Κάθε μέρα κάποιες δεκάδες συμπολιτών μας πηγαίνουν για μαζικό αθλητισμό στο στάδιο της πόλης .  Τους χειμερινούς μήνες αυτοί είναι πολύ περισσότεροι. Ο δήμος πρέπει να σεβαστεί τον αθλούμενο πολίτη, ώστε να μπορεί κάποιες ώρες να έχει πρόσβαση στο στάδιο.  Το στάδιο είναι για όλους τους πολίτες του δήμου και όχι μόνο για κάποιους αθλητές που ούτως ή άλλως έχουν κάποιο συγκεκριμένο πρόγραμμα.   

Δεν γίνεται κύριοι υπεύθυνοι του αθλητισμού της πόλης ο αθλούμενος να βρίσκει πάντα τις πόρτες κλειστές και να του στερείται η άθληση.   Και μιλάμε για ενήλικες,40,50.60 χρονών αντιμετωπίζοντας και κάποιοι εξ αυτών σοβαρά προβλήματα υγείας...   

Δεν μπορεί να βλέπεις ανθρώπους να ανεβαίνουν στα κάγκελα για να μπουν στο γήπεδο για να κάνουν το αυτονόητο που η πολιτεία είναι υποχρεωμένη να τους παράσχει, τον αθλητισμό, τον περίφημο μαζικό αθλητισμό.  Στην Λιβαδειά , στην Θήβα, στον Ορχομενό, στο Σχηματάρι τα στάδια ανοίγουν για τον πολίτη με πρόγραμμα που ορίζει ο δήμος και τους χειμερινούς μήνες μάλιστα με το φως των προβολέων για να μπορεί να αθληθεί και ο εργαζόμενος. 

Πολλοί συμπολίτες μας εξοργίζονται και φεύγουν κάνοντας μόνο περπάτημα στους γύρω δρόμους κινδυνεύοντας πολλές φορές από τα αυτοκίνητα ή τα σκυλιά.  Παρά τις κατά καιρούς εκκλήσεις αρκετών συμπολιτών και εμού προσωπικά η δημοτική αρχή δεν ανταποκρίθηκε στο αίτημά μας. Ίσως να μη το θεωρεί σοβαρό. 

Σήμερα το απόγευμα πηγαίνοντας στο στάδιο αντίκρισα την νοτιοδυτική σιδερένια πράσινη πόρτα πεσμένη στο έδαφος με βγαλμένους τους μεντεσέδες.   Ήταν προφανώς κάποια αυθαίρετη ενέργεια απο κάποιον αγανακτισμένο αθλούμενο.   Μαζί με κάποιο συναθλούμενο σηκώσαμε την πεσμένη πόρτα και την βάλαμε μετά κόπου στην θέση της. Πράγματι ήταν μια αυθαιρεσία την μεγαλύτερη όμως αυθαιρεσία την είχε κάνει η δημοτική αρχή, και ήταν αυθαιρεσία κατά του μαζικού αθλητισμού.   

Επιτέλους ας επιμεληθεί κάποιος υπεύθυνος.

αθλούμενος