Στη ταινία Αποκάλυψη Τώρα του Φράνσις Φόρντ Κόπολα, υπάρχει μια έντονη σκηνή που έμεινε χαραγμένη στη μνήμη μου, από τότε που πρωτοείδα το έργο, πριν από …τριάντα τόσα χρόνια. Αναφέρομαι στο παραλήρημα του «αποστάτη» συνταγματάρχη Κούρτζ (Μάρλον Μπράντο), όπου μεταξύ άλλων λέει και το εξής εκπληκτικό: «Εκπαιδεύουμε τους νεαρούς μας στρατιώτες στο πως να ρίχνουν βόμβες από τον ουρανό, και να σκοτώνουν γυναικόπαιδα, αλλά τους απαγορεύουμε να γράψουν τη λέξη Fuck στο αεροπλάνο τους, διότι είναι …άσεμνη!», ή κάπως έτσι...

Έτσι λοιπόν αισθάνομαι και εγώ, όμως απ` την ανάποδη, ζώντας στο σημερινό μας ψευδοκράτος.

Διδάσκουμε στα παιδιά μας πως ζούμε σε δημοκρατία, έχοντας όμως βάλει στο πιο βαθύ συρτάρι το 90% αυτών που πρεσβεύει η δημοκρατία, ως έννοια πολιτεύματος. Το μόνο που αφήσαμε, είναι οι κατά καιρούς εκλογές. Έλα όμως που, όπως λένε και οι αναρχικοί, αν οι εκλογές άλλαζαν κάτι, τότε θα ήταν παράνομες. Και εν πάση περιπτώσει, το δικαίωμα του να εκλέγουμε τα αφεντικά μας δεν σημαίνει πως παύουμε να είμαστε δούλοι.

Τους μιλάμε για ισοπολιτεία και ισονομία, αποφεύγοντας να αναφέρουμε αυτό που είναι πασιφανές στον οποιοδήποτε. Ότι όλα αυτά τα ωραία ισχύουν στα χαρτιά και μόνο. Εκτός και αν κάποιος πιστεύει ότι έχει τα ίδια δικαιώματα και τα ίδια προνόμια με τον οποιοδήποτε πολυεκατομμυριούχο συμπολίτη μας. Αν το πιστεύει, ας πάει κι`αυτός να ναυλώσει θωρηκτό εθνικό μνημείο για να κάνει το μπάτσελορ πάρτι του. Αμ δε….

Τους πιπιλάμε τα αφτιά για την ανεξάρτητη δικαιοσύνη μας, που ως θεσμός προστατεύει το Σύνταγμα. Την ίδια ώρα που οι δικαστικοί διορίζονται, αμείβονται, μετατίθενται, κλπ.  από το ίδιο το κράτος, την εξουσία δηλαδή που υποτίθεται πως «ελέγχουν». Άντε καλά. Μάλλον για αυτό είναι όλα τα λαμόγια στη φυλακή. 

Χα χα χα….

Είμαστε έμπλεοι ενθουσιασμού, βαυκαλιζόμενοι για τη κοινοβουλευτική μας δημοκρατία, κλείνοντας τα μάτια στο γεγονός πως οι περισσότεροι αν όχι όλοι από τους 300 εθνοπατέρες μας δεν είναι τίποτα άλλο από θλιβερά ανθρωπάκια, υπάλληλοι κάποιων οικονομικά ισχυρών, που άγονται και φέρονται από διάφορα συμφέροντα, και πάντως όχι από πυρετό προσφοράς προς το λαό.

Έχουμε λέει δημόσιο τομέα, που μάλιστα τον ακριβοπληρώνουμε, και στον οποίο για να μπεις θα πρέπει να δώσεις αδιάβλητες εξετάσεις στο αδέκαστο ΑΣΕΠ, και άλλα φληναφήματα. Ακούστε όμως μια χαρακτηριστική περίπτωση για να μαθαίνετε. Και πιστέψτε με δεν είναι μία, αλλά χιλιάδες. Την ώρα που εσείς ή τα παιδιά σας διαβάζουν και μαζεύουν «χαρτιά» για να δώσουν εξετάσεις στο δημόσιο, την ίδια ώρα, κάποιο κομματόσκυλο προσλαμβάνεται 6μηνίτης εποχιακός σε κάποιο δήμο με ένα τηλεφώνημα, στη συνέχεια γίνεται συμβασιούχος αορίστου, μετά παίρνει μια μετάταξη στη νομαρχία ή στη περιφέρεια, μετά σε κάποια άγνωστη υπηρεσία, και στη συνέχεια παίρνει και οριστική μονιμότητα μέσω οργανικής θέσης σε κάποιο υπουργείο. Ποιες εξετάσεις και ποιο ΑΣΕΠ; Αυτά είναι για τα κορόιδα. Και επειδή έχει και κομματικές άκρες, γίνεται σε κάποια φάση και διευθυντής.

Διαθέτουμε δωρεάν παιδεία, για την οποία πάλεψαν οι μπαμπάδες και οι παπούδες μας, την οποία και φυλάμε ως κόρη οφθαλμού, απέναντι στα ντόπια και ξένα συμφέροντα, ταρατατζούμ. Τώρα το γεγονός ότι τα 6 χρόνια της δευτεροβάθμιας, και τα 4-5 χρόνια των δωρεάν ΑΕΙ, κοστίζουν τελικά περισσότερο από όσο θα κόστιζε η πλήρης φοίτηση και σίτιση σε κάποιο ελβετικό κολέγιο, άλλα λόγια να αγαπιόμαστε.

Αμ τη δωρεάν υγειονομική περίθαλψη; Αυτήν που τη βάζετε; Αν είναι να μιλήσουμε και για αυτήν, δεν μας αρκούν 40 αναρτήσεις. Κλπ. κλπ.

Ζούμε μια ζωή σικέ. Βιώνουμε μια πλάνη. Υπάρχει μεγάλη, μα πάρα πολύ μεγάλη διαφορά μεταξύ της θεωρίας και της πράξης στη σύγχρονη Γραικυλανδία μας. Είναι σαν ένα αόρατο χέρι να μας κατευθύνει, όπως στον Καραγκιόζη. Και εμείς να γουστάρουμε που είμαστε, λέει, ελεύθεροι και ωραίοι ως Έλληνες.

Τελούμε σε καθεστώς εικονικής πραγματικότητας, όπου νομίζουμε πως είμαστε αετοί, αλλά στην ουσία είμαστε θλιβερά (ψηφιακά) σπουργιτάκια. Και δεν υπάρχει και κανένας Κούρτζ να μας αφυπνίσει, ή έστω να μας θυμίσει πως σε λάθος σεντόνια κοιμόμαστε, λάθος τη ζωή μας πήραμε.

Ακούστε λοιπόν το τραγούδι του Τζον Λένον Working Class Hero. Λες και το`γραψε για εμάς ο άτιμος.

Και κλείνοντας το παραλήρημά μου, τι πήγα και θυμήθηκα ο έρμος; «Αν λειτουργούσαν…», λέει, «…στη χώρα μας οι θεσμοί, δεν θα υπήρχε λόγος ύπαρξης για εμάς».

Ποιος το είπε; Το αφήνω ανοιχτό, ως κουίζ.