Ήδη πριν από την εποχή του χαλκού. κατά την παλαιολιθική εποχή, σε σπήλαια της «Αλιαρτίας χώρας», αποκαλύφθηκαν λείψανα ανθρώπινης κατοίκησης. 

Οι σχετικές έρευνες κατέδειξαν ότι για πρώτη φορά εγκαταστάθηκαν άνθρωποι στις νοτιοανατολικές όχθες της λίμνης μεταξύ Αλιάρτου και Ακραιφνίου, όπου υπάρχουν βραχώδεις εκτάσεις με σπήλαια, τα οποία δημιουργήθηκαν από τη διάβρωση των πετρωμάτων και την κυκλοφορία των υπογείων υδάτων της λίμνης και αποτέλεσαν το καταφύγιο των πρώτων ανθρώπων που κατοίκησαν στην κεντρική Ελλάδα. 

Αντιπροσωπευτικό παράδειγμα αποτελούν δύο σπήλαια, το Σπήλαιο Σεϊντί και το Σπήλαιο του Πύργου, που βρίσκονται κοντά στην πόλη της Αλιάρτου, στο δρόμο προς τη Θήβα. Από εκεί, κατοικήθηκαν αργότερα οι γειτονικές περιοχές και δημιουργήθηκαν οι πρώτοι μόνιμοι οικισμοί...

Οι σπηλαιολόγοι εκτιμούν ότι οι άνθρωποι των σπηλαίων ήταν κυνηγοί και συλλέκτες τροφίμων, ζούσαν σε μικρές ομάδες που περιπλανούνταν διανύοντας μεγάλες αποστάσεις για αναζήτηση τροφής και καταφύγιου, θεωρείται μάλιστα ότι κάλυπταν μέχρι και 30 χιλιόμετρα την ημέρα. Κυνηγούσαν άγρια ζώα, ψάρευαν και συνέλεγαν φρούτα, ξηρούς καρπούς και βολβούς. Τα σπήλαια τους πρόσφεραν φυσική ασφάλεια για την επιβίωσή τους, την αντιμετώπιση των στοιχείων της φύσης και κυρίως την αποφυγή των αρπακτικών της εποχής εκείνης. Με την πάροδο του χρόνου, έμαθαν να καλλιεργούν και να εξημερώνουν ζώα, πράγμα που οδήγησε στη μόνιμη εγκατάσταση και τη δημιουργία οικισμών ιδιαίτερα στις εύφορες περιοχές γύρω από την Κωπαϊδα.

Από το βιβλίο του Πάρι Βαρβαρούση

"Η αρχαία Αλίαρτος, Ιστορία και Πολιτισμός"

Εκδόσεις Παπαζήση

Ευχαριστούμε πολύ τον Π. Βαραβαρούση για την άμεση ανταπόκρισή του στο αίτημα αναδημοσίευσης μέρους του βιβλίου από το Βήμα Αλιάρτου και τις εκδόσεις Παπαζήση για την παραχώρηση της σχετικής άδειας.

Ο ΠΥΡΓΟΣ ΤΗΣ ΑΛΙΑΡΤΟΥ