ΚΑΙ ΠΑΛΙ ΜΕΤΑ ΑΠΟ ΜΙΑ ΟΛΙΓΟΗΜΕΡΗ ΔΙΑΚΟΠΗ ΛΟΓΩ ΥΠΟΧΡΕΩΣΕΩΝ ΕΠΑΝΕΡΧΟΜΕΘΑ:
ΤΑ ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη
 ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ που πέθαναν μαρτυρικά για τη δόξα του Χριστού, από πείνα, δίψα, κρύο και μαχαίρι
Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
    Ο ΟΣΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ο Ομολογητής
    ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ
     Ο ΟΣΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ
    Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
     Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Νικομήδειας ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων




Αναλυτικά

ΤΑ ΑΓΙΑ ΝΗΠΙΑ (περίπου 14.000) που εσφάγισαν με διαταγή του Ηρώδη
Όταν οι Μάγοι δεν επέστρεψαν στον Ηρώδη να του πουν που είναι ο Χριστός, ο πονηρός αυτός βασιλιάς μηχανεύθηκε άλλο σχέδιο για να εξοντώσει το Θείο Βρέφος.

Είχε ακούσει ότι, σύμφωνα με τις Γραφές, τόπος γέννησης του Χριστού θα ήταν ή Βηθλεέμ.

Επειδή όμως δε γνώριζε ποιος ήταν ο Ιησούς αν βρισκόταν μέσα στη Βηθλεέμ ή στα περίχωρα της και επειδή συμπέρανε ότι το παιδί θα ήταν κάτω από δύο χρονών, έδωσε διαταγή να σφαγούν όλα τα παιδιά της Βηθλεέμ και των περιχώρων της, μέχρι της ηλικίας των δύο ετών.

Η σφαγή έγινε ξαφνικά, ώστε να μη μπορέσουν οι οικογένειες να απομακρυνθούν με τα βρέφη τους.

Και οι δυστυχισμένες μητέρες είδαν να σφάζονται τα παιδιά τους μέσα στις  ίδιες τις αγκαλιές τους. Ιερεμίας, λη' 15. (& Ευαγγέλιο Ματθαίου, θ' 13-18)..

Η χριστιανική Εκκλησία, πολύ σωστά ανακήρυξε Άγια τα σφαγιασθέντα αυτά παιδιά, διότι πέθαναν σε μια αθώα ηλικία και υπήρξαν κατά κάποιο τρόπο οι πρώτοι μάρτυρες του χριστιανισμού.

Μπορεί βέβαια να μη βαπτίσθηκαν εν ύδατι, βαπτίσθηκαν όμως, μέσα στο ίδιο ευλογημένο αίμα του μαρτυρίου τους.



Απολυτίκιο. Ήχος α'. Τον τάφον σου Σωτήρ.
Ως θύματα δεκτά, ως νεόδρεπτα ρόδα και θεία απαρχή, και νεόθυτοι άρνες, Χριστώ τω ώσπερ νήπιον, γεννηθέντι προσήχθητε, αγνά Νήπια, την του Ηρώδου κακίαν, στηλιτεύοντα και δυσωπούντα απαύστως, υπέρ των ψυχών ημών.


ΜΝΗΜΗ ΠΑΝΤΩΝ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΙΑΝΩΝ που πέθαναν μαρτυρικά για τη δόξα του Χριστού, από πείνα, δίψα, κρύο και μαχαίρι.
Αυτή τη μέρα η Εκκλησία μας όρισε να γιορτάζουμε τη μνήμη όλων των χριστιανών, που μαρτύρησαν για την πίστη του Χριστού και τα ονόματα τους δεν μας είναι γνωστά.

Η γιορτή αυτή μας διδάσκει, ότι το βλέμμα του Θεού δεν είναι όμοιο με του ανθρώπου.

Διότι οι άνθρωποι, συνήθως δοξάζουν και τιμούν αυτούς που γίνονται γνωστοί και διάσημοι,

ενώ ο Θεός βλέπει γνωστούς και αγνώστους, διάσημους και άσημους, αρκεί όλοι να πράττουν ευσυνείδητα το θέλημα του.

Έτσι και ο μικρότερος των χριστιανών αυτών, θα λάμψει ασύγκριτα περισσότερο από τους πιο φαντασμένους και αστραφτερούς βασιλείς της γης, όταν έλθει η ώρα της τελικής δικαίωσης.


Ο ΟΣΙΟΣ ΜΑΡΚΕΛΛΟΣ
Πέτυχε στη ζωή του διότι με τη χάρη του Θεού κατάλαβε, ότι οι κοσμικές λαμπρότητες φαίνονται και αφανίζονται όπως τα άνθη. Και είχε την πεποίθεση ότι ζωή αληθινή και κερδισμένη είναι μόνο εκείνη, που αφιερώνεται στην υπηρεσία του καλού, επάνω στο δρόμο του Ιησού Χριστού.

Ο Μάρκελλος έζησε τον 5ο αιώνα, επί πατριαρχείας Γενναδίου του Α' (458-471) και βασιλέως του Λέοντα Α' του Μακέλλη.

Η καταγωγή του Μάρκελλου ήταν από τη Συρία και η οικογένειά του ήταν αρκετά πλούσια.

Επειδή οι γονείς του αγαπούσαν τα γράμματα, στόλισαν το γιο τους με πολλή παιδεία.

Αλλ' η καρδιά του νέου, είχε μέσα της ζωηρή και ακοίμητη τη φλόγα της ευσέβειας. Τα κοσμικά αξιώματα δεν τον ενδιέφεραν.

Με τέτοιες διαθέσεις πήγε στην Έφεσο, όπου μπήκε σε μοναστήρι και έγινε μοναχός. Από 'κει πήγε στην Κων/πολη, στη Μονή Ακοίμητων, όπου ηγούμενος ήταν ο Αλέξανδρος.

Εκεί, γρήγορα διακρίθηκε για τις αρετές του και αγαπήθηκε πολύ από τους αδελφούς της Μονής, για την ταπεινοφροσύνη που διατηρούσε, αν και ήταν άνθρωπος μελέτης και μεγάλης διανοητικής αξίας.

Αφού πέθανε ο ηγούμενος Αλέξανδρος και υστέρα ο διάδοχός του Ιάκωβος, η αγάπη και η εκτίμηση των αδελφών, ανέδειξε ηγούμενο τον Μάρκελλο.

Η διοίκηση του ήταν άριστη.

Σύμφωνα με άλλη γνώμη, τη μονή Ακοιμήτων, είχε κτίσει αυτός ο όσιος Μάρκελλος, πιθανός στη θέση του σημερινού Τσιμπουκλί. Έτσι με αυτή τη θεία και όσια ζωή του, κοιμήθηκε και αναπαύτηκε ο Μάρκελλος στη Μονή του.


Απολυτίκιο. Ήχος γ'. Θείας πίστεως.
Ύμνον άληκτον, Θεώ προσφέρων, νουν ακοίμητον, προσφόρως έσχες, προς εκπλήρωσιν των θείων προστάξεων όθεν κανών αρετής εχρημάτισας και Μοναστών ποδηγέτης θεόσοφος. Πάτερ Μάρκελλε, Χριστόν τον Θεόν ικέτευε,διαρήσασθαι ημίν το μέγα έλεος.


Ο ΟΣΙΟΣ ΘΑΔΔΑΙΟΣ ο Ομολογητής
Ήταν Σκύθης και υπηρέτης του Αγίου Θεοδώρου του Στουδίτη, στη Μονή του οποίου ο Θαδδαίος έγινε μοναχός και διακρίθηκε για την αυστηρή άσκηση.

Κάποτε λοιπόν, όταν συνόδευε στ' ανάκτορα τον ηγούμενο του Θεόδωρο, ήλεγξε τον βασιλιά Μιχαήλ (820-829) (ο Μ. Γαλανός αναφέρει τον Λέοντα τον Ε') μπροστά στη σύγκλητο για την ασέβειά του απέναντι στις Ιερές εικόνες.

Τότε ο Βασιλιάς, τον εξανάγκαζε να ποδοπατήσει την εικόνα του Χριστού, πράγμα που ο Όσιος όχι μόνο δεν έπραξε, αλλά αποκάλεσε τον βασιλιά πληρωμένο τύραννο και ακάθαρτο.

Τότε βασανίστηκε σκληρά, σύρθηκε από τα πόδια στους δρόμους της πόλης, οπότε μετά τρεις μέρες πέθανε.


ΕΓΚΑΙΝΙΑ ΤΟΥ ΝΑΟΥ ΤΩΝ ΑΓΙΩΝ ΤΕΣΣΑΡΑΚΟΝΤΑ

"πλησίον του Χαλκού Τετραπύλου"


Ο ΟΣΙΟΣ ΒΕΝΙΑΜΙΝ
Απεβίωσε ειρηνικά.

Ο δε Άγιος Νικόδημος, αναφέρει ότι πέθανε από υδρωπικία και ότι στον Ευεργετινό υπάρχει απόφθεγμά του.


Ο ΟΣΙΟΣ ΑΘΗΝΟΔΩΡΟΣ
Στον Κώδικα 1578 των Παρισίων, ο Αθηνόδωρος συνοδεύεται και από άλλους οσίους πατέρες, τους Βαβύλα και Βενιαμίν.

Πάντως ήταν ασκητής, (άγνωστο που) και απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ επίσκοπος Νικομήδειας ποιητής ασματικών Κανόνων και Τροπαρίων
Έζησε στη θορυβώδη και μεγάλη για την Ορθοδοξία εποχή του Πατριάρχη Κωνσταντινούπολης Φωτίου (857-891), με τον οποίο και διατηρούσε αλληλογραφία.

Σύνθεσε δύο εγκώμια στη γιορτή των Εισοδίων της Θεοτόκου και μελοποίησε την Ακολουθία τους.

Μελοποίησε επίσης τον προεόρτιο Κανόνα στον Ευαγγελισμό, καθώς και άλλους Κανόνες στη Θεοτόκο.

Συνέγραψε μάλιστα και πανηγυρικούς λόγους, όπως στα Εισόδια, στη σύλληψη της Αγίας Άννας και στο "Ειστήκεισαν παρά τω Σταυρώ του Ιησού".

(Στοιχεία της βιογραφίας του, συγχέονται μ' αυτά του Αγ. Γεωργίου επισκ. Αμάστριδος, κυρίως όσον αφορά την ποίηση των ασματικών Κανόνων. Ίσως βέβαια, να συμβαίνει και το αντίθετο).
 Η ΑΓΙΑ ΑΝΥΣΙΑ, η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη
    *30/12


      Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ "η από Καισαρίδος"
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
    *

      ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΜΗ & ΕΞΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
    *

      Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ο Αρχιμανδρίτης
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΔΕΩΝ ο Νέος Οσιομάρτυρας
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΥΣΙΟΣ Επίσκοπος Θεσσαλονίκης



Αναλυτικά

Η ΑΓΙΑ ΑΝΥΣΙΑ, η Οσιομάρτυς από τη Θεσσαλονίκη
Η Αγία Ανυσία, έζησε στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (298 μ.Χ.).

Καταγόταν από τη Θεσσαλονίκη και ήταν θυγατέρα γονέων ευσεβών και πολύ πλουσίων.

Όταν πέθαναν οι γονείς της, η Ανυσία στάθηκε κυρία του εαυτού της.

Ούτε τα πλούτη που κληρονόμησε τη μέθυσαν, ούτε η ορφάνια της την παρέσυρε.

Αλλά με φρόνηση και εγκράτεια, προσπαθούσε πάντα να μαθαίνει

"τί εστίν ευάρεστον τω Κυρίω". προς Έφεσίους, ε' 10.

Τι δηλαδή, είναι ευχάριστο και ευπρόσδεκτο στον Κύριο.

Η ευσέβειά της αυτή, την έκανε γνωστή στους ειδωλολάτρες.

Μια φορά λοιπόν, ενώ πήγαινε στην εκκλησία, τη συνάντησε κάποιος ειδωλολάτρης στρατιώτης. Αφού την έπιασε βίαια, την έσυρε στους βωμούς των ειδώλων και την πίεζε να θυσιάσει στους Θεούς. Η Ανυσία ομολόγησε ότι πιστεύει στον Ένα και αληθινό Θεό, τον Ιησού Χριστό, και Αυτόν αγωνίζεται να ευχαριστεί κάθε μέρα.

Ο στρατιώτης εξαγριωμένος, άρχισε να βλασφημεί το Θεό και τότε η Ανυσία τον έφτυσε στο πρόσωπο.

Ντροπιασμένος αυτός, έσυρε το σπαθί του και διαπέρασε τα πλευρά της.

Έτσι η Ανυσία, πήρε το αμαράντινο στεφάνι του μαρτυρίου.



Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε.
Οσίως ανύσασα, των αρετών την οδόν, τω Λόγω νενύμφευσαι, ω Ανυσία σεμνή, και χαίρουσα ήθλησας· αίγλη δε απαθείας, λαμπρυνθείσα Μελάνη, ήστραψας εν τω κόσμω, αρετών λαμπηδόνας· και νυν ημίν ιλεούσθε, Χριστόν τον Κύριον.


Η ΟΣΙΑ ΘΕΟΔΩΡΑ "η από Καισαρίδος"
Υπήρξε στα χρόνια του βασιλιά Λέοντα του Ίσαύρου (717-741).

Ήταν από γένος λαμπρό και επίσημο, τον πατέρα της έλεγαν Θεόφιλο και ήταν πατρίκιος, τη δε μητέρα της Θεοδώρα.

Η Θεοδώρα ήταν στείρα και κατόπιν μεγάλης προσευχής προς τον Θεό, απέκτησε την Οσία.

Όταν η κόρη Θεοδώρα έφτασε σε κατάλληλη ηλικία, αφιερώθηκε στη Μονή της Αγίας Άννας, την ονομαζόμενη Ριγιδίου.

Εκεί διέμενε ασκούμενη στην αρετή, μέχρι τη στιγμή, που ο βασιλιάς Λέων την άρπαξε από τη Μονή για να τη δώσει γυναίκα στον γιο του Χριστόφορο. Την ήμερα όμως του γάμου, ο Χριστόφορος εξεστράτευσε μαζί με τον πατέρα του κατά των Σκυθών και στη συμπλοκή σκοτώθηκε.

Έτσι η Θεοδώρα, αφού πήρε όσα πολύτιμα πράγματα είχε, επέστρεψε στη Μονή της, όπου έκάρη μοναχή.

Εκεί έζησε με μεγάλη εγκράτεια και σκληραγωγία και απεβίωσε με οσιακό τρόπο.


Ο ΑΓΙΟΣ ΦΙΛΕΤΑΙΡΟΣ
Μεταξύ των χριστιανών της Νικομήδειας, στα χρόνια του αυτοκράτορα Διοκλητιανού (286 μ.Χ.), διακρινόταν για το μεγαλοπρεπές παράστημα και την ωραιότητά του, νέος, που ονομαζόταν Φιλέταιρος (ήταν γιος κάποιου έπαρχου Τατιανού).

Και αυτός μεν, ούτε πρόσεχε καθόλου στα εξωτερικά του αυτά χαρίσματα.

Μία μόνο προσοχή και προσπάθεια είχε, πως να γίνεται από μέρα σε μέρα θεοσεβέστερος.

Και γι' αυτό πρόκοβε ολοένα στην ταπεινοφροσύνη, ξέροντας καλά ότι χωρίς αυτή, κάθε αρετή νοθεύεται και εξαφανίζεται.

Οι ειδωλολάτρες όμως, που πρόσεχαν τα σωματικά του προτερήματα, τον θαύμαζαν και τον σύστησαν στον Διοκλητιανό.

Αυτός τον κάλεσε μπροστά του και του είπε, ότι θα τον κάνει βασιλικό ακόλουθο αν αρνηθεί τον Χριστό.

Ο Φιλέταιρος με ευγένεια απάντησε, ότι ήταν πρόθυμος να υπηρετήσει τον βασιλιά, αλλά με την προϋπόθεση ότι θα ομολογεί τον Χριστό.

Ο Διοκλητιανός δεν κράτησε την οργή του και αφού τον τιμώρησε τον άφησε ελεύθερο. Κατόπιν όταν ανέλαβε ο σκληρός Μαξιμιανός, ο Φιλέταιρος καταδιώχθηκε και βασανίστηκε ποικιλοτρόπως.

Διασώθηκε όμως και πήγε στη Νίκαια, όπου και εκεί φανέρωσε την πίστη του και συνελήφθη.

Αλλά τα λόγια του και οι τρόποι του, έκαναν χριστιανούς τους φύλακες, με αποτέλεσμα να τον ελευθερώσουν και να τον συνοδέψουν μέχρι τη Μηδία.

Εκεί, σ' ένα όρος επάνω, στα μέρη της Σιγριανής, συνάντησαν ένα άγιο άνθρωπο τον Ευβίοτο.

Και όλοι μαζί έζησαν στο όρος αυτό με αδελφική αγάπη, συμμελέτη και συμπροσευχή.


ΜΝΗΜΗ ΤΟΥ ΚΟΜΗ & ΕΞΙ ΣΤΡΑΤΙΩΤΩΝ
Αυτοί πίστεψαν στον Χριστό, δια του Αγίου Φιλεταίρου και απεβίωσαν ειρηνικά.


Ο ΟΣΙΟΣ ΛΕΩΝ ο Αρχιμανδρίτης
Απεβίωσε ειρηνικά.


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΔΕΩΝ ο Νέος Οσιομάρτυρας
Γεννήθηκε στο χωριό Κάπουρνα της Δημητριάδος (Νομός Μαγνησίας).

Οι ευσεβείς γονείς του, ονομάζονταν Αυγερινός και Κυράτζα.

Ο Γεδεών, κατά κόσμον ονομαζόταν Νικόλαος.

Δώδεκα χρονών, με την οικογένειά του ήλθε στο χωριό Γιερμή και από 'κει στο Βελεστίνο, όπου εργαζόταν κοντά στο θείο του.

Τον άρπαξε όμως κάποιος Τούρκος και τον εξισλάμισε με το όνομα Ιμπραήμ.

Αλλ' ό Νικόλαος, κατόρθωσε και δραπέτευσε και επανήλθε στην οικογένειά του.

Ο πατέρας του τον φυγάδευσε στο χωριό Κεραμίδι, όπου κοντά σε κάποιους οικοδόμους πήγε στην Κρήτη. Εκεί εξομολογήθηκε σε κάποιο Ιερέα και βρήκε άσυλο στο εξωκλήσι του.

Μετά τον θάνατο του ιερέα, ο Νικόλαος έφυγε για το Άγιον Όρος.

Εκεί πάλι εξομολογήθηκε, έλαβε των αχράντων μυστηρίων και στη Μονή Καρακάλου, εκάρη μοναχός με το όνομα Γεδεών.

Στη Μονή αυτή έμεινε 35 χρόνια.

Με τον πόθο όμως του μαρτυρίου, ήλθε στο Βελεστίνο, όπου μέσα στην αγορά με θάρρος ομολόγησε τον Χριστό.

Διωκόμενος από τους Τούρκους, ήλθε στην Αγυιά, όπου συνελήφθηκε.

Οι Τούρκοι, αφού τον διαπόμπευσαν στους δρόμους του Τιρνάβου, κατόπιν του έκοψαν τα πόδια και τα χέρια και στη συνέχεια τον έριξαν στα αποχωρητήρια.

Εκεί, μέσα σε φρικτούς πόνους, παρέδωσε το πνεύμα του στις 30 Δεκεμβρίου 1818.

Η τίμια κάρα του μάρτυρα, αποθησαυρίστηκε στην αγία Τράπεζα του Μητροπολιτικού Ναού του Τυρνάβου, Παναγίας Φανερωμένης.


Απολυτίκιο. Ήχος δ'. Ταχύ προκατάλαβε*
Όσιων ισότιμος, και Αθλητών κοινωνός, και θείον αγλάισμα, της Καρακάλλου Μονής, εδείχθης μακάριε' συ γαρ στερρώς αθλήσας, τον εχθρόν ετροπώσω ένθεν Οσιομάρτυς, Γεδεών εδοξάσθης, πρεσβεύων υπέρ πάντων, ημών των ευφημούντων σε.


Ο ΑΓΙΟΣ ΑΝΥΣΙΟΣ, Επίσκοπος Θεσσαλονίκης
Υπήρξε Επίσκοπος Θεσσαλονίκης και μαθητής, καθώς και διάδοχος του Α(σ)χολίου, Επισκόπου Θεσσαλονίκης.

Έπαιξε σημαντικό ρόλο για τη δικαίωση του Αγίου Ιωάννου του Χρυσοστόμου.

Ο Ανύσιος τοποθετήθηκε στον θρόνο της Θεσσαλονίκης, ως Βικάριος του Πάπα Δαμάσου, ως το τέλος του θανάτου του το 406 ή 407.

31/12
 
  Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ η Ρωμαία
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΤΙΚΟΣ ο Ορφανοτρόφος
    *

      Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
    *

      Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΪΟΣ
    *

      ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΔΕΚΑ (10) ΠΑΡΘΕΝΕΣ
    *

      Η ΑΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΑ
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΒΟΥΣΙΡΙΣ
    *

      Η ΑΓΙΑ ΝΕΜΗ
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΥΔΕΝΤΙΟΣ
    *

      Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Θαυματουργός και λεγόμενος μαχαιρωμένος
    *

      ΑΠΟΔΟΣΗ ΤΗΣ ΕΟΡΤΗΣ ΤΩΝ ΧΡΙΣΤΟΥΓΕΝΝΩΝ



Αναλυτικά

Η ΟΣΙΑ ΜΕΛΑΝΗ η Ρωμαία
Έζησε στα χρόνια πού βασιλιάς ήταν ο Ονώριος, δεύτερος γιος του Μεγάλου Θεοδοσίου.

Οι γονείς της, ευγενείς και πλούσιοι, την πάντρεψαν σε μικρή ηλικία και απέκτησε δύο παιδιά.

Όμως μεγάλες δοκιμασίες την περίμεναν.

Την μητρική της καρδιά σπάραξε ο θάνατος των δύο παιδιών της.

Μετά από λίγο και εντελώς ξαφνικά, πέθανε ο σύζυγος της.

Και για να γεμίσει το πικρό ποτήρι της λύπης, χάνει και τους γονείς της.

Οι στιγμές δύσκολες.

Ποιος θα την παρηγορήσει;

Μα ποιος άλλος;

Ο λόγος του Θεού, που λέει: "τη έλπίδι χαίροντες, τη θλίψει υπομένοντες, τη προσευχή προσκαρτεροϋντες". Προς Ρωμαίους, ιθ' 12. Απολυτίκιον, το ίδιο με αυτό της Αγ. Ανυσίας, 30 Δεκεμβρίου).

Δηλαδή, η ακλόνητη ελπίδα σας στα μέλλοντα αγαθά, να σας γεμίζει χαρά και να σας ενισχύει για να δείχνετε υπομονή στη θλίψη. Και να επιμένετε στην προσευχή, συνεχίζει ο λόγος του Θεού, από την οποία θα λαμβάνετε σπουδαία βοήθεια στις δύσκολες περιστάσεις της ζωής σας.

Έτσι και η Μελάνη, αδιάφορη για τις κοσμικές απολαύσεις, αποσύρθηκε σε ένα εξοχικό της κτήμα, όπου αφοσιώθηκε στη μελέτη και την προσευχή.

Εκεί επίσης καλλιγραφούσε Ιερά βιβλία και τα έδινε να τα διαβάζουν οι πιστοί.

Διέθεσε όλη της την περιουσία για την ανακούφιση των φτωχών και ασθενών.

Και αφού επισκέφθηκε πολλούς τόπους βοηθώντας τους πάσχοντες, κατέληξε στην Ιερουσαλήμ, όπου και πέθανε από πλευρίτιδα.
Ό δε Σ. Ευστρατιάδης γράφει τα εξής για την Άγια αυτή:

"...Αυτή ην επί της βασιλείας Ονωρίου (395-423) Ρωμαία πλούσια και εκ γένους περιφανούς και ενδόξου. Συζευχθείσα παρά την θέλησιν αυτής, απεσύρθη μετά τον θάνατον του ανδρός και των δύο αυτής τέκνων εις εν προάστειον της Ρώμης, επιμελουμένη των πτωχών, υποδεχόμενη τους ξένους, επισκεπτόμενη τους εξόριστους και εν φυλακαίς και θεραπεύουσα τους νοσούντας. Μετά την εκποίησιν των κτημάτων αυτής και διανομήν των προσόντων εις μονάς και εκκλησίας, δια της Αφρικής και Αλεξανδρείας κατέλαβε τα Ιεροσόλυμα και ενεκλείσθη εις πενιχρόν κελλίον εκεί έκτισε και μονήν εις ην συνήγαγεν ενενήκοντα παρθένους, εξ ιδίων δια την διατροφήν αυτών δαπανώσα· μικρόν ασθενήσασα εκ πλευρίτιδας, μετέλαβε των αχράντων μυστηρίων εκ των χειρών του επισκόπου Ελευθερουπόλεως και ανεπαύθη εν Κυρίω".



Ο ΑΓΙΟΣ ΖΩΤΙΚΟΣ ο Ορφανοτρόφος
Γεννήθηκε και ανατράφηκε στη Ρώμη, από ευγενή οικογένεια, με πολλή ευλάβεια και παιδεία.

Τον στόλιζε πολλή φιλανθρωπία και τον διέκρινε η ειλικρινής προσπάθεια στο να υπηρετεί τον Χριστό, πράττοντας τις εντολές Του.

Γι' αυτά του τα χαρίσματα, ο Ζωτικός ήταν πολύ αγαπητός στον Μεγάλο Κωνσταντίνο (330 μ.Χ.).

Ο οποίος, αφού έκτισε την Κων/πολη και την ανέδειξε πρωτεύουσα του κράτους του, προσκάλεσε σ' αυτή τον Ζωτικό με άλλους ευσεβείς άνδρες, για να τους έχει εκεί πολύτιμους εργάτες της χριστιανικής αγάπης.

Ο Άγιος Ζωτικός, διακρίθηκε κυρίως στην περιποίηση των λεπρών.

Τους οποίους πλησίαζε χωρίς φόβο, δίνοντας σ' αυτούς βοηθήματα και παρηγορούσε τη δυστυχία τους με αδελφική αφοσίωση. Μετά το θάνατο του Μεγάλου Κωνσταντίνου, ο γιος του Κωνστάντιος, ακολούθησε άλλους δρόμους και κακομεταχειρίστηκε τον Ζωτικό.

Με αποτέλεσμα ο φιλάνθρωπος αυτός άνδρας, να πεθάνει από τις κακουχίες και τις ταλαιπωρίες.

Αλλ' ο θάνατός του, κίνησε τη μετάνοια του Κωνσταντίου.

Αφού μεταμελήθηκε, τίμησε τη μνήμη του κτίζοντας ένα λεπροκομείο για την περίθαλψη των λεπρών.

Και το προίκισε με πολλά κτήματα και εισοδήματα.

Από τότε, πολλοί αυτοκράτορες, όπως

ο Κωνσταντίνος Ζ' ο Πορφυρογέννητος (945),

ο Ιωάννης ο Τσιμισκής (963-976),

ο Ρωμανός ο Γ' (1028-1034),

εξασφάλιζαν την καλή λειτουργία του και εξυπηρετούσε πλήθος λεπρών, χάρη στην αρχική φιλανθρωπική ενέργεια του αγίου Ζωτικού.




Ο ΟΣΙΟΣ ΓΕΛΑΣΙΟΣ
Ήταν Αββάς της ερήμου, του οποίου διήγημα περί κλοπής κάποιου βιβλίου βρίσκεται στον Ευεργετινό.

Απεβίωσε ειρηνικά.










Ο ΟΣΙΟΣ ΓΑΪΟΣ
Απεβίωσε ειρηνικά.




ΟΙ ΑΓΙΕΣ ΔΕΚΑ (10) ΠΑΡΘΕΝΕΣ
Αυτές μαρτύρησαν στη Νικομήδεια (ίσως επί Μαξιμιανού (286-305), τότε που πλήθος χριστιανών μαρτύρησε σ' αυτή την πόλη). Αυτές λοιπόν, αφού τις έβγαλαν τα μάτια, κατόπιν έγδαραν το σώμα τους και έτσι παρέδωσαν το πνεύμα τους στον Θεό.


Η ΑΓΙΑ ΟΛΥΜΠΙΟΔΩΡΑ
Μαρτύρησε δια πυρός


Ο ΑΓΙΟΣ ΒΟΥΣΙΡΙΣ
Μαρτύρησε, αφού τον θανάτωσαν γυναίκες με σαΐτες που υφαίνουν.


Η ΑΓΙΑ ΝΕΜΗ
Μαρτύρησε δια ξίφους.

(Κατ' άλλους Άγιος Νέμης).


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΑΥΔΕΝΤΙΟΣ
Δεν βρίσκουμε πουθενά βιογραφικά του στοιχεία.


Ο ΑΓΙΟΣ ΓΕΩΡΓΙΟΣ ο Θαυματουργός και λεγόμενος μαχαιρωμένος
Άγνωστος στους Συναξαριστές, γνωστός όμως τοπικός Άγιος της Εκκλησίας της Κύπρου στον Αναλιόντα (Πατμιακός Κώδικας 266).