Αγαπητοί συμπατριώτες και αναγνώστες μας.
Είμαστε μια μέρα πριν την ημέρα των Χριστουγέννων μια εορτή που γιορτάζεται λαμπρά σε όλο τον κόσμο όχι μόνο από τους χριστιανούς, αλλά και σε άλλα μη αμιγώς χριστιανικά κράτη οι εορταστικές εκδηλώσεις βρίσκονται στο επίκεντρο των ημερών αλλά και χρωματίζουν κάθε ανθρώπινη δραστηριότητα.Βέβαια δεν δίνεται από όλους και σε όλες τις εκδηλώσεις ο χριστιανικός και σωτηριολογικός χαρακτήρας της λαμπρής αυτής εορτής ,πολλάκις δεν υπάρχει ούτε η θρησκευτική διάστασή της, κινδυνεύοντας να μετατραπεί από Χριστού-γεννιάτικη εορτή μόνο σε δωρουγεννιάτικη εορτή. Παρόλα αυτά η παγκόσμια ευφροσύνη που συνοδεύει αυτές τις ημέρες η αφύπνιση του φιλανθρωπισμού μας, ακόμα και η ελπίδα για μια οικονομική ανάταση όσο πρόσκαιρη και αν αποδεικνύεται (και το ξέρουμε) , δεν είναι άσχετα με την χαρά που απορρέει στην καρδίαν του πιστού, από την ενσάρκωση του ΘΕΟΥ ΛΟΓΟΥ...




...Μόνο που η χαρά και η ευφροσύνη των ημερών αυτών είναι πρόσκαιρη γιατί μένει και κινεί μόνο τα  αισθητά υλικά χωρίς να πληρώνει ή να εκκινεί από τα πνευματικά ,δηλαδή την ψυχή μας η οποία μπορεί να δώσει πραγματικό νόημα και ευχρησία σε κάθε υλικό κάθε δώρο κάνοντας, το μικρό μοναδικό και σπουδαίο ,το φθηνό πολύτιμο και ακριβό,το λιγοστό πολύ και περίσσιο.
Έτσι ο άνθρωπος γίνεται συνδημιουργός με τον Θεό δηλαδή καλός διαχειριστής και όχι καταναλωτής της Χάρης Του και κατεπέκταση της δημιουργίας Του.
Γιαυτό και σήμερα δεν μας πληρώνει εύκολα κανένα δώρο γιατί δεν είναι δώρο δεν έχει μέσα την χάρη του δωρίζω αλλά του ξεγελώ ,εξαγοράζω, εξευμενίζω , δηλαδή την οικονομική διάσταση του δώρου ( αφού κάθε προσφορά από κάποια επιχείριση μεταφράζεται ως τζάμπα ) και  όχι την πνευματική ψυχική διάστασή του που προέρχεται από την αγάπη ,ως αποτέλεσμα της αγάπης,Εμείς  σήμερα δανέιζουμε δεν χαρίζουμε (= δίνω χάρη ,χαρά ,χάρισμα ως ευλογία και τάλαντο)  και αυτό γιατί βγάλαμε τον Χριστό από την ζωή μας και δη από την εορτή αυτή και αφού δεν ζούμε την χάρη Του , το δώρο Του ,την θυσία Του ως αγάπη, μένουμε μόνο στην ανταλαγή τότε δεν είναι δώρο, ο Χριστός ζήτησε κάτι ; απαίτησε ανταλλάγματα; έβαλε προϋποθέσεις  γιαυτό που μας χάρισε; όχι παρόλο που μπορούσε να το κάνει εύκολα και μαγικά με την δύναμη Του.
Και κλείνω με αυτές τις λίγες σκέψεις με την ευχή μου να γίνουν αφορμή σε όλους μας και εμού του ίδιου να σκεφτούμε λίγο να προσευχηθούμε λίγο και να προσέλθουμε στον οίκο Του αυτές τις μέρες ζητώντας Του την αναγέννησή μας και ίσως τότε να μπορέσουμε να φρενάρουμε αυτό που άρχισαμε και προσπαθούμε με συνόδους κορυφής πρωτόκολλα συνεργασίας και άλλα τέτοια, και  μόνο. να το σώσουμε.

ΚΑΛΑ ΚΑΙ ΕΥΤΥΧΙΣΜΕΝΑ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΑ ΜΕ ΑΓΑΠΗ ΚΑΙ ΥΓΕΙΑ.
π Αλέξανδρος.