του Ιωάννη Ανδριόπουλου

Με αίσθημα ευθύνης προς το Σύνταγμα και τους Νόμους, που ορκίστηκα να υπηρετώ ως Δικηγόρος, κατέθεσα την υπ' αριθμόν 6342/05.08.2010 Αίτηση Ακυρώσεως & την υπ' αριθμόν 1225/05.08.2010 Αίτηση Αναστολής ενώπιον του Συμβουλίου της Επικρατείας (ΣτΕ) κατά των αντισυνταγματικών πράξεων του Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης με τις οποίες απονέμεται μαζικά η Ελληνική Ιθαγένεια & το δικαίωμα του εκλέγειν & του εκλέγεσθαι σε αλλοδαπούς.

Τις παραθέτω αυτούσιες στην κρίση του Ελληνικού λαού: ...

Προς το Συμβούλιο της Επικρατείας

ΚΑΤΑ

Υπουργού Εσωτερικών, Αποκέντρωσης & Ηλεκτρονικής Διακυβέρνησης (ΥΠ.ΕΣ.Α.Η.Δ.), που εδρεύει στην Αθήνα

ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΚΥΡΩΣΗ

1) Της Υπουργικής Απόφασης (Υ.Α.) με Αριθμ. Φ. 130181/23198/10 Καθορισμός δικαιολογητικών που πρέπει να συνοδεύουν τη δήλωση και αίτηση εγγραφής στο Δημοτολόγιο, λόγω γέννησης ή φοίτησης σε σχολείο στην Ελλάδα, σύμφωνα με τις διατάξεις του άρθρου 1Α του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας που υπέγραψε στις 20.04.2010 ο καθ’ ύλην Υπουργός, δημοσιεύτηκε στο ΦΕΚ Β’ 562 στις 30.04.2010 & του οποίου ΦΕΚ έλαβε χώρα η κυκλοφορία από το Εθνικό Τυπογραφείο στις 06.05.2010

2) Της Εγκυκλίου υπ’ αριθμόν 6 με θέμα «Άσκηση του δικαιώματος του εκλέγειν και εκλέγεσθαι από τους ομογενείς και τους νομίμως διαμένοντες υπηκόους τρίτων χωρών για την ανάδειξη των αιρετών οργάνων της πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης» που υπέγραψε ο καθ’ ύλην Υπουργός & πρωτοκολλήθηκε με Αριθ. Πρωτ. 24592/07.05.2010

& οι 2 προσβαλλόμενες πράξεις δημοσιεύθηκαν στις 06.05.2010 & 07.05.2010 αντίστοιχα στην ιστοσελίδα του Υπουργείου http://www.ypes.gr

3) Κάθε άλλης πράξης της Διοίκησης προγενέστερης ή μεταγενέστερης, που απορρέει από την εφαρμογή των 2 προσβαλλόμενων πράξεων

Οι ανωτέρω πράξεις της Διοίκησης, επήλθαν συνεπεία της ψηφίσεως του Ν. 3838/24.03.2010 Σύγχρονες διατάξεις για την Ελληνική Ιθαγένεια και την πολιτική συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών και άλλες ρυθμίσεις.

Η μεν πρώτη σύμφωνα με το άρθρο 13 του Κεφαλαίου Α’ Τροποποιήσεις του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας του άνωθεν Νόμου περιλαμβάνει τα δικαιολογητικά που πρέπει να συνοδεύουν τη δήλωση & αίτηση εγγραφής στο δημοτολόγιο αλλοδαπών που αποκτούν την Ελληνική ιθαγένεια λόγω γέννησης ή φοίτησης σε σχολείο στην Ελλάδα σύμφωνα με το άρθρο 1Α που προστέθηκε στον ΚΩΔΙΚΑ ΕΛΛΗΝΙΚΗΣ ΙΘΑΓΕΝΕΙΑΣ (Ν. 3284/2004)

Η δε δεύτερη πράξη, είναι η εγκύκλιος προς τη Δημόσια Διοίκηση αναφορικά με την εφαρμογή του Κεφαλαίου Β’ Συμμετοχή ομογενών και νομίμως διαμενόντων μεταναστών στην ανάδειξη αιρετών οργάνων της Πρωτοβάθμιας Τοπικής Αυτοδιοίκησης του Ν. 3838/24.03.2010

Οι πράξεις αυτές, τις οποίες έχω έννομο συμφέρον να προσβάλλω ως Έλληνας ιθαγενής & εκλογέας, είναι παράνομες για τους ακόλουθους λόγους:

Σύμφωνα με την παράγραφο 5iv) της Υ.Α. για τη δήλωση & αίτηση εγγραφής στο Δημοτολόγιο, απαιτείται από τους αλλοδαπούς της παραγράφων 3 (Απόκτηση ιθαγένειας λόγω γέννησης ή φοίτησης από ενηλικιωθέντες – άρθρο 1Α, παρ. 6 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας) & 4i)α (Απόκτηση ιθαγένειας λόγω γέννησης ή φοίτησης από ενηλικιωθέντες πριν την έναρξη ισχύος του Ν. 3838/2010 σύμφωνα με τις μεταβατικές διατάξεις του άρθρου 24 του Ν. 3838/2010) ένα από τα δικαιολογητικά είναι το ποινικό μητρώο δικαστικής χρήσης για τυχόν ποινικά κωλύματα του άρθρου 5 παρ. 1 του Κώδικα Ελληνικής Ιθαγένειας, όπως αντικαταστάθηκε από το άρθρο 2 του Ν. 3838/2010.

Στο τροποποιηθέν άρθρο 5 παρ. 1 του Κώδικα, που παραπέμπει η Υ.Α. περιλαμβάνονται μια σειρά αδικήματα που αποτελούν κώλυμα απόκτησης ιθαγένειας, για τα οποία όμως απαιτείται αμετάκλητη καταδίκη του αιτούντος & στο άρθρο 5Β του Κώδικα, όπως προστέθηκε με το άρθρο 3 του Ν. 3838/2010 απαιτείται να μην συντρέχουν λόγοι δημόσιας ή εθνικής ασφάλειας.

Η διάταξη αυτή της Υ.Α. με τις παραπομπές στις τροποποιήσεις του Κώδικα Ιθαγένειας, έρχεται σε σύγκρουση με την ποινική νομοθεσία, διότι δεν περιλαμβάνει τη διερεύνηση άσκησης ποινικής δίωξης ούτε καν για όλα τα αδικήματα που τιμωρούνται με στερητική της ελευθερίας ποινή τουλάχιστον 3 μηνών για να διαπιστωθεί η επικινδυνότητα για τη δημόσια τάξη ή την ασφάλεια της Χώρας. Σημειώνεται, ότι σύμφωνα με το άρθρο 5Β του Κώδικα Ιθαγένειας είναι απαραίτητο να απουσιάζουν λόγοι δημόσιας ή εθνικής ασφάλειας. Οι λόγοι διαπιστώνονται ποινικώς & όχι από γνωμοδοτήσεις του Υπουργείου Προστασίας του Πολίτη.

Ποινικό Δίκαιο

Ν. 3386/2005 Είσοδος, διαμονή & κοινωνική ένταξη υπηκόων τρίτων χωρών στην Ελληνική Επικράτεια όπως ισχύει

Άρθρο 76 Προϋποθέσεις & διαδικασία διοικητικής απέλασης

1. Η διοικητική απέλαση αλλοδαπού επιτρέπεται εφόσον:

Περ. γ’ Η παρουσία του στο ελληνικό έδαφος είναι επικίνδυνη για τη δημόσια τάξη ή την ασφάλεια της Χώρας. Ο αλλοδαπός θεωρείται επικίνδυνος για τη δημόσια τάξη ή ασφάλεια ιδίως όταν σε βάρος του ασκηθεί ποινική δίωξη για αδίκημα που τιμωρείται με στερητική της ελευθερίας ποινή τουλάχιστον τριών (3) μηνών.

Η εργασία αποτελεί δικαίωμα & προστατεύεται από το Κράτος, που μεριμνά για τη δημιουργία συνθηκών απασχόλησης όλων των πολιτών & για την ηθική & υλική εξύψωση του εργαζόμενου αγροτικού & αστικού πληθυσμού.

Η Υπουργική Απόφαση με την αυτόματη & μαζική ιθαγενοποίηση όλων σχεδόν των αλλοδαπών, που γεννήθηκαν στην Ελλάδα & με τη μη θέσπιση μέγιστου ορίου πληθυσμού αλλοδαπών & προσδιορισμού ποσοστού τους επί του υπάρχοντος πληθυσμού της Ελλάδας, παραβιάζει το συνταγματικά κατοχυρωμένο δικαίωμα στην εργασία του Έλληνα πολίτη, του οποίου η ανεργία είναι σε διψήφιο ποσοστό με εκατοντάδες χιλιάδες συμπολιτών να μην έχουν εξασφαλισμένη την επιβίωση τους & με άμεσο κίνδυνο των πάντων την στιγμή που θα εισάγονται αλλογενείς σε δημόσιες λειτουργίες.

Σύμφωνα με το Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση & το Άσυλο, υπάρχει άμεση σύνδεση αριθμού αλλοδαπών με δυνατότητες εργασίας, στέγασης & υγειονομικών, εκπαιδευτικών & κοινωνικών υπηρεσιών, που δε λαμβάνει καθόλου υπόψη η Υ.Α.

Ευρωπαϊκό Σύμφωνο για τη Μετανάστευση & το Άσυλο

Η Ευρωπαϊκή Ένωση ωστόσο δε διαθέτει τα μέσα για να δεχθεί αξιοπρεπώς όλους τους μετανάστες που επιδιώκουν μια καλύτερη ζωή. Η μη ελεγχόμενη μετανάστευση μπορεί να διαταράξει τη συνοχή του κοινωνικού ιστού στις χώρες προορισμού. Συνεπώς, η οργάνωση της μετανάστευσης πρέπει να λαμβάνει υπόψη την ικανότητα υποδοχής της Ευρώπης, από απόψεως αγοράς εργασίας, στέγασης και υγειονομικών, εκπαιδευτικών και κοινωνικών υπηρεσιών & να προστατεύει τους μετανάστες από τον κίνδυνο να πέσουν θύματα εκμετάλλευσης εγκληματικών δικτύων.

Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο θεωρεί ότι η νόμιμη μετανάστευση πρέπει να δηλώνει τη βούληση αμφότερων των πλευρών, τόσο του μετανάστη, όσο και της χώρας υποδοχής, & να αποβλέπει σε αμοιβαίο όφελος. Υπενθυμίζει ότι εναπόκειται σε κάθε κράτος μέλος να αποφασίζει τις προϋποθέσεις εισόδου των νόμιμων μεταναστών στο έδαφός του & να καθορίζει ενδεχομένως τον αριθμό τους. Η επιβολή ποσοστώσεων που μπορεί να προκύψει, θα μπορούσε να γίνει σε σύμπραξη με τις χώρες προέλευσης. Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο καλεί τα κράτη μέλη να εφαρμόσουν μια επιλεκτική & συντονισμένη μεταναστευτική πολιτική, ιδίως σε συνάρτηση με τις ανάγκες της εγχώριας αγοράς εργασίας & λαμβανομένων υπόψη των πιθανών επιπτώσεων στα υπόλοιπα κράτη μέλη.

Παραβιάζει το άρθρο 1 παρ. 2 του Συντάγματος Θεμέλιο του πολιτεύματος είναι η λαϊκή κυριαρχία (Παύει να θεωρείται κυρίαρχος ο Ελληνικός λαός με την Ελληνοποίηση εκατομμυρίων αλλοδαπών σε βάθος χρόνου βάσει των δικαιολογητικών αυτής της Υπουργικής Απόφασης), το άρθρο 77 ΠΟΛΙΤΙΚΕΣ ΣΧΕΤΙΚΑ ΜΕ ΤΟΥΣ ΕΛΕΓΧΟΥΣ ΣΤΑ ΣΥΝΟΡΑ, ΤΟ ΆΣΥΛΟ & ΤΗ ΜΕΤΑΝΑΣΤΕΥΣΗ και το Πρωτόκολλο αριθ. 23 ΓΙΑ ΤΙΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΕΣ ΣΧΕΣΕΙΣ ΤΩΝ ΚΡΑΤΩΝ ΜΕΛΩΝ ΌΣΟΝ ΑΦΟΡΑ ΤΗ ΔΙΕΛΕΥΣΗ ΤΩΝ ΕΞΩΤΕΡΙΚΩΝ ΣΥΝΟΡΩΝ της Ενοποιημένης απόδοσης της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης (2008/C 115/01 Εφημ. ΕΕ), καθώς & τις Οδηγίες 2009/50, 2008/115, 2005/71, 2004/81 & τον Κανονισμό 2002/1030, διότι:

i. Εντάσσει αυθαίρετα ως πολίτες στον ελληνικό & ευρωπαϊκό χώρο όλους τους πρώην λαθρομετανάστες των οποίων απλά μέχρι τώρα είχε νομιμοποιηθεί μονάχα η παραμονή, χωρίς οποιοδήποτε πρόσθετο δικαίωμα σχετικό με ιθαγένεια, με νομοθεσία του εθνικού δικαίου της Ελλάδος κατά τα έτη 1997 (Προεδρικά Διατάγματα 358 & 359), 2001 (Νόμος 2901), 2005 (Νόμος 3386 & Υπουργική Απόφαση (Υ.Α.) 24103 (ΦΕΚ Β’ 1804) όπως τροποποιήθηκε με την Υ.Α. 13703/2007 (ΦΕΚ Β’ 1135) & με την Υ.Α. 933/2009 (ΦΕΚ Β’ 53). Επιπρόσθετα, με αυτούς & άλλους νόμους έλαβαν χώρα μαζικές έμμεσες νομιμοποιήσεις με παράταση αυτοδικαίως της χρονικής ισχύος αδειών διαμονής, ακόμη & μετά τη λήξη της ισχύος τους ή εκ των υστέρων αποδοχή της εκπρόθεσμης κατάθεσης των σχετικών αιτημάτων (Νόμοι 3013/2002, 3103/2003, 3242/2004, 3448/2006 & 3536/2007) Επομένως αλλοιώνει ριζικά τόσο τη λαϊκή κυριαρχία του Ελληνικού λαού όσο & τη μεταναστευτική πολιτική της Ευρωπαϊκής Ένωσης.

ii. Σε ακολουθία με τον άνω λόγο η Υπουργική Απόφαση αλλοιώνει το Εκλογικό σώμα των Ελλήνων και των Ευρωπαίων ψηφοφόρων. Θα μπορούν πλέον ως «Έλληνες υπήκοοι», οι πρώην υπήκοοι κρατών που δεν έχουν αποδεδειγμένη σχέση με τον «Ευρωπαϊκό χώρο» που ορίζεται στο Προοίμιο της ανωτέρω Συνθήκης, να αναδεικνύονται ακόμα και Βουλευτές & Ευρωβουλευτές.

iii. Συνεπώς παραβιάζει και την ακεραιότητα του ευρωπαϊκού «χώρου» και κατά την έννοια των άρθρων 3 της Ενοποιημένης Απόδοσης της Συνθήκης για την Ευρωπαϊκή Ένωση (2008/C 115/01 Εφημ. ΕΕ) & 67 της Ενοποιημένης Απόδοσης της Συνθήκης για τη λειτουργία της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Η προσβαλλόμενη εγκύκλιος είναι αντισυνταγματική στο σύνολο της, διότι δίδει πολιτικά δικαιώματα σε αλλοδαπούς με διατήρηση της αλλοδαπής ιθαγένειας τους.

Ποινικός Κώδικας (Π.Κ.)

Στο άρθρο 63 Π.Κ. ως προς τα αποτελέσματα αποστέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων ως παρεπόμενη ποινή, αναφέρονται λεπτομερώς εκείνες οι ιδιότητες, που απονέμονται μόνο στον πολίτη & όχι στον οποιοδήποτε άνθρωπο μερικές εκ των οποίων είναι:

- δημόσια, δημοτικά ή κοινοτικά αξιώματα

- δημοτικές ή κοινοτικές θέσεις

- να ψηφίζει & να εκλέγεται στις πολιτικές, δημοτικές ή κοινοτικές εκλογές

Οι αλλοδαποί εκλογείς, που εγγράφονται στους ειδικούς εκλογικούς καταλόγους, εξασφαλίζουν το δικαίωμα του εκλέγεσθαι ως δημοτικοί, διαμερισματικοί & τοπικοί σύμβουλοι σύμφωνα με το άρθρο 17 του Ν. 3838/2010 κατά παράβαση του ενιαίου των πολιτικών δικαιωμάτων του Π.Κ., αφού ψηφίζουν σε δημοτικές ή κοινοτικές εκλογές χωρίς να έχουν δικαίωμα σε πολιτικές (Βουλευτικές & Ευρωεκλογές) & εκλέγονται σε δημοτικά ή κοινοτικά αξιώματα, χωρίς να είναι πολίτες για να έχουν πρόσβαση σε άσκηση δημόσιας εξουσίας

Μόνο Έλληνες πολίτες είναι δεκτοί σε όλες τις δημόσιες λειτουργίες, εκτός από τις εξαιρέσεις που εισάγονται με ειδικούς νόμους (άρθρο 4, παρ. 4)

Κατά τη κρατούσα άποψη δημόσια λειτουργία υφίσταται σε κάθε θέση που συνεπάγεται συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας

(ενδεικτικά, σελ. 157 επ. με περαιτέρω παραπομπές, Κ. Χρυσόγονος «Ατομικά & Κοινωνικά Δικαιώματα», 2η έκδοση, Αθήνα 2002). Οι Ο.Τ.Α. είναι φορείς δημόσιας εξουσίας & ως εκ τούτου τα δικαιώματα εκλέγειν & εκλέγεσθαι σε αυτούς επιφυλάσσονται κατά κανόνα μόνο σε Έλληνες πολίτες.

Η Επίκουρη Καθηγήτρια Συγκριτικού Δημοσίου Δικαίου στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Νέδα Κανελλοπούλου παρατηρεί σχετικά σε άρθρο της Τίθεται ζήτημα αντισυνταγματικότητας στην εφημερίδα ΤΟ ΒΗΜΑ στις 24.01.2010:

“Δημόσια λειτουργία ενυπάρχει σε κάθε θέση που συνεπάγεται συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας εξουσίας. Οι οργανισμοί τοπικής αυτοδιοίκησης πρώτου βαθμού ασκούν δημόσια εξουσία. Έτσι, τα δικαιώματα του εκλέγειν και του εκλέγεσθαι στην πρωτοβάθμια τοπική αυτοδιοίκηση αποτελούν αναμφισβήτητα συμμετοχή στην άσκηση δημόσιας λειτουργίας. Επιφυλάσσονται επομένως από το Σύνταγμα μόνο στους Ελληνες πολίτες. Αυτό ισχύει όχι μόνο για το δικαίωμα του εκλέγεσθαι αλλά και για το δικαίωμα του εκλέγειν, που έχει αναμφισβήτητα θεσμική λειτουργικά διάσταση.”

Ο Νόμος 3838/2010 στον οποίο εδράζει το περιεχόμενο της Εγκυκλίου 6 δεν είναι ειδικός, διότι αφενός καθιερώνει γενικές & ευρείες εξαιρέσεις (εκατοντάδες χιλιάδες αλλοδαπών εκλογέων) & όχι συγκεκριμένες. Η εξαίρεση δεν πρέπει να αναφέρεται ούτε σε γενική ούτε σε ευρεία κατηγορία προσώπων (βιβλιογραφία ως ανωτέρω) καταλύοντας κατ’ αυτόν τον τρόπο, όπως η εν προκειμένω εγκύκλιος τη λαϊκή κυριαρχία (άρθρο 1, παρ. 2 Συντάγματος)

Η κυρία Κανελλοπούλου παρατηρεί σχετικά (από το παραπάνω άρθρο):

για να είναι «ειδικός» ο νόμος, πρέπει η κατηγορία των προσώπων στα οποία αναφέρεται η εξαίρεση να μην είναι ούτε γενική ούτε ευρεία. Πληροί την προϋπόθεση αυτή το νομοσχέδιο; Ασφαλώς όχι.

Το Ελληνικό Σύνταγμα στο άρθρο 5 παρ.2 προστατεύει τα ατομικά δικαιώματα των αλλοδαπών σε συμφωνία με την Ευρωπαϊκή Σύμβαση των Δικαιωμάτων του Ανθρώπου (Ε.Σ.Δ.Α.)

Όλοι όσοι βρίσκονται στην Ελληνική Επικράτεια απολαμβάνουν την απόλυτη προστασία της ζωής, της τιμής & της ελευθερίας τους, χωρίς διάκριση εθνικότητας, φυλής, γλώσσας & θρησκευτικών ή πολιτικών πεποιθήσεων (άρθρο 5, παρ. 2)

Σε αυτά τα δικαιώματα όμως δεν υπάγονται, τα δικαιώματα πολιτικής συμμετοχής, όπως π.χ. το δικαίωμα εκλέγειν & εκλέγεσθαι, η άσκηση των οποίων κατοχυρώνεται με βάση το Σύνταγμα – κατά την κρατούσα άποψη – στους Έλληνες πολίτες (σελ. 393 επ. με περαιτέρω παραπομπές, Κ. Μαυριάς «Συνταγματικό Δίκαιο», 2η έκδοση, 2002)

Έλληνες πολίτες που έχουν το εκλογικό δικαίωμα, μπορούν ελεύθερα να ιδρύουν & να συμμετέχουν σε πολιτικά κόμματα, που η οργάνωση & η δράση τους οφείλει να εξυπηρετεί την ελεύθερη λειτουργία του δημοκρατικού πολιτεύματος.

Είναι δεδομένο, ότι χωρίς αυτό το δικαίωμα, που απολαμβάνουν μόνο Έλληνες πολίτες, δε νοείται & οποιαδήποτε συμμετοχή σε εκλογές πρωτοβάθμιας τοπικής αυτοδιοίκησης (σελ. 388 επ. βιβλιογραφίας ως ανωτέρω)

Ο Καθηγητής Δημήτρης Τσάτσος στο Συνταγματικό του Δίκαιο (τόμος Γ΄, Θεμελιώδη Δικαιώματα, 1988, σελ. 164 -165) παίρνει σαφώς θέση υπέρ της αντισυνταγματικότητας του δικαιώματος ψήφου των μεταναστών στις εκλογές της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως φαίνεται & από το σχετικό απόσπασμα: «Ο Γ. Βλάχος (σ. 59-60), βασιζόμενος στη διατύπωση του άρθρου 102 § 2 που δεν μνημονεύει την ιδιότητα του “Έλληνα πολίτη” ως προϋπόθεση άσκησης του εκλογικού δικαιώματος στο επίπεδο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, δέχεται πως φορέας αυτού του δικαιώματος είναι & ο αλλοδαπός. Αντίθετα, εμείς πιστεύουμε πως το Σύνταγμα & αυτό το δικαίωμα το επεφύλαξε μόνο στους Έλληνες πολίτες»… «αυτό προκύπτει και από το άρθρο 29 § 1 του Συντάγματος (δικαίωμα ίδρυσης και συμμετοχής σε πολιτικά κόμματα) που ρητά ισχύει μόνο για τους Έλληνες πολίτες»… διότι «συμμετοχή στις δημοτικές εκλογές έξω από την αντιπαράθεση των πολιτικών κομμάτων μόνο θεωρητικά είναι νοητή στην Ελλάδα & μόνο στη βάση της παραγνώρισης της πολιτικής πραγματικότητας»… «Η αναγνώριση τέτοιων δικαιωμάτων στους αλλοδαπούς προϋποθέτει συνταγματική μεταβολή. Τελικά, η συνταγματική μεταβολή, που θα ήταν αναγκαία για την αναγνώριση ενός τέτοιου δικαιώματος για τους αλλοδαπούς, δεν συντελέσθηκε. Η σχετική συζήτηση, όμως, έκανε πολύ ορατή τη σχέση του ρόλου που το Σύνταγμα αναγνωρίζει στον άνθρωπο που μετέχει στις κοινωνικοπολιτικές διαδικασίες με τον πραγματικό ρόλο που ο άνθρωπος διαδραματίζει στις οικονομικές διαδικασίες ενός κοινωνικού συνόλου».

Στο άρθρο της η κυρία Κανελλοπούλου αναφέρει, ότι γεννιούνται προφανή ζητήματα αντισυνταγματικότητας επειδή στην αναθεώρηση του 2008 δεν αναθεωρήθηκε τελικά, αν & προτάθηκε για αναθεώρηση, το άρθρο 102, παρ. 2…Άλλωστε, δεν είναι τυχαίο ότι στην προηγούμενη αναθεώρηση η ψήφος των μεταναστών στην πρωτοβάθμια αυτοδιοίκηση είχε προταθεί να εισαχθεί με ρητή συνταγματική διάταξη και από τα δύο μεγάλα κόμματα.

Για τους λόγους αυτούς

ΖΗΤΩ

Να γίνει δεκτή η αίτηση μου.

Να ακυρωθούν οι πράξεις που προσβάλλονται & να καταδικαστεί το Δημόσιο στα δικαστικά μου έξοδα.

Καταβλήθηκαν τα νόμιμα παράβολα του Δημοσίου (ΣΕΙΡΑ Α 1289507, 1289508 & 2484940)

ΙΩΑΝΝΗΣ ΑΝΔΡΙΟΠΟΥΛΟΣ