πλαίσια ενός μεγάλου Δήμου με κέντρο την Λειβαδιά. Πίστευα πως αυτό θα ενίσχυε την τοπική μας αυτοτέλεια, γιατί νόμιζα ότι οι εμπνευστές του Σχεδίου θα είχαν την πρόνοια και το μυαλό να μην επαναλάβουν τον «Καποδίστρια» και να δώσουν ουσιαστικές αρμοδιότητες στα Συμβούλια των Δήμων που συνενώνονται και δεν θα αποκεφάλιζαν και θα αποψίλωναν από αρμοδιότητες τις πόλεις, που υπήρξαν για δεκάδες χρόνια Δήμοι, όπως έγινε με τις Κοινότητες του Καποδίστρια. Όταν όμως είδα ότι τα τοπικά συμβούλια περιορίζονται να «εισηγούνται και προτείνουν» - μόνο - στο κεντρικό Δημοτικό Συμβούλιο, αναγνώρισα ότι έκαμα λάθος και ότι η ένταξη της Αράχωβας στο μεγάλο Δήμο Λειβαδιάς θα είναι για εμάς καταστροφική, όπως θα είναι και για εσάς της Άμφισσας. Η άποψή μου αυτή ενισχύεται και από πολλά άλλα σημεία του σχεδίου Νόμου, που είναι πρόχειρος, χωρίς σοβαρή μελέτη και κυρίως χωρίς στόχους και δυνατότητα να τους πετύχει (π.χ. δίνονται 250 περίπου αρμοδιότητες των πρώην Νομαρχιών στους Δήμους, αλλά το προσωπικό των καταργούμενων Νομαρχιών εντάσσεται αυτόματα στην νέα αιρετή Περιφέρεια. Για να γίνουν αυτές οι δουλειές π.χ. έκδοση οικοδομικών αδειών κλπ. χρειάζεται προσωπικό, πολύ προσωπικό, που πρέπει να προσληφθεί από το Δήμο, χωρίς να θεσμοθετούνται πόροι και άλλα πολλά. Τι οικονομία θα γίνει ένας θεός γνωρίζει).

Η τελευταία όμως διαπίστωση αναδεικνύει κ. Δημοτικοί Άρχοντες της όμορης Φωκίδας, ένα ακόμα σοβαρό επιχείρημα για το πόσο σωστά θα μπορούσε να λειτουργήσει ο μεγάλος Δήμος Δελφών στην περίπτωσή μας, με τα πληθυσμιακά μας δεδομένα που είναι σχεδόν αναλογικά. Κρίμα.

Εύχομαι, από καρδιάς, η χάρη και η ευλογία του Αηγιώργη της Αράχωβας να σας δίνει και να μας δίνει δύναμη φώτιση και κουράγιο. Καλως να ρθήτε στην Αράχωβα.