του Σπύρου Μεϊντάνη
Οικονομολόγου

Ζούμε τον απόηχο αυτού που ονομάστηκε μεταπολίτευση, της θλιβερότερης σελίδας της σύγχρονης ιστορίας μας, με τη γενιά που είχε με το μέρος της τις συγκυρίες και τη δυνατότητα να απογειώσει τη χώρα, τη γενιά που μάλλον την πήρε ο ύπνος ή καλύτερα την αποκοίμισαν και όταν ξύπνησε βρέθηκε δεμένη χειροπόδαρα.
 
Το φαύλο κράτος όμως και οι βολεμένοι υποστηρικτές του συνεχίζουν να βασιλεύουν. Δεν τα βάζουν κάτω, προσπαθούν να μας ξανακοιμίσουν...
 
Οι ίδιοι που παλιότερα πρότειναν για ανάπτυξη τα στρατόπεδα και στη συνέχεια τα Πανεπιστήμια, που παρότρυναν την εγκατάλειψη της γης και της καλλιέργειας, κόβοντας τις ελιές και τα αμπέλια, που έσπρωξαν στο χρηματιστήριο και τα καζίνο για να κλέψουν τον ιδρώτα, που δημιούργησαν «βατοπέδια» και παράδωσαν την χώρα στη SIΕMENS .
 
Οι ίδιοι που τους παραγωγούς καλλιεργητές τους μετέτρεψαν σε ενυπόθηκους δανειζόμενους, τους δημιουργούς μάστορες σε μπετατζήδες, τους νοικοκυραίους σε υποταγμένους ραγιάδες.
 
Οι ίδιοι που σήμερα μας φορτώνουν ενοχές, αφού ισχυρίζονται πως τα «φάγαμε μαζί».
 
Ήρθε η ώρα όμως της δικιάς μας απάντησης.
 
Να τους πούμε πως αυτοί δεν μπόρεσαν να σκεφτούν και να εξηγήσουν το λόγο που οι ανεπτυγμένες βιομηχανικά χώρες έχουν ισχυρούς αγροτικούς τομείς. Το λόγο που οι μεγαλύτερες πολυεθνικές εταιρείες εστιάζονται στο χώρο των τροφίμων, ώστε να έχουμε Ιταλικά, Ισπανικά και Γερμανικά Σούπερ Μάρκετ αλλά να μην έχουμε Ελληνικά. Ότι το MADE IN GREECE, αποτελεί είδος προς εξαφάνιση.
 
Να τους πούμε ότι είναι όψιμο το ενδιαφέρον τους για τον Κερκυραίο, για τον Έλληνα, όταν με την απραξία τους σαν θεσμικοί παράγοντες επέτρεπαν να φεύγει ακατέργαστο το Κερκυραϊκό λάδι, όταν με τη πολιτική που εφάρμοζαν οδήγησαν τους αγρότες σε απόγνωση ώστε να κόβουν τα δέντρα τους και να πουλούν τα ξύλα στους Ιταλούς.
 
Να τους πούμε ότι αυτοί μετέτρεψαν την Ένωση Αγροτικών Συνεταιρισμών από εργαλείο στο χέρι του αγρότη σε βάθρο ανάδειξης πολιτικών προσώπων.
Να τους πούμε ότι αυτοί φταίνε που ο «ανθοσμίας», γλυκόπιοτο κρασί, που σαγήνευσε τους Σπαρτιάτες και τους έκανε τρυφηλούς, δεν έγινε ποτέ ένας γνωστός τοπικός παγκοσμιοποιημένος από την εποχή του Ομήρου οίνος, όπως και το μέλι των Οθωνών. Αυτοί φταίνε που το λεμόνι των Μπενιτσών αντικαταστάθηκε από αυτό του Ισραήλ, το δε βούτυρο Κερκύρας πουλάει το μύθο του σαν «τύπου».
 
Τέλος, να τους πούμε ότι αποφασίσαμε να πάρουμε τις τύχες στα χέρια μας για να επιστρέψουμε στο δικό μας παραδοσιακό, Κερκυραϊκό τρόπο ανάπτυξης. Την ανάπτυξη που ξαναφέρνει στο τραπέζι μας τοπικά προϊόντα ποιότητας, επομένως και υγείας, μαγειρεμένα με πατροπαράδοτες πολύτιμες συνταγές. Να γευτεί και ο επισκέπτης του νησιού τη νοστιμιά του ντόπιου «κόκορα παστιτσάδα», να απολαύσει τη φύση μέσα από μία γραφική διαδρομή τοπίου και χωριών, να ζήσει το μύθο και τον πολιτισμό μας μέσα από τη διαχρονικότητα της ιστορίας μας, τους αρχαιολογικούς μας χώρους, τα μουσεία μας, να κολυμπήσει στην καταγάλανη και πεντακάθαρη θάλασσά μας.
 
Να αισθανθεί Οδυσσέας στο παλάτι του Αλκίνοου…


Υ.Γ.: Όσο για τους εναπομείναντες θιασώτες του ΚΚΚΑΣΟΡ*, μπολιάστε με αυτούς τα φωτοβολταϊκά αν δεν ευδοκιμήσουν. Το αποτέλεσμα ούτε θα τους ζημιώσει ούτε θα τους αλλάξει. Έτσι κι αλλιώς παραμένουν αποτυχημένοι πολιτικά, γενετικά τροποποιημένοι και σε συνεχή μετάλλαξη.

*Η μετάλλαξη του ΠΑΣΟΚ.
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ: ΑΠΟ ΤΟ ΠΑΣΟΚ ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ – Ο ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ.
ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΣΤΡΑΒΩΝ

(Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα «Η ΚΕΡΚΥΡΑ ΣΗΜΕΡΑ» στις 8 Φεβρουαρίου 2011)