ΔΕΝ αδικούμε την αριστερά, δεν της τρώμε το δίκαιο. Και, βέβαια, εννοούμε την πραγματική αριστερά των «λαθών» κι ας κάποια ισοδυναμούν με έγκλημα. Θα το δείξει η ιστορία-εμείς άλλα θα δούμε, θα θυμηθούμε και θα της χρεώσουμε. Είτε για την παραδοσιακή λεγομένη είτε για τις παραφυάδες της, με το ταμπελάκι στο πέτο.

ΔΕΝ θα «κολλήσουμε» στο (βρώμικο) ’89 και την ανίερη συμμαχία τους με μια δεξιά που ακόμα κρατούσε τα κλασικά της χαρακτηριστικά. Θα προχωρήσουμε στη συμπεριφορά των αριστερών που ο χρόνος τους έκανε «αριστερούς». Γιατί έφαγε χώμα η πλάτη του ισχυρού ιδεολογικού της προστάτη; Όχι. Έτσι δουλεύει το μυαλό τους, τέτοια κάνουν, στις πιο κρίσιμες στιγμές. Κατά το «ένστικτό» τους κι ας δεν τους κουμαντάρουν πλέον αγράμματοι της ηγεσίας... 

ΜΙΑ ματιά στην τακτική των «πιστών», τα τελευταία χρόνια. Ήρθε η ώρα της αριστεράς (με τον καπιταλισμό «νικητή») κι αυτή δεν μπόρεσε να αρθρώσει πειστικό πολιτικό λόγο. Μόνο για «έργα» ξεσήκωνε την εργατιά και ήταν κινήσεις αντιπερισπασμού, μικρής ισχύος και μηδαμινού αποτελέσματος. Όσο τα δυο (λεγόμενα) μεγάλα κόμματα εναλλάσσονταν στην εξουσία, η (λεγομένη) αριστερά δεν άλλαξε τροπάρι. Σχεδίαζαν την πορεία οι εμπνευστές, φιλοτεχνούσαν τα… μεγαλειώδη πανό οι «καλλιτέχνες» κι άρπαζαν την ντουντούκα οι μπροστάρηδες. Με διαδηλωτές πειθαρχημένους (είναι η αλήθεια), αλλά σε αριθμητική αναλογία των εκλογικών ποσοστών τους. 

ΟΣΟ οι (πολιτικά και όχι μόνο) διεφθαρμένοι των τελευταίων δεκαετιών διόριζαν τρομπάροντας… νερό στο υδροκέφαλο κράτος, οι «αριστεροί» δεν έβγαιναν στον δρόμο. Ούτε για να περιοριστούν μισθοί «υψηλόβαθμων», ούτε για να κοπούν «τρελά» επιδόματα. Για αυξήσεις και μόνο οι «αγώνες», για εξίσωση προς τα πάνω(!) κι αν ο αείμνηστος Χαρίλαος κάποτε έπαιρνε το μέρος των πιλότων, οι σημερινοί αγωνίζονται για τους «λιμενεργάτες» των απίθανων αμοιβών. Τους είδες ποτέ να καταγγέλλουν φακελάκηδες, να καταγγέλλουν αριστερό μιζαδόρο της πολεοδομίας, τους άκουσες να μιλούν για τεμπέληδες στο δημόσιο και να ανασκουμπώνονται οι ίδιοι για δουλειά χωρίς λόγια παχιά, συνθήματα και αναθέματα; 

ΙΔΙΟΙ και απαράλλαχτοι με τους παλιούς, με τα «ήθη και τα και τα «λάθη» τους κι ας βαδίζει η Ελλάδα σε τεντωμένο σχοινί. Σε κρίσιμες ώρες, ρίχνουν τα συνθήματα και αποσύρονται για νέους «αγώνες» (με στοιχεία δολιοφθοράς). Σε λιμάνια για το δίκαιο του εργάτη (κι ας μην πιάσουν λιμάνι καράβια), στον Παρθενώνα (μη πατήσει τουρίστας), στα εργοστάσια για απεργίες (μη μας έρθουν επενδυτές), στο κέντρο της Αθήνας (μη σταυρώσουν πελάτη μαγαζάτορες).