ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ - ΤΟ 2010 Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Διάφορα, Ελλαδικά, dk | Posted On Πέμπτη 15 Απριλίου 2010
Σήμερα φιλοξενούμε δύο πολύ ενδιαφέροντα κείμενα του Μιχάλη Χαραλαμπίδη
1. Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ
Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ
2. ΤΟ 2010 Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ
ΜΙΧΑΛΗΣ ΧΑΡΑΛΑΜΠΙΔΗΣ
Γεννήθηκε στην Αλεξανδρούπολη.Σπούδασε Πολιτικές Οικονομικές Επιστήμες και Κοινωνιολογία. Μεταπτυχιακές σπουδές στο Πανεπιστήμιο της Ρώμης.
Την διάρκεια της δικτατορίας, διέφυγε διωκόμενος στην Ιταλία, όπου απετέλεσε μέλος της εκπροσώπησης του ΠΑΚ.
Ήταν ένας από τους επτά που έγραψαν στο Μόναχο της Γερμανίας, την διακήρυξη του ΠΑΣΟΚ. Απετέλεσε μια κρτική εναλλακτική πρόταση στο ΠΑΣΟΚ η οποία δικαιώθηκε Ιστορικά. Αποχώρησε από το ΠΑΣΟΚ το 1999. Αγωνίσθηκε να συγκροτήσει ένα νέο Μορφωητικό και Πολιτικό Κίνημα την ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΚΗ ΠΕΡΙΦΕΡΕΙΑΚΗ ΕΝΩΣΗ.
Επεξεργάστηκε και ανέδειξε στα πλαίσια του Ιδρύματος Μεσογειακών Μελετών και ιδιωτικά, πολλά ζητήματα του Ελληνικού, Εθνικού, Κοινωνικού σχηματισμού και εισήγαγε νέες έννοιες, αναλυτικά σχηματα, νέα ζητήματα και λέξεις στην διανοητική και πολιτική μας δημόσια ζωή. Πολλά πήραν τη μορφή βιβλίων, όπως:
Ελληνική Ποιότητα και ΑνάπυτξηΤον Φεβρουάριο του 1994, το Ελληνικό Κοινοβούλιο υιοθέτησε την πρότασή του καθιερώνοντας την 19η Μαίου ως ημέρα μνήμης της Ποντιακής Γενοκτονίας. Υιοθέτησε επίσης το 1997 την πρότασή του, για την δημιουργία μιας νέας πόλης στην Θράκη, αλλά η τότε η κυβέρνηση την ακύρωσε.
Αγροφιλία
Πόλεων και Τόπου Παιδεία
Πολυκεντρική Ελλάδα
ΠΑΣΟΚ - Ιδέες, Αρχές και Γραφειοκρατία
Εθνικά Ζητήματα
Το Ποντιακό Ζήτημα Σήμερα
Το Ποντιακό Ζήτημα στον ΟΗΕ
Στα πλαίσια μιας Διεθνούς Κύρους ΜΗ Κυβερνητικής Οργάνωσης αναγνωρισμένης από τον ΟΗΕ, συμπαραστάθηκε σε πολλούς λαούς στην Αφρική, Νότια Αμερική, Ασία, Αρμενίους και Κούρδους. Το 1986, εισήγαγε για πρώτη φορά το Κουρδικό στον ΟΗΕ, με ομιλία του στην Επιτροπή Ανθρωπίνων Δικαιωμάτων στην Γενεύη. Η ίδια διεθνής Οργάνωση, εισήγαγε το Ποντιακό στον ΟΗΕ με συνεχείς παρεμβάσεις της.
Για όλα αυτά προσκαλείται για διαλέξεις σε Ευρωπαϊκά Πανεπιστήμια και Κέντρα Μελετών. Τα τελευταία χρόνια και σε Ελληνικά.
Ο ΔΙΚΟΣ ΜΟΥ ΔΡΟΜΟΣ ΟΔΗΓΟΥΣΕ ΣΕ ΕΝΑ ΝΕΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΘΑΥΜΑ
Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ
(19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010)
Ο ΔΙΚΟΣ ΤΟΥΣ ΣΤΟΝ ΔΙΑΣΥΡΜΟ
(19 ΦΕΒΡΟΥΑΡΙΟΥ 2010)
Το αδίκημα είναι πολιτικό. Είναι διαρκές και όχι στιγμιαίο. Μόνο οι ένοχοι επιδιώκουν να δημιουργήσουν σύγχυση για να επιβιώσουν σε μια αποφασιστική και κρίσιμη μεταβατική πολιτική περίοδο. Τελείωσε η εποχή του διαρκούς ψέματος, της πολιτικής ως διαρκές ψέμα και ήρθε η ώρα της αλήθειας της μνήμης δηλαδή. Ο πολιτικός άνθρωπος είναι ο άνθρωπος της μνήμης.
Η χώρα οδηγήθηκε εδώ από συγκεκριμένες αντιλήψεις για την πολιτική και την διακυβέρνηση της. Η διέξοδος βρίσκεται σε ένα νέο μορφωτικό, ηθικό και πολιτικό τοπίο. Αυτοί που έλεγξαν και ελέγχουν την πολιτική ζωή στην χώρα ίσως μπροστά στην τραγωδία αντιληφθούν την καταστροφικότητα των επιλογών τους. Αυτή η αρρώστια διήρκεσε πολύ.
Η χώρα χρειάζεται μια νέα αληθινή όχι νόθα μεταπολίτευση.
Το μέλλον δεν μπορεί να οικοδομηθεί στις χρεοκοπημένες δυνάμεις και πρόσωπα του παρελθόντος, σε παρηκμασμένες ιδιωτικού τύπου κωμικές παρέες. Η πρόσφατη ιστορία έδειξε ότι όταν το παλιό επιβάλλεται αντιδημοκρατικά ως νέο τότε η χώρα οδηγείται στον γκρεμό.
Αυτοί που σήμερα εξορκίζουν το παρελθόν είναι οι πλάστες του, οι απόστολοι του. Το παρακμιακό παρελθόν είναι δημιούργημα τους, τους ανήκει. Όχι μόνον δεν αντιστάθηκαν στον δρόμο της παρακμής αλλά ήταν οι φανατικοί πρωταγωνιστές της. Οι πράξεις τους διαχρονικά οδήγησαν την χώρα στην χρεοκοπία, στις γαλαρίες των Άλπεων. Στην θλιβερή και κωμική εικόνα στους Ευρωπαϊκούς θεσμούς τους τελευταίους μήνες. Έφθασαν στις γαλαρίες γιατί πήγαν πριν στον Κοσκωτά στην Σοφοκλέους, στην Ζιεμενς, στην διαφθορά, στον Ανάν, στα Ίμια, στις ζούγκλες της Αφρικής, στον Κρατισμό, στα Λόμπι. Τα εγχώρια golden parties οδήγησαν την Ελλάδα στο Διεθνές καζίνο. Τώρα διαμαρτύρονται ως οι χαμένοι παίχτες του καζίνο.
Στο βιβλίο μου «ΑΠΟ ΤΟ ΠΑ.ΣΟ.Κ. ΣΤΟ ΚΚΚΑΣΟΡ Ο ΕΚΦΥΛΙΣΜΟΣ ΕΝΟΣ ΙΣΤΟΡΙΚΟΥ ΕΓΧΕΙΡΗΜΑΤΟΣ» περιγράφω αυτήν την διαδρομή.
Προϋπόθεση για την αναγεννητική τροχιά της χώρας είναι η καλλιέργεια μιας παιδείας πολιτών και όχι συστηματικής αντιεκπαίδευσης υπηκόων. Η έξοδος προϋποθέτει πολίτες όχι υπηκόους προσδοκούντες την συμμετοχή τους σε μια χρεοκοπημένη, χρεοβόρα κάστα
Ποια ήταν η διαφορά αλλά και η σύγκρουση μου με αυτές τις δυνάμεις της παρακμής;
Ο δικός μου δρόμος οδηγούσε σε ένα νέο Ελληνικό Θαύμα .
Ο δικός τους στον διασυρμό.
Η νομενκλατούρα του ΚΚΚΑΣΟΡ είναι η περισσότερο ένοχη γιατί εκτός των άλλων τους προειδοποίησα πολλές φορές. Μία ήταν ημέρες πριν τις εκλογές του 1981. Έτσι χάθηκε το ραντεβού με την ιστορία. Αντί για το ραντεβού το 1989 – 90 το τέλος του διπολισμού οι Έλληνες έβλεπαν στην τηλεόραση την Δίκη.
Τους προειδοποίησα στο συνέδριο του 1996. Θα μείνω σε ένα απόσπασμα του λόγου μου. Υπάρχει ως γραπτός λόγος αλλά και εικόνα. «Για αυτό λοιπόν είμαι πολύ ανήσυχος και πρέπει να σας το πω εδώ…, Για αυτό η Ελλάδα έχει δυσκολίες να βαδίσει, προχωρώντας μπροστά, με τους ρυθμούς που προκαλεί η ιστορία, στο νέο μεγάλο της ραντεβού. Φοβάμαι ότι στο τέλος του κύκλου το 2010 θα έχουμε μια Ελλάδα που θα μοιάζει με αυτό που ονομάζω μια Ελλάδα «Τουρκομπαρόκ», θα είναι δηλαδή ένα φτωχό Βιλαέτι ή Γερμανικού Λάντ».
Αυτή ήταν η δική μου ανησυχία το 1996.
Η δική τους ήταν η αδιαφανής συγκρότηση της συμμαχίας της παρακμής, του Δίδυμου Κ. Σημίτη – Γ. Παπανδρέου.
Είναι ιδιαίτερα επώδυνο να βλέπεις τις προβλέψεις σου να δικαιώνονται στην παρακμή. Προκαλεί όμως ένα αίσθημα οργής και περιφρόνησης προς τους δράστες ιδιαίτερα όταν από υπόλογοι ένοχοι προσπαθούν να παρουσιασθούν κριτές..
Ακόμη και τις στιγμές που το καταστρεπτικό για την χώρα έργο τους έφθασε στο υψηλότερο σημείο, παρουσιάσθηκαν και παρουσιάζονται χωρίς αίσθημα ευθύνης. Είναι γνωστή η άποψη μου. Η χώρα από το 2007 ή το 2008, το 2009 χρειάζονταν Κυβέρνηση Εθνικής Συνεννόησης, Κυβέρνηση ειδικών με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό. Αυτό είναι πολύ φυσιολογικό στις ώριμες δημοκρατίες. Δεν χρειάζονταν να μπει σε ένα κύκλο τυχοδιωκτισμού και χαμελεοντισμού. Σε αυτές τις περιπτώσεις όταν λόγω ειδικών πολιτικών συνθηκών αναξιοκρατίας και κακιστοκρατίας που επεβλήθηκαν στην χώρα, δεν εκδηλώνεται ένα ανάλογο αίσθημα ευθύνης, τότε αυτό το κενό, οφείλουν να καλύψουν, αυτούς που ονομάζουμε ανθρώπους του Έθνους και του Κράτους. Οφείλω να πω ότι αυτό ήταν κατ’ αρχήν έργο των πρώην και του νυν Προέδρου της Δημοκρατίας. Για να κινείται η πολιτική ζωή σε ένα επίπεδο ευθύνης αλλά και σοβαρότητας και αξιοπιστίας. Μ ε τον λαό συμμέτοχο πρωταγωνιστή και όχι όμηρο ενός μπλοκαρισμένου πολιτικού συστήματος, όμηρο της αναξιοκρατίας και της κακιστοκρατίας. Χωρίς δυνατότητα Δημοκρατικής επιλογής και έκφρασης της ελεύθερης θέλησης του, απέχοντα. Άλλο δημοκρατικό πολιτικό σύστημα και άλλο στρούγκα, τα μαντριά δηλαδή των λύκων και των προβάτων.
ΤΟ 2010 Η ΕΛΛΑΔΑ ΕΠΡΕΠΕ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΙ ΚΑΙ ΟΧΙ ΝΑ ΔΑΝΕΙΖΕΤΑΙ
(14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010)
(14 ΑΠΡΙΛΙΟΥ 2010)
Οι κατέχοντες σήμερα το Κράτος διαμόρφωσαν επί δεκαετίες μια αντίληψη και περισσότερο μια πρακτική – έδωσαν το κακό παράδειγμα – του Κυβερνώ και του αναπτύσσω που τροφοδότησε σταδιακά την χρεοκοπία. Πρόκειται για τους ίδιους ανθρώπους με τις νέες οργανικές στρατολογήσεις τους. Η Ν.Δ. υπήρξε περισσότερο ο δεύτερης κατηγορίας πιστός αντιγραφέας παρά ο αυθεντικός δημιουργός του μεταπολιτευτικού υποανάπτυκτου παρακμιακού πρότυπου. Ο σημερινός ένοικος του Μαξίμου καταγράφεται ιστορικά ως ένας από τους βασικούς προωθητές, πρωταγωνιστές του. Αυτό διδάσκει η μεταπολιτευτική πολιτική ιστορία της χώρας.
Η πολιτική ιστορία δεν παραχαράσσεται. Όταν γίνεται αυτό ανακυκλώνεσαι ως κοινωνία ως πολιτική σε ένα αδιέξοδο κύκλο. Όπως έγινε πολλές φορές την περίοδο της μεταπολίτευσης. Όταν βαπτίζουν αντιδημοκρατικά το πολύ παλιό και διεφθαρμένο νέο, ηθικό κλπ.. Έτσι το πλήθος από το Ωσαννά καταλήγει στο Σταύρωσον.
Ποτέ στην παγκόσμια πολιτική ιστορία οι φορείς της παρακμής δεν έγιναν φορείς αναγέννησης, σωτηρίας, εξυγίανσης. Η χώρα είχε ανάγκη ενός άλματος που θα σηματοδοτούσε εσωτερικά και διεθνώς την ασυνέχεια με το παρακμιακό πρότυπο και το γερασμένο και ένοχο πολιτικό προσωπικό του. Αυτό που σήμερα με ολοκληρωτικού τύπου θράσος παρουσιάζεται ως νέο και αθώο.
Μια κυβέρνηση ειδικών, προσωπικοτήτων με τεχνοκράτη Πρωθυπουργό θα σηματοδοτούσε το άλμα σε μια άλλη δημόσια σφαίρα, την αρχή της εξυγίανσης και ηθικοποίησης της. Την αποστρατεία, κατάργηση της πολιτικής ως απάτη. Θα δημιουργούσε ατμόσφαιρα αξιοπιστίας, ειλικρίνειας, μετάνοιας και όχι εμπαιγμού, απάτης, χαμελαιοντισμού, ατιμωρησίας.
Η κατάργηση της ατιμωρησίας είναι δικαστική αλλά είναι κύρια πολιτική έννοια. Στην περίπτωση μας μπορούσε και μπορεί να αρχίσει με την επιβολή πολιτικού φόρου στους πρώην και νυν Πρωθυπουργούς, τους Υπουργούς και να επεκταθεί σε όλη την πολιτικό κοινωνική κάστα. Όλοι αυτοί που πλούτισαν δια της ιδιοποίησης του δημοσίου χρήματος και της παραγωγής του κερδοφόρου για αυτούς προτύπου του δανεισμού και των χρεών. Συνεταίρους του χρηματιστικού κεφαλαίου τους ονομάζει η επιστημονική παράδοση.
Σε όλη αυτή την μεταπολιτευτική διαδρομή σε πολύ δύσκολες συνθήκες ως Λόγος αλλά πολύ περισσότερο ως Πράξη σχεδίασα, πρότεινα έναν άλλο δρόμο. Αυτή ήταν η δική μου ιστορική προσδοκία, σχέση μου με την πόλη, με την Πατρίδα, την Ελλάδα, τον Κόσμο. Το δικό μου σχέδιο, ο δικός μου δρόμος οδηγούσε σε μια Ελλάδα που το 2000, το 2004, το 2010 θα δάνειζε δεν θα δανείζονταν.
Αυτό προκύπτει από την μελέτη των προτάσεων, ιδεών αλλά κύρια της πράξης μου σε όλη αυτή την διαδρομή. Στα βιβλία μου, στα πολιτικά μου κείμενα περιγράφεται με λεπτομέρειες αυτή η διαδρομή. Λίγες φορές στην ιστορία έχουμε παρόμοια δικαίωση ιδεών και πολιτικής.
Αυτή η ιδέα για την Ελλάδα ήταν εφικτή. Ποτέ οι συνθήκες δεν ήταν τόσο ευνοϊκές για την χώρα διακόσια χρόνια μετά τον αγώνα της Παλιγγενεσίας.
Ο ορίζοντας αυτός μπορεί να επανέλθει και μάλιστα σύντομα. Απαραίτητη όμως προϋπόθεση είναι η άμεση απόσυρση όλης αυτής της πολιτικής κάστας των τιμαριούχων που ιδιοποιήθηκαν το κράτος και προσέβαλαν την ιδέα της Ελλάδας και του Ελληνισμού. (Μας προέκυψαν μάλιστα προσφάτως υπερπατριώτες της χρεοκοπίας. Ένα φαινόμενο, μια κωμική τηλεοπτική εικόνα). Η απόσυρση τους είναι η πρώτη πράξη για μια ατμόσφαιρα, μια πορεία ανάτασης, ανόρθωσης. Ανόδου των προσδοκιών, των αξιακών σταθερών, του πήχη, των στόχων.
Αυτό που προτείνουν ο συνασπισμός, οι δυνάμεις της παρακμής, εκεί που φθάνουν οι προσδοκίες, οι δυνατότητες, ο ρόλος τους, οι υπηρεσίες τους είναι μια Ελλάδα του διαρκούς δανεισμού. Αυτό έκαναν επί δεκαετίες. Αυτές οι δυνάμεις, τα πρόσωπα πρέπει να μπουν στο χρονοντούλαπο της ιστορίας και να καταδικασθούν στην ατομική και συλλογική συνείδηση των Ελλήνων. Πολύ κακό έκαναν.
Ιστολόγιο Μιχάλη Χαραλαμπίδη
Polis-agora.blogspot.com
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.