Την προηγούμενη Τρίτη, η χώρα παρέλυσε κυριολεκτικά από την απεργία τόσο στο δημόσιο όσο και στον ιδιωτικό τομέα. Υπολογίζεται πως 3,5 εκατομμύρια ήταν αυτοί οι οποίοι βγήκαν στους δρόμους σε 260 διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα. Το Σάββατο 16 Οκτωβρίου, πραγματοποιήθηκαν νέες επίσης μαζικότατες διαδηλώσεις σε όλη τη χώρα...

Αντίθετα, το κίνημα εμφανίζει συνέπεια και οργανωτικότητα, παρά το γεγονός ότι χάνονται μεροκάματα εν μέσω οικονομικής κρίσης. Θα αναφέρουμε μερικά χαρακτηριστικά παραδείγματα. Καταρχήν, και τα 12 διυλιστήρια της χώρας είναι αποκλεισμένα από απεργούς είτε υπολειτουργούν παρά τις επιθέσεις των γαλλικών ΜΑΤ, εναντίον των απεργών. Πλέον, είναι ανοιχτό το ενδεχόμενο ακύρωσης διεθνών πτήσεων, λόγω προβλημάτων στην τροφοδοσία των αεροσκαφών, ενώ 63 πλοία έχουν αποκλειστεί στα λιμάνια της Νότιας Γαλλίας από απεργούς λιμενεργάτες.

Οι κινητοποιήσεις διαθέτουν όμως και πλατιά λαϊκή συναίνεση. Η Κυβέρνηση δεν έχει πείσει την κοινή γνώμη για την αναγκαιότητα της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης καθώς το 73% την απορρίπτει. Μάλιστα, το 60% (!!) τάσσεται υπέρ της κλιμάκωσης των απεργιακών κινητοποιήσεων! Τέλος, δεν εμφανίζεται καμία τάση δυσφορίας στην κοινή γνώμη, ακόμη και γύρω από το ευαίσθητο ζήτημα της αποκομιδής των απορριμμάτων, παρόλο που η απεργία των εργαζομένων στην καθαριότητα του Παρισιού, αγγίζει τις 2 εβδομάδες σε διάρκεια.

Αυτό που αποτελεί μια ελπιδοφόρα εξέλιξη αλλά και ρίγη ανησυχίας στην Κυβέρνηση Σαρκοζί, είναι η μαζική συμμετοχή φοιτητών αλλά και μαθητών«το συνταξιοδοτικό είναι το πρόβλημα των νέων». Άλλωστε, το νεολαιίστικο κίνημα στη Γαλλία, διαθέτει μεγάλη αγωνιστική πείρα και αξιόλογη πολιτική ωριμότητα μετά το μπλοκάρισμα του Συμβολαίου Πρώτης Απασχόλησης (CPE) το 2006. στις διαδηλώσεις. Η συκοφαντική προπαγάνδα της κυβέρνησης κινείται γύρω από το «επιχείρημα» πως η Αριστερά σιγοντάρει τη συμμετοχή της νεολαίας σε εργατικές διαδηλώσεις. Από τη μεριά τους, οι φοιτητές και οι μαθητές, κατεβαίνουν στις διαδηλώσεις με το σύνθημα

Η διαδήλωση ήταν ειρηνική και στην πρώτη γραμμή της βρέθηκαν οι παράνομα απολυμένοι της FIAT. Οι επιθέσεις της FIAT, στους εργαζομένους της είναι όμως συντονισμένες και δεν εξαντλούνται στην τρομοκρατία των απολύσεων. Πρόσφατα η διοίκηση της FIAT, «υποσχέθηκε» επενδύσεις ύψους € 20 δις, έως το 2014, με «αντάλλαγμα» λιγότερες απεργίες, περισσότερες βάρδιες και εντατικοποίηση των ρυθμών δουλειάς. Ένας στους τρεις εργαζόμενους αρνήθηκε να συναινέσει στην κίνηση αυτή καταγγέλλοντας μάλιστα προσπάθεια καταστρατήγησης στην πράξη του δικαιώματος στην απεργία.

Βέβαια, οι κινητοποιήσεις του Σαββάτου δεν ήταν οι μοναδικές, ενώ παρατηρείται αυξανόμενη κινητικότητα στο χώρο της νεολαίας και της παιδείας γενικότερα: την Πέμπτη οι φοιτητές και οι ερευνητές στα Πανεπιστήμια και την Παρασκευή οι μαθητές και οι καθηγητές γέμισαν τους δρόμους 13 ιταλικών πόλεων για να διαμαρτυρηθούν εναντίον των περικοπών στην Παιδεία.

Μέχρι σήμερα, η Ελλάδα ήταν η χώρα, η οποία είχε χρησιμοποιηθεί ως το πειραματόζωο της Ευρωπαϊκής Ένωσης, για την επιβολή ενός νέου «μοντέλου» κοινωνικού και εργασιακού μεσαίωνα. Οι σχετικά υποτονικές, μέχρι σήμερα φυσικά, αντιδράσεις των εργαζομένων (λόγω και της υπογραφής από τη ΓΣΕΕντε φάκτο αποδοχής του Μνημονίου) και η αδυναμία της Αριστεράς να οργανώσει αποτελεσματικά και με διάρκεια τις κινητοποιήσεις, γέμισαν με αυτοπεποίθηση τους αντιδραστικούς κύκλους των ευρωπαϊκών κυβερνήσεων. Γενικής Συλλογικής Σύμβασης

Η έκβαση των κινητοποιήσεων στη Γαλλία, αλλά και η πιθανή γιγάντωση τους στην Ιταλία, θα κρίνουν πάρα πολλά. Ένα θετικό αποτέλεσμα των κινητοποιήσεων αυτών, όχι μόνο θα βάλει «φρένο», στην ακραία αντιδραστική στροφή της ΕΕ, αλλά επίσης θα μπορέσει να ανοίξει νέους δρόμους επανα-ριζοσπαστικοποίησης των ευρωπαϊκών εργατικών τάξεων. Και φυσικά θα βοηθήσει την Αριστερά, να αναδειχθεί ξανά σε πρωταγωνιστή των εξελίξεων στο πεδίο της ταξικής πάλης...

ΠΗΓΗ ΙΣΚΡΑ