Το βιβλίο ιστορίας της τρίτης γυμνασίου, το βιβλίο που διδάσκονται τα ελληνόπουλα, το λέει με σαφήνεια: «Την ίδια εποχή, με αφορμή τη διεκδίκηση των βραχονησίδων Ίμια, στα Δωδεκάνησα, ξέσπασε κρίση στις ελληνοτουρκικές σχέσεις που αποκλιμακώθηκε με αμοιβαίες υποχωρήσεις». Μάλιστα! Τα Ίμια δεν είναι ελληνικά, αλλά η Ελλάδα τα διεκδικεί. Αυτά διδάσκουμε στα παιδιά μας… 

Το θέμα έφερε στην επιφάνεια η εφημερίδα «Παρόν». Κατά την ταπεινή μας άποψη δεν πρόκειται για ένα «μικρό θέμα», για μία «λεπτομέρεια» που δήθεν παίρνει μεγάλες διαστάσεις. Είναι ένα ακόμη παράδειγμα ότι έχουμε γίνει «παιδική χαρά». Όποιος θέλει κάνει ό,τι θέλει. Λίγο ακόμη και θα γράφουν στα σχολικά μας βιβλία ότι στο όνομα του διεθνισμού και της ειρήνης η Ελλάδα θα πρέπει να φτάσει μέχρι την Λάρισα!

Δεν είναι το πρώτο περιστατικό που συμβαίνει με βιβλία που συγγράφουν για λογαριασμό του Υπουργείου Παιδείας Έλληνες επιστήμονες. Είχε προηγηθεί η εκδοχή ότι η καταστροφή της Σμύρνης ήταν αποτέλεσμα του συνωστισμού των Ελλήνων στην προκυμαία. Αν αυτά δεν είναι δείγματα βλακείας, τότε πρόκειται για επικίνδυνα φαινόμενα που θα πρέπει οι αρμόδιοι να τα διερευνήσουν διεξοδικά.

Το βιβλίο γράφτηκε και στη συνέχεια ελέγχθηκε από κάποια Επιτροπή του Υπουργείου Παιδείας. Είτε δεν το είδε κανείς, είτε κάποιοι επέβαλλαν αυτή την άποψη. Και το ένα και το άλλο αδυνατούμε να τα πιστέψουμε. Ωστόσο, βλέπουμε με τα μάτια μας το αποτέλεσμα.

Για να καταλάβουμε για τι πράγμα ακριβώς συζητάμε, ας φανταστούμε τους Τούρκους να προβάλλουν σε κάποιο διεθνές forum για το Αιγαίο τι λέει για τα Ίμια το ελληνικό βιβλίο που διδάσκεται στα ελληνικά σχολεία. Χρειάζεται οι άνθρωποι να κάνουν κάτι περισσότερο;