Νιώθω ένοχος, για ό, τι συμβαίνει στην χώρα μου, στον τόπο μου, στην εργασία μου και στην κοινωνία μου. Αισθάνομαι πως αν δεν εργαστώ παραπάνω, αν δεν πληρωθώ λιγότερο, αν δεν πληρώσω εφορία παραπάνω, αν δεν ελέγξω τον φοροφυγά, αν δεν καταγγείλω τον διπλανό επάγγελμα που διεκδικεί, αν, αν ...

Μου λένε πως εσύ περνάς καλά, δες αυτούς που δεν έχουν εργασία. Εσύ έχεις μεγάλο μισθό, δες αυτούς που έχουν μισθό 800 ευρώ. Εσύ έχεις μόνιμη εργασία, δες αυτούς που τους καλούν όποτε υπάρχει δουλειά. Εσύ θα πάρεις καλή σύνταξη, δες αυτούς που παίρνουν σύνταξη 400 ευρώ.

Όλοι αυτοί που μου λένε όλα αυτά είναι οι εργοδότες, οι πολιτικοί μας, οι βουλευτές μας, οι υπουργοί μας, οι τραπεζίτες και οι δημοσιογράφοι.

Μια και δεν μπορώ να περιγράψω για το τι έγινε για όλη την επικράτεια και ποιοι είναι υπεύθυνοι θα αναφέρω αυτά που έχω δει και έχω ζήσει. Θα περιγράψω το τι επικρατεί στο εργοστάσιο που εργάζομαι εδώ και 24 χρόνια και στον τόπο μου που ζω εδώ και 45 χρόνια.

Η Αλουμίνιο της Ελλάδος δημιουργήθηκε στην αρχή της δεκαετίας του 60 από ξένα κεφάλαια και από το ελληνικό δημόσιο. Έγινε αναγκαστική απαλλοτρίωση γης, δόθηκαν φοροαπαλλαγές, επιδοτήθηκε το ρεύμα και άλλα. Προσέφερε χιλιάδες θέσεις εργασίας με καλές αμοιβές, δημιούργησε τον πρότυπο οικισμό (Άσπρα Σπίτια), αναπτύχτηκε η τοπική κοινωνία, αναπτύχθηκαν νέες θέσεις εργασία και συνέβαλε στην εθνική οικονομία. Με λίγα λόγια πολλά προνόμια για μια επιχείρηση που σίγουρα συνέβαλε αλλά και επιβάρυνε το κράτος, την τοπική κοινωνία και το περιβάλλον μια και είναι μια βαριά βιομηχανία.

Στην πορεία της αυτή η επιχείρηση άλλαξε πολλές φορές χέρια. Από κρατική (Γαλλικό κράτος) ιδιωτικοποιήθηκε, ξανά κρατικοποιήθηκε, ξανά ιδιωτικοποιήθηκε, εξαγοράστηκε από μεγαλύτερο ξένο όμιλο και από τις 15 Μαρτίου 2005 ανήκει στον όμιλο Μυτιληναίου. Τότε στην Αλουμίνιο της Ελλάδος εργάζονταν 1288 εργαζόμενοι. Ο σημερινός εργοδότης, έπεισε τους μετόχους και έκαναν μετασχηματισμός της επιχείρησης, αποσύρθηκε από το χρηματιστήριο, διασπάστηκε, άλλαξε επωνυμία (Αλουμίνιο), πουλήθηκε ή χαρίστηκε περιουσία της, με αποκορύφωμα η μονάδα συμπαραγωγής (παραγωγή ενέργειας και ατμού), που ήταν και είναι η ελπίδα για την παραγωγή αλουμινίου και το μέλλον των εργαζομένων. Αυτή η μονάδα έχει γίνει από το αποθεματικό της Αλουμίνιο της Ελλάδος και χρηματοδότηση της Ε.Ε. Σήμερα αυτή έχει την επωνυμία Αλουμίνιο της Ελλάδος. Έχουν γίνει και παρανομίες με το Ελληνικό κράτος να κάνει τα στραβά μάτια και η Ε.Ε. να τα έχει καταγγείλει και να περιμένουμε τις εξελίξεις.

Σήμερα ο όμιλος Μυτιληναίου κατασκευάζει νέα μονάδα παραγωγής ενέργειας αλλά δεν επενδύει πραγματικά στο εργοστάσιο Αλουμινίου. Απ΄τι φαίνεται το φυσικό αέριο που ήρθε στον Άγιο Νικόλαο για τις ανάγκες του αλουμινίου και με κρατική βοήθεια, θα χρησιμοποιηθεί για παραγωγή ενέργειας. Οι θέσεις εργασίας συνεχίζονται να μειώνονται, σήμερα εργάζοντε κάτω από 900 εργαζόμενοι. Οι νέοι εργαζόμενοι να έχουν διαφορετική μεταχείριση και απολαβές. Οι εργαζόμενοι στις εργολαβίες να εργάζονται και να αμείβονται σε εποχές μεσαίωνα. Με όλες αυτές τις θυσίες και ο εργοδότης να θέλει κι άλλες και είχαμε τρία θανατηφόρα ατυχήματα. Και η κυβερνόντες μαζί με τους εργοδότες και τραπεζικούς θέλουν κι άλλες.

Η Αλουμίνιο της Ελλάδος όλα αυτά τα χρόνια είχε και έχει υπερκέρδη με τον ένα ή άλλο τρόπο φαγώθηκαν ή είναι στα σεντούκια λίγων.

Αν πραγματικά όλοι αυτοί που μας ζητάτε λιτότητα, θυσίες για να έχουμε εργασία, ένα είναι σίγουρο, εσείς πρέπει να πληρώσετε, εσείς πρέπει να κάνετε θυσίες. Εσείς πρέπει να συμβάλετε γιατί όλα αυτά τα χρόνια έχετε συσσωρεύσει κέρδη από τους εργαζόμενους, από την τοπική κοινωνία, από τον φυσικό πλούτο, από την Ευρωπαϊκή Ένωση και από το κράτος.

Ο εργαζόμενος δεν έχει να δώσει. Θα πάρει, νέες θέσεις εργασίας, καλές απολαβές, ανθρώπινες συνθήκες. Μόνο τότε έχουμε ανάπτυξη και ευημερία για όλους!

ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΗΝ ΕΤΑΙΡΕΙΑ
ΑΛΟΥΜΙΝΙΟ ΤΗΣ ΕΛΛΑΔΟΣ

anexartitoi.gr