Οργάνωσε μία μικρή Ελλάδα, έξω από την Ελλάδα κατά τη διάρκεια του πρώτου ταξιδιού του στο βορειοδυτικό Πακιστάν, στην οροσειρά του ινδικού Καυκάσου το 1994. Ένα μακρινό ταξίδι που έμελλε να σημαδέψει τη ζωή και το έργο προσφοράς του. Τα τελευταία εννιά χρόνια αφιερώθηκε στην φυλή των Καλάς και η ζωή του μοιράζονταν ανάμεσα σε κοιλάδες, με υψόμετρο 2.500 μέτρων, προσπαθώντας να μεταδώσει τον ελληνικό πολιτισμό και την κλασική παιδεία σε ανθρώπους των ορεινών Ιμαλαϊων του Τσιτράλ, που φέρονται ότι έχουν ελληνική καταγωγή από την εποχή του Μεγάλου Αλεξάνδρου...

Λίγα χρόνια αργότερα, η ιστορία ζωής του 55χρονου εκπαιδευτικού Αθανάσιου Λερούνη από τα Καλάβρυτα και προέδρου της μη κυβερνητικής οργάνωσης «Έλληνες Εθελοντές» βάφτηκε με γκρίζες πινελιές.

Στις 8 Σεπτεμβρίου 2009 απήχθη έξω από μουσείο, ενώ ο σωματοφύλακάς του άφησε εκείνη τη στιγμή την τελευταία του πνοή στο βορειοδυτικό Πακιστάν, κοντά στα σύνορα με το Αφγανιστάν.

Οι απαγωγείς του Πακιστανοί αντάρτες τον κρατούσαν στην περιοχή Νουριστάν και ζητούσαν ως αντάλλαγμα για την απελευθέρωση του λύτρα και την αποφυλάκιση 3 στελεχών των Ταλιμπάν.

Οκτώ μήνες μετά την πολύμηνη περιπέτειά του, ο κυβερνήτης της περιοχής Τσιτράλ του Πακιστάν, Ραχματουλάχ Βαζίρ επιβεβαίωσε σήμερα την απελευθέρωση του Έλληνα εκπαιδευτικού, η οποία πραγματοποιήθηκε κάτω από δρακόντεια μέτρα ασφαλείας το βράδυ της Τετάρτης.

«Βρίσκεται μαζί μας σώος και αβλαβής», δήλωσε ο αξιωματούχος και επεσήμανε ότι  η απελευθέρωσή του ήταν αποτέλεσμα διαπραγματεύσεων μεταξύ φυλάρχων του Τσιτράλ και τους Ταλιμπάν της περιοχής του Νουριστάν.

«Είχαν διάφορα αιτήματα, αλλά δεν τα αποδεχθήκαμε. Κανένα αίτημά τους δεν υλοποιήθηκε και καταφέραμε να εξασφαλίσουμε την απελευθέρωσή του μέσω διαπραγματεύσεων και πίεσης», ανέφερε ο ίδιος, ενώ την απελευθέρωση του ίδιου επιβεβαίωσε στο γαλλικό πρακτορείο και ο εκπρόσωπος της αστυνομίας του Τσιτράλ, Μοχάμεντ Τζαφέρ.

Ο Έλληνας πρέσβης στο Ισλαμαμπάντ επιβεβαίωσε πριν από λίγο ότι το αργότερο μέχρι σήμερα Πέμπτη θα έχει μεταφερθεί στην πακιστανική πρωτεύουσα.

Την Τρίτη 8 Σεπτεμβρίου ομάδα πολυάριθμων μασκοφόρων εισήλθε βίαια στο Καλασαντούρ και απήγαγαν τον Λερούνη έπειτα από άγριο ξυλοδαρμό των αστυνομικών και του ίδιου. Ο φρουρός του μετά τον ξυλοδαρμό έπαθε καρδιακή προσβολή και πέθανε αμέσως.

Τοπικά δημοσιεύματα ανέφεραν ότι οι απαγωγείς διέσχισαν τα βουνά και πέρασαν στην κοντινή κοιλάδα του Νουριστάν, επαρχίας του Αφγανιστάν. «Θέλουμε πίσω τον Ατανάσι μας», φώναζαν μέλη των Καλάς στη μεγαλύτερη συγκέντρωση που διοργανώθηκε ποτέ στην περιοχή.

Αμέσως, ειδοποιήθηκε η ελληνική πρεσβεία στο Ισλαμαμπάντ που έκανε τις απαραίτητες κινήσεις μαζί με τις αρμόδιες Αρχές του Πακιστάν. Στην Ελλάδα ενεργοποιήθηκαν άμεσα το υπουργείο Εξωτερικών και η πακιστανική πρεσβεία.

Μαζί με τα μέλη της οργάνωσης «Έλληνες Εθελοντές» κατασκεύασαν σπίτια μητρότητας, δεξαμενές πόσιμου νερού, συστήματα ύδρευσης για τις μειονότητες της περιοχής.

Πριν από χρόνια ολοκλήρωσαν το πολιτιστικό κέντρο του Καλλασαντούρ, που περιλαμβάνει εκτός από το εθνολογικό λαογραφικό μουσείο, σταθμό πρώτων βοηθειών, αίθουσες σεμιναρίων για παραδοσιακά και τεχνικά επαγγέλματα, βιβλιοθήκη, παραδοσιακό σχολείο με μαθητές που διδάσκονται την κλασική γραφή, στηριζόμενοι από ανάδοχες ελληνικές οικογένειες για τη φοίτησή του