godimitris ...
| Ετικέτες Ανά τον κόσμο, Ελλαδικά, Παράξενα και άλλα | Posted On Πέμπτη 28 Απριλίου 2011
Στα 19 του μετακόμισε στη Θεσσαλονίκη όπου ολοκλήρωσε τις βασικές του σπουδές στη δημοσιογραφία. Συνεργάστηκε με τις κυριότερες εφημερίδες και ραδιόφωνα της πόλης και το 1998 αποφάσισε να συνεχίσει τις σπουδές του...
Πέρασε από τις σχολές δημοσιογραφίας της Ουτρέχτης στην Ολλανδία και του Άρχους στη Δανία και πήρε το μεταπτυχιακό του από το Πανεπιστήμιο του Κάρντιφ, στην Ουαλία, της Μεγάλης Βρετανίας.
Το 2000 δοκίμασε την τύχη του στην Αθήνα. Δούλεψε σε μεγάλες εφημερίδες, περιοδικά και internet portal, έγινε μέλος της Ένωσης Συντακτών Ημερήσιων Εφημερίδων Αθηνών (ΕΣΗΕΑ) και της International Federation of Journalists. Δίδαξε σε δημόσιες σχολές δημοσιογραφίας, έγραψε ένα βιβλίο - έρευνα σχετικά με την κυκλοφορία των εφημερίδων και κάποια στιγμή, το 2006, θεωρώντας ότι ήρθε το πλήρωμα του χρόνου, αποφάσισε να πραγματοποιήσει το μεγάλο του όνειρο.
Σε όλο αυτό το χρονικό διάστημα (μέχρι το 2006) πραγματοποίησε πολλά ταξίδια σε περισσότερες από είκοσι χώρες.
Ο Δημήτρης δεν μπόρεσε να αντισταθεί στην πρόκληση ενός ονείρου που αποτελεί παράλληλα και κρυφό πόθο των περισσοτέρων ανθρώπων - να κάνει το γύρο του κόσμου. Στα 35 του χρόνια αποφάσισε να το πραγματοποιήσει.
- Δεν βρήκε κανέναν να τον ακολουθήσει, αλλά αυτό δε στάθηκε εμπόδιο. Ξεκίνησε μόνος του.
- Δεν βρήκε κανέναν να τον ακολουθήσει, αλλά αυτό δε στάθηκε εμπόδιο. Ξεκίνησε μόνος του.
- Δεν είχε τα χρήματα να το πραγματοποιήσει, αλλά έκανε το πρώτο βήμα με την ελπίδα ότι η αρχή είναι το ήμισυ του παντός. Ότι τουλάχιστον προσπάθησε. Εξάλλου ο κόσμος ανήκει σε αυτούς που ονειρεύονται και το κυριότερο, δεν πρέπει να είμαστε φτωχοί στα όνειρά μας.
- Πούλησε τα ελάχιστα υπάρχοντά του. Παραιτήθηκε από τη δουλειά του, πήρε το σακίδιό του, μια ψηφιακή φωτογραφική μηχανή, μια πυξίδα και άρχισε τη δική του Οδύσσεια.
Το ταξίδι στην πραγματική του διάσταση...
Στην αρχή η ιδέα ήταν να κάνω το γύρο του κόσμου σε δύο χρόνια. Εχουν περάσει πάνω από τρία και ακόμα δεν είδα τίποτα. Είμαι μήνες τώρα στη Λατινική Αμερική. Το ταξίδι μού απέδειξε ότι για να το απολαύσεις πρέπει να αφεθείς στους ρυθμούς του, δηλαδή οποιοδήποτε πρόγραμμα έχεις κάνει πριν, αυτοκαταργείται.
Είναι και το άλλο. Δεν θέλω απλά να περάσω από μια πόλη, μια χώρα. Θέλω να τη ζήσω, σαν απλός πολίτης της. Μόνο έτσι ως δημοσιογράφος θα μπορέσω να την καταγράψω σωστά. Για αυτό η περιπλάνησή αυτή έχει ως κεντρικό της σύνθημα: «Το ταξίδι στην πραγματική του διάσταση».
Περιπλανιέμαι πάνω από 1.300 μέρες. Αντεξα παρά τις δυσκολίες, τις οποίες όσο και αν ακούγεται οξύμωρο, δεν τις συνάντησα στο δρόμο μου, αλλά στην Ελλάδα. Προτιμότερο να είσαι μόνος στη ζούγκλα του Αμαζονίου παρά ανάμεσα στα θηρία – καρεκλοκένταυρους – ανθρώπους που αναξιοκρατικά έχουν θέσεις κλειδιά στην Ελλάδα. Είναι προτιμότερο να είμαι στις φαβέλες του Ρίο, όπου εκεί τουλάχιστον ξέρω από που να φυλαχτώ. Ελπίζω κάποτε ο στοίχος του Ποιητή που λέει ότι η Ελλάδα τρώει να παιδιά της να ανήκει πια στο παρελθόν...
Με ελληνικό διαβατήριο
Άλλοι κάνουν το γύρο του κόσμου με ποδήλατο, άλλοι με αυτοκίνητο, ή με κάποιο άλλο μεταφορικό μέσο. Ως Έλληνας, αποφάσισα το δικό μου «όχημα» να είναι ο ελληνικός πολιτισμός και ειδικότερα η ελληνική γλώσσα την οποία μπορείς να συναντήσεις σε όλα τη μήκη και πλάτη του πλανήτη.
Οι πρόγονοί μας, μάς άφησαν μια απίστευτη κληρονομιά. Οπου κι αν έχω πάει, ο ελληνικός πολιτισμός αποτελεί θεμέλιο λίθο για τους εδώ πολιτισμούς. Δεν τον αξιοποιούμε όπως πρέπει. Προσωπικά, είναι διπλή τιμή να ταξιδεύω με ελληνικό διαβατήριο.
Αν «τα όρια της γλώσσας μου, είναι τα όρια του κόσμου μου», σύμφωνα με τον γερμανό φιλόσοφο Wittgenstein, τότε γιατί να μην φτάσω μέχρι τα όριά μου; Nα ταξιδέψω από την Παταγονία μέχρι την Αλάσκα και από την Αφρική και την Αυστραλία μέχρι τη Σιβηρία...
Πήρα λοιπόν το σάκο μου και άρχισα την περιπλάνησή μου στα τέσσερα σημεία του πλανήτη.
Ένα όνειρο. . .
Μην με ρωτήσετε γιατί θέλησα να κάνω το γύρο του κόσμου. Δώστε όποια απάντηση θέλετε. Το σίγουρο είναι ότι σε αυτή τη ζωή έχουμε το δικαίωμα να διεκδικούμε τα όνειρά μας. Όποια κι αν είναι αυτά, όπως μια καλή δουλειά, ένα αυτοκίνητο, ένα σπίτι ή ένα εξοχικό, μια ιδανική σχέση, Φίλους. . . Αμέτρητα όνειρα.
Το να τα κάνουμε πραγματικότητα όμως δεν είναι εύκολο. Ισως για αυτό να τα ονειρευόμαστε. Απαιτούνται πολλές θυσίες, σκληρή δουλειά, επιμονή, υπομονή, θάρρος, αισιοδοξία, πείσμα. και πολλά άλλα συστατικά. Πολύπλοκη συνταγή. Όμως στα όνειρά μας δεν πρέπει να είμαστε φτωχοί.
Αισθάνεσαι πιο πλήρης όταν κυνηγάς το όνειρό σου. Διαβάζοντας την Ιθάκη του Καβάφη, νομίζω τελικά ότι ίσως αυτός ο αγώνας να είναι καλύτερος ακόμα και από το ίδιο το όνειρο. Είναι η πορεία, οι εμπειρίες, οι άνθρωποι, οι καταστάσεις, οι προκλήσεις, ο πόνος, η χαρά, όλα αυτά που θα μας συνοδεύσουν στο ταξίδι, στον αγώνα μας προς την Ιθάκη. Αυτό προσπαθώ να κάνω. Είναι όμορφο να αγωνίζεσαι για τα όνειρά σου.
Ο γνωστός συγγραφέας Κοέλιο λέει ότι όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, όλο το σύμπαν συνωμοτεί στο να γίνει πραγματικότητα. Θα διαφωνήσω μαζί του. Έπειτα από σκληρούς αγώνες για να καταφέρω τελικά να περιπλανιέμαι στον κόσμο, κατάλαβα πως όταν θέλεις κάτι πάρα πολύ, πρέπει εσύ να φέρεις πάνω – κάτω το σύμπαν.
Αναζητώντας «χαμένους» Έλληνες
Όταν βρέθηκα μόνος στην Ουσουάια της Παταγονίας στην Αργεντινή, εκεί που οι πινακίδες γράφουν συμβολικά «Το τέλος του κόσμου», συνάντησα τον Demetrio. Παιδί Έλληνα που είχε χάσει κάθε επαφή με την πατρίδα. Η ιστορία του με συγκίνησε. Τον βοήθησα να βρει τις ρίζες του. Στην πορεία ανακάλυψα και άλλους «χαμένους» Έλληνες. Οι ιστορίες που έγραψα μέσα από αυτό το site συγκίνησαν κι άλλους. Όλοι μαζί τους βοηθήσαμε να βρουν τους συγγενείς τους. Ανακάλυψα έναν ακόμη λόγο για να κάνω αυτό το ταξίδι. Από άκρη σε άκρη της Γης θα ψάχνω «χαμένους» Ελληνες, και πιστέψτε με, υπάρχουν παντού.
Η παρέα μεγαλώνει. . .
Στην πορεία του ταξιδιού ξαφνιάστηκα από τον αριθμό των επισκέψεων στο site. Σε διάστημα τριών χρόνων είχα περισσότερες από ένα εκατομμύριο επισκέψεις από περίπου 90 χώρες. Καθημερινά ο αριθμός των e-mail που δέχομαι αυξάνεται. Η ανταπόκρισή σας είναι πολύ μεγάλη. Όλο και περισσότεροι συμμετέχουν σε αυτό το ταξίδι, έστω και για πέντε λεπτά από το γραφείο τους.
Εντυπωσιακός είναι και ο αριθμός των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης που αναφέρθηκαν σε αυτή την προσπάθεια. Περισσότερες από 2.000 αναφορές από Media σε όλο τον κόσμο, μέχρι τον Οκτώβριο του 2009.
Πάρε ένα σάκο κι έλα. . .
Έτσι «γεννήθηκε» και το σύνθημα «Πάρε ένα σάκο κι έλα…». Ο κόσμος μας μπορεί να γίνει καλύτερος εάν ταξιδέψουμε και δούμε άλλους πολιτισμούς και μέρη. Σας καλώ λοιπόν να πάρετε ένα σάκο και να έρθετε. Δεν σας λέω για όλη την πορεία του ταξιδιού, αλλά για δέκα μέρες. Έτσι θα συμμετέχετε κι εσείς σε αυτήν την περιπλάνηση, αλλά και θα επηρεάσετε την πορεία της.
Κι εάν δεν έρθετε μαζί μου, πάρτε το σάκο σας και αποδράστε μόνοι ή με τους φίλους σας.
Κι εάν δεν έρθετε μαζί μου, πάρτε το σάκο σας και αποδράστε μόνοι ή με τους φίλους σας.
Οι «σταθμοί» στο ταξίδι
Βασική αρχή στο ταξίδι είναι ότι πρέπει να αφεθούμε στο ρυθμό του κόσμου. Στο ξεκίνημα είχα προγραμματίσει όλη την πορεία, ανά εξάμηνο. Έπεσα έξω. Τελικά το ταξίδι θα πάρει μεγαλύτερο χρόνο από ό,τι υπολόγιζα. Δεν ξέρω πόσο. Ίσως και άλλα πέντε χρόνια. Θέλει διάθεση και υπομονή. Όσο αντέξω.
Στην πρώτη φάση του ταξιδιού βρέθηκα συμβολικά στο τέλος του κόσμου στην Παταγονία της Αργεντινής. Περιπλανήθηκα στην Αργεντινή, λίγο στη Χιλή, στην Ουρουγουάη, την Παραγουάη και λίγο στη Βραζιλία. Οικονομικοί λόγοι (έπειτα από οκτώ μήνες περιπλάνησης) με ανάγκασαν να γυρίσω στην Ελλάδα, όπου μάταια προσπάθησα για 6 μήνες να βρω υποστηρικτές, ή έστω μια αξιοπρεπή εργασία.
Στη δεύτερη φάση του ταξιδιού, βρέθηκα στην Κούβα και στην Κεντρική Αμερική. Μεξικό, Γουατεμάλα, Μπελίζ, Νικαράγουα, Σαλβαδόρ, Ονδούρα, Κόστα Ρίκα, Παναμάς και λίγο από Κολομβία. Περιπλάνηση που κράτησε πάνω από 18 μήνες.
Επέστρεψα στην Ελλάδα με την ελπίδα αυτή τη φορά να έχω την υποστήριξη από κάποια ΜΜΕ ή κάποιους οργανισμούς. Αλλά πάλι έφυγα άπραγος. Δεκάδες ρεπορτάζ μου δημοσιεύονται σε εφημερίδες και περιοδικά, τα βίντεό μου τα παίζει και τα ξαναπαίζει η ΕΡΤ. Κανείς όμως δε με έχει πληρώσει για αυτό.
Ετσι ξεκίνησα στην τρίτη φάση της περιπλάνησης, συμπληρώνοντας πάνω από τέσσερα χρόνια άνεργος και ανασφάλιστος. Εγω όμως επιμένω. Ξαναγύρισα στη Λατινική Αμερική για να ολοκληρώσω τον κύκλο της. Βρέθηκα στην αρχή στη Χιλή. Ακολουθούν Περού, Βολιβία, Εκουαδόρ, Βενεζουέλα, Κολομβία, Βραζιλία, Γουινέα, Σουρινάμ.
Οσο για το πού είμαι τώρα δείτε το στην πρώτη σελίδα.
Υποστηρικτές
Χρήματα, για όσους ρωτάτε, δεν έχω. Με δανεικά άρχισα το ταξίδι, με δανεικά συνεχίζω. Ευτυχώς ως δημοσιογράφος έχω τη δυνατότητα να εργάζομαι ως ανταποκριτής. Δουλεύοντας σκληρά καλύπτω τα βασικά μου έξοδα. Το οξύμωρο εδώ είναι ότι, ενώ κάνω τα καλύτερα ρεπορτάζ της δημοσιογραφικής μου σταδιοδρομίας, πληρώνομαι, αν πληρωθώ, με λιγότερα χρήματα από όσα παίρνει ένας αλλοδαπός ανειδίκευτος εργάτης. Αναγκαστικά τα έξοδά μου είναι περιορισμένα στο ελάχιστο. Μέχρι σήμερα στα τέλη 2009, χορηγούς που να μου δίνουν χρήματα δεν έχω. Αλλά τουλάχιστον λέω ότι εάν περίμενα να μαζέψω τα λεφτά για να φύγω, ακόμη δεν θα είχα ξεκινήσει τούτο το όνειρο…
Βασικοί υποστηρικτές στο ταξίδι είσαστε εσείς. Μέχρι τον Οκτώβριο του 2009, δηλαδή για 1.300 μέρες περιπλάνησης αντιστάθηκα στην επιμονή πολλών από εσάς, να με ενισχύσετε οικονομικά. Πολλοί μου λέγατε ότι αφού δεν μπορείτε να με κεράσετε έναν καφέ στην Ελλάδα, ας μου τον κεράσετε εκεί που είμαι. Από το Νοέμβριο όμως του 2009 στο νέο site του godimitris έχω βάλει και τον τραπεζικό μου λογαριασμό. Δυστυχώς τα οικονομικά μου έφτασαν σε στάδιο απελπιστικό, τόσο που άρχισε να με περιορίζει στις κινήσεις μου, να κάνει τη ζωή μου πιο δύσκολη και να επηρεάζει αρνητικά την ψυχολογία μου.
Αν θέλετε να βοηθήσετε στην όλη προσπάθεια, τότε μην με ξεχνάτε. Εργάζομαι σκληρά για να βάζω κάθε μέρα νέες ιστορίες. Μοιραστείτε τις μαζί μου, μπαίνετε στο www.godimitris.gr καθημερινά.
Προωθήστε την ιστοσελίδα στους φίλους σας. Για παράδειγμα αν έχετε Facebook, ενημερώστε τους φίλους σας για αυτή την προσπάθεια.
Αν κάποιοι θέλετε να με βοηθήσετε οικονομικά, ακόμη και ένας «καφές» για μένα είναι μερικά χιλιόμετρα παραπάνω στην περιπλάνησή μου στον κόσμο.
Πάνω από 1.300 μέρες περιπλάνησης
Ο χρόνος, ο τρόπος και οι στόχοι της όλης προσπάθειας κάνουν το www.godimitris.gr να ξεχωρίζει σε παγκόσμιο επίπεδο. Δεν το λέω για να περηφανευτώ. Δεν είναι του χαρακτήρα μου άλλωστε. Το λέω ως απολογισμό, αλλά και για να με ενισχύσω ψυχολογικάJ Λίγοι είναι αυτοί που κάνουν με αυτόν τον τρόπο και για τόσο μεγάλο χρονικό διάστημα το γύρο του κόσμου.
Εκατομμύρια λατινοαμερικάνοι, μέσα από τις συνεντεύξεις που έχω δώσει στα εδώ τοπικά μέσα (είναι πάνω από 200), ανακάλυψαν ότι μιλούν ελληνικά ενώ νόμιζαν ότι όλο το λεξιλόγιό τους είχε σαν βάση τη λατινική γλώσσα. Ηρθαν πιο κοντά στην Ελλάδα.
Χιλιάδες πολίτες του κόσμου, μέσα από την ιστοσελίδα ταξιδεύουν σε άγνωστες γωνιές του πλανήτη με φωτογραφίες, (τώρα και βίντεο) και με κείμενα που προσπαθώ να είναι πάντα δημοσιογραφικά με πληροφορίες διασταυρωμένες και αντικειμενικά. Το ταξίδι στην πραγματική του διάσταση, χωρίς υπερβολές, με καταγραφή της πραγματικότητας ως έχει σήμερα. Είναι η πρώτη φορά που στα κείμενά μου μπορώ να λέω την αλήθεια. Οσο σκληρή και αν είναι αυτή. Στο www.godimitris.gr δεν υπάρχει λογοκρισία. Ηδη πολύ με πολέμησαν για τις αλήθειες που γράφω ή αποκαλύπτω. Αλλά δε με γονάτισαν και ούτε πρόκειται.
Εκατοντάδες πολίτες του κόσμου, αναθεώρησαν την άποψή τους για το ταξίδι. Πήραν το σάκο τους και αφέθηκαν στην περιπέτεια. Κάποιοι ήρθαν μαζί μου. Αλλοι από την Ελλάδα, άλλοι από τις ΗΠΑ, άλλοι από την Ιαπωνία. Και είναι πολλοί περισσότεροι αυτοί που σκέφτονται σοβαρά μια «απόδραση».
Εκατοντάδες Ελληνες της Διασποράς αισθάνθηκαν ότι η Ελλάδα δεν τους ξέχασε, τόσο με την επίσκεψή μου στα σπίτια τους σε όσο απομακρυσμένο μέρος της γης και αν ζουν, όσο και με τα ρεπορτάζ. Σε πολλές ελληνικές κοινότητες ήμουν ο μόνος Ελληνας δημοσιογράφος που τους επισκέφθηκε ποτέ. Και για πρώτη φορά ακούστηκε η φωνή τους. Και το ευχάριστο; Πολλές ελληνικές κοινότητες έχουν πια βιβλιοθήκες ή ταινιοθήκες, σημαίες και αφίσες από την Ελλάδα. Υλικό που στείλατε εσείς, ανταποκρινόμενοι σε κάθε κάλεσμα από τις ιστορίες που δημοσιεύω. Ευκαιρία να σας ευχαριστήσω για την ανταπόκρισή σας.
Δεκάδες «χαμένοι» Ελληνες βρήκαν τους συγγενείς τους στην πατρίδα με αφορμή τα ρεπορτάζ που βγήκαν μέσα από το www.godimitris.gr …
Εσύ. Εχεις την ευκαιρία να παρακολουθήσεις ένα διαφορετικό ταξίδι, μια πραγματική περιπλάνηση τη στιγμή που συμβαίνει. Συμμετέχεις σε μια αμφίδρομη – διαδραστική διαδικασία. Και επιπλέον μπορείς να γίνεις μέρος αυτής. Μπορείς.
Εγώ. Με όσα βιώνω κάθε μέρα, ελπίζω ότι γίνομαι καθημερινά καλύτερος άνθρωπος.
Εύχομαι το ταξίδι σας μέσα από αυτές τις σελίδες να είναι ευχάριστο. Αν θέλετε να επικοινωνήσετε μαζί μου, απλά στείλτε το κείμενό σας από το contact. Θα σας απαντήσω.
Μην ξεχνάτε. Μαζί θα μοιραστούμε εικόνες, εμπειρίες, μύθους, γεύσεις, έθιμα, φίλους, λέξεις, προορισμούς... Μαζί θα διαπιστώσουμε ότι αυτά που μας ενώνουν είναι περισσότερα από αυτά που μας χωρίζουν... Μπορεί και μαζί να ταξιδέψουμε. Να πάρεις το σάκο σου και να έρθεις. Να γίνει εσύ πρωταγωνιστής στην επόμενη ιστορία. Τίποτα δεν είναι απίθανο!
Με τιμή
Δημήτρης
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.