Η έγκριση της κας. Τίνας Μπιρμπίλη για τη μονάδα της Φυλής έρχεται την ώρα που στην Κερατέα η βία μεταξύ κατοίκων και αστυνομίας μαίνεται για δεύτερο μήνα και σε μια περίοδο που η κυβέρνηση δια του αρμόδιου υπουργού Εσωτερικών κ. Γιάννη Ραγκούση, επιδιώκει να επιταχύνει τον περιφερειακό σχεδιασμό της Αττικής για την διαχείριση των απορριμμάτων.

Και επίσης έρχεται  λίγες μέρες πριν η υπουργός μεταβεί  στις Βρυξέλλες, όπου θα έχει συνάντηση  με τον αρμόδιο για περιβαλλοντικά θέματα Επίτροπο κ. Ποτόσνικ, με την  χώρα μας να βρίσκεται μονίμως  στο στόχαστρο της Κομισιόν με επίκεντρο το ζήτημα των χωματερών.

Χθες μετά από  προσπάθεια τριών εβδομάδων, υπογράφτηκε  η προγραμματική σύμβαση μεταξύ του ΕΣΔΚΝΑ (έως σήμερα υπεύθυνου για τα απορρίμματα της Αθήνας) και της Περιφέρειας με την οποία η τελευταία αναλαμβάνει την ευθύνη για την υλοποίηση των έργων διαχείρισης των αστικών αποβλήτων στην Αττική.

Η υπογραφή της  σύμβασης «διευκολύνθηκε» μετά από  γνωμοδότηση του Συνδέσμου ότι  αρκεί για την σύμβαση η  έγκριση της διοικούσας Επιτροπής. Υπενθυμίζεται ότι το διοικητικό συμβούλιο του ΕΣΔΚΝΑ είχε αποτύχει δύο φορές να πάρει απόφαση λόγω σφοδρών αντιδράσεων των εργαζομένων της ΠΟΕ ΟΤΑ οι οποίοι ζητούσαν να μην δοθούν σε ιδιώτες οι νέες μονάδες διαχείρισης απορριμμάτων.

Τα εμπόδια  και οι αντιδράσεις

Σε αυτό το κλίμα της αυξανόμενης κινητικότητας, γύρω από τα σκουπίδια ήρθε και η είδηση για την μονάδα της Φυλής, όταν οι τεχνολογίες της βιολογικής ξήρανσης συναντούν πολλά εμπόδια από τις τοπικές κοινωνίες και τις οικολογικές οργανώσεις καθώς θεωρούνται υψηλού επενδυτικού και λειτουργικού κόστους, σε σχέση με την ανακύκλωση, την κομποστοποίηση και τους χώρους υγειονομικής ταφής υπολειμμάτων –ΧΥΤΥ, υπεύθυνες για έκλυση στην ατμόσφαιρα επικίνδυνων αερίων και τοξικής τέφρας αλλά και επειδή δεσμεύουν τους ΟΤΑ για παραγωγή μεγάλου όγκου απορριμμάτων, σε βάρος της ανακύκλωσης.

Στις μονάδες  βιοξήρανσης γίνεται μηχανική επεξεργασία  των σύμμεικτων απορριμμάτων, κατά την οποία ανακτώνται μέταλλα  και γυαλί και τα υπόλοιπα (κυρίως χαρτί, πλαστικά και οργανικά) μετατρέπονται σε καύσιμο υλικό, το λεγόμενο SRF, το οποίο θα πρέπει να οδηγηθεί σε θερμική επεξεργασία σε ειδικές μονάδες καύσης, πυρόλυσης ή αεριοποίησης. Άρα μιλάμε για δύο διαφορετικές εγκαταστάσεις που εκτιμάται ότι θα εκτινάξουν το κόστος διαχείρισης ανά τόνου αποβλήτου σε 80 έως 120 ευρώ. Όπως παρατηρούν κύκλοι της αγοράς απορριμμάτων, εάν επιλέγαμε απευθείας την καύση μετά την ανακύκλωση, τότε το κόστος θα έπεφτε κάτω από τα 80 ευρώ τον τόνο.

Βιοξήρανση =καύση

Όπως σημειώνουν οι Οικολόγοι Πράσινοι, η βιοξήρανση απαιτεί μονάδα καύσης για να καίει το παραγόμενο υλικό (SRF) που όμως στην περιβαλλοντική μελέτη του εργοστασίου στην Φυλή περνά στα ψηλά με μια απλή αναφορά. Υπολογίζεται ότι με την βιολογική ξήρανση 700.000 τόνων σύμμεικτων αποβλήτων θα οδηγούνται για ταφή στη Φυλή 140.000 τόνοι και το βασικό προϊόν που θα παράγεται (SRF) θα είναι 385.000 τόνοι ετησίως. Η καύση αυτού του υλικού εκτιμάται ότι θα οδηγήσει στην παραγωγή τέφρας που επίσης θα θάβεται σε ειδικό χώρο για επικίνδυνα απόβλητα.

Η κυβέρνηση με τον πρόσφατο νόμο για τις ΑΠΕ, δίνει την δυνατότητα της χρηματοδότησης σε μονάδες καύσης σύμμεικτων αποβλήτων ή SRF από βιολογική ξήρανση που παράγουν ηλεκτρική ενέργεια. Χωρίς όμως να προσδιορίζεται το κλάσμα της ενέργειας που επιδοτείται καθώς και ζητήματα τιμολόγησης και απορρόφησης της ενέργειας που παράγεται. Ήδη η ΡΑΕ έχει εγκρίνει αντίστοιχη μονάδα στο Βόλο ισχύος 100 MW από την ENGAL, μετεξέλιξη μιας παλιάς κρητικής εταιρείας.