Θα μπορούσε να είναι σενάριο επιστημονικής φαντασίας, ισχυρισμοί των πολιτικών αντιπάλων της κυβέρνησης ή των εχθρών του έθνους.
Πλην όμως οι εξελίξεις όπως τις ζήσαμε τους τελευταίους μήνες κάθε άλλο παρά για σενάριο επιστημονικής φαντασίας δείχνουν.

Η προσφυγή στο Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, το ξεθεμελίωμα του κοινωνικού κράτους, οι δραματικές μειώσεις μισθών και συντάξεων, η εκτίναξη των τιμών αποτελούν μέρος ενός εφιαλτικού σεναρίου που θα κορυφωθεί με τη στάση πληρωμών κάπου στις αρχές του Φθινοπώρου και τη χρεωκοπία της ελληνικής οικονομίας...

Και το σενάριο γίνεται εφιαλτικότερο με τόσα ανοικτά εθνικά θέματα που ασφαλώς και δεν μπορεί να διαπραγματευτεί αν όχι από θέση ισχύος τουλάχιστον επί ίσοις όροις μια καθημαγμένη οικονομικά χώρα.
Για το ποιοι έχουν εκπονήσει ένα τόσο εφιαλτικό σενάριο για τη χώρα δεν μπορώ να πω με σιγουριά αλλά η άψογη εκτέλεσή του δείχνει ότι δεν μπορεί να είναι ελληνικό...

Κι εδώ έρχεται στο νου η προεκλογική διακήρυξη του πρωθυπουργού Γιώργου Παπανδρέου: «Έχουμε σχέδιο εξόδου από την κρίση».

Και επειδή μέχρι σήμερα κανένα σχέδιο εξόδου από την κρίση δεν είδαμε παρά μόνο εκτέλεση εντολών άλλοτε της ΕΕ, άλλοτε του ΔΝΤ και άλλοτε της τρόικα αναλογίζομε μήπως το σχέδιο για το οποίο μίλαγε τότε ο Παπανδρέου είναι το σχέδιο που εξελίσεται τους τελευταίους μήνες και οδηγεί όχι στην έξοδο από την κρίση αλλά στην πτώχευση του λαού.

Είχα σήμερα την ευκαιρία να συνομιλήσω με ένα παρατρεχάμενο του Συστήματος Παπανδρέου που μπορεί να μην είναι μέσα στα κέντρα λήψης αποφάσεων είναι όμως πολύ κοντά τους και συνδράμει κι αυτός με την τεχνογνωσία του στην υλοποίηση του «κυβερνητικού» έργου.

Αφού εξέφρασα τους προβληματισμούς μου για τα αδιέξοδα που μας περιτριγυρίζουν τον ρώτησα για τη δική του άποψη, σαν άνθρωπο που βρίσκεται κοντά στα κέντρα λήψης αποφάσεων και άρα κατά τεκμήριο έχει πιο σφαιρική ενημέρωση.

- Που πάμε?
- Σε πτώχευση μου απάντησε κυνικά.
-Το βλέπεις τώρα κοντά, ρώτησα.
- Πιθανότατα στις αρχές του Φθινοπώρου μου είπε και πρόσθεσε πως το Σεπτέμβρη η κυβέρνηση θα κάνει νέες περικοπές στους μισθούς των δημοσίων αλλά και των ιδιωτικών υπαλλήλων αυτή τη φορά, η τρόικα δεν θα μείνει ευχαριστημένη, δεν θα μας δοθεί η νέα δόση δανείου και μοιραία η χώρα θα κηρύξει στάση πληρωμών.

- Μα μόλις προχθές αντέτεινα ο Παπακωνσταντίνου είπε πως δεν θα χρειαστούν άλλα μέτρα….
-Δεν θα χρειαστούν μου είπε με την προϋπόθεση ότι εκτελείται σωστά το Πρόγραμμα Σταθερότητας και τα μέτρα του μνημονίου, αλλά δυστυχώς δεν πάνε καλά. Υπάρχει μεγάλο πρόβλημα με τα έσοδα.

Από την αρχή υποστηρίζω πως η Ελλάδα από τη στιγμή που γίνανε τα πρώτα λάθη(?) μετά τις εκλογές κι ανέβηκαν τα σπρέντ η καλύτερη επιλογή που είχε ήταν να κάνει στάση πληρωμών να φύγει από το ευρώ που η οικονομία μας αδυνατεί να υποστηρίξει, να επιστρέψει στη δραχμή και να επαναδιαπραγματευθεί το χρέος της.

Με αυτό το δεδομένο ρώτησα γιατί αφού ξέρουμε πως πάμε σε πτώχευση δεν την κάναμε χθες, δεν την κάνουμε τώρα, όσο ακόμα έχουμε κάποιες δυνάμεις, αλλά θα την κάνουμε κάποια στιγμή αύριο από χειρότερους όρους.

Γιατί πρέπει να πειστεί πρώτα ο λαός πως η πτώχευση δεν είναι επιλογή μας αλλά μονόδρομος και γι αυτό ευθύνη έχουμε όλοι μου απάντησε κυνικά.
Και ενώ έχω μείνει αποσβολωμένος να τον κοιτάζω συνεχίζει, φαντάζεσαι να έκανε ο Παπανδρέου στάση πληρωμών τον περασμένο Νοέμβρη, να κήρυττε πτώχευση, θα έβγαινε ο κόσμος στο δρόμο, θα χυνότανε αίμα.

Ούτε και τα μέτρα που πήραμε την άνοιξη δεν μπορούσαν να παρθούν το φθινόπωρο γιατί ο κόσμος δεν είχε πειστεί για την έκταση του προβλήματος.
Έπρεπε να προετοιμαστεί το έδαφος να διαχυθεί η ευθύνη σε όλους για τα χάλια της οικονομίας ώστε τα σκληρά μέτρα που λήφθηκαν και λαμβάνονται να έχουν την «επένδυση» του μονόδρομου.

Και τότε σαν σε κινηματογραφική ταινία πέρασαν από το μυαλό μου οι εξελίξεις των τελευταίων μηνών, τα περί Τιτανικού, τα πιστόλια του ΔΝΤ (άδεια ή γεμάτα) πάνω στο τραπέζι, τα δεν θέλουμε βοήθεια αλλά μόνο πολίτική στήριξη, τα αποκλείουμε την προσφυγή στο ΔΝΤ και την αφελή παραδοχή του Σαχινίδη ότι από την πρώτη στιγμή καταλάβαμε πως η εναλλακτική λύση που είχαμε ήταν η προσφυγή στο ΔΝΤ που επισήμως ξορκίζανε.

Και την πτώχευση την ξορκίζουνε ειδικά ο πρωθυπουργός ο οποίος μιλώντας στη 8η Σύνοδο του Εθνικού Συμβουλίου του ΠΑΣΟΚ στις 20/3, διαβεβαίωνε: «Να είναι όλοι βέβαιοι, να είναι ακόμα πιο βέβαιοι οι διάφοροι καλοθελητές, που καθημερινά διαδίδουν ψευδείς ειδήσεις για τη χώρα μας, με προφανείς σκοπιμότητες: Η Ελλάδα δεν θα χρεοκοπήσει. Δεν θα την αφήσουμε να χρεοκοπήσει.»

Θα μου πείτε ότι όταν ένας πρωθυπουργός έχει καταστεί τόσο αναξιόπιστος όσο ο Παπανδρέου πόση αξία μπορεί να έχει μια τέτοια διαβεβαίωση.
Άλλωστε ανάλογες διαβεβαιώσεις έδινε και ο Ελ. Βενιζέλος πριν από την πτώχευση του 1932.

Σε διάγγελμά του προς τον Ελληνικό λαό στις 27 Σεπτεμβρίου 1931, ο Ελευθέριος Βενιζέλος, διαβεβαίωνε: «Δίδω προς τον ελληνικόν λαόν την προσωπική διαβεβαίωσιν, ότι έχω απόλυτον την πεποίθησιν ότι ημπορούμεν να διατηρήσουμεν την ακεραιότητα του εθνικού μας νομίσματος και να αποφύγωμεν επομένως τας συμφοράς που θα επακολούθουν την ανατροπήν της σταθεροποιήσεως.»

Επτά μήνες μετά στις 23 Απριλίου 1932, η κυβέρνηση κήρυξε πτώχευση και αναστολή των πληρωμών από το ελληνικό δημόσιο.
(Τυχαίο? δεν νομίζω, που λέει και η διαφήμιση του ΟΤΕ)

Μετρήστε τώρα 7 μήνες από τις 20 Μαρτίου που έδωσε τις τελευταίες διαβεβαιώσεις ο Παπανδρέου περί μη πτώχευσης και βγάλτε συμπέρασμα για το πότε θα κατεβάσουμε ρολά.

Τότε με έφαγε η σκληράδα της χρυσής δραχμής τώρα μας τρώει η σκληράδα του Ευρώ.

Επισημαίνεται πως αυτή θα είναι η 5η πτώχευση που θα υποχρεωθεί η Ελλάδα να κηρύξει υπό το βάρος των απαιτήσεων των τοκογλύφων δανειστών της.
Η πρώτη ήταν το 1827 υπό το βάρος των δανείων που συνήφθησαν το 1824 και το 1825, η δεύτερη το 1843 μετά το δάνειο των 60 εκατομμυρίων φράγκων που έλαβε ο Όθωνας, η τρίτη το 1893 μετά το δάνειο του 1890 και η τέταρτη το 1932.