ΣΤΗΝ ... ΥΓΕΙΑ ΜΑΣ
| Ετικέτες Άρθρα-Σκέψεις, Ελλαδικά, dk | Posted On Τρίτη 13 Ιουλίου 2010
του Τάσου Καμούτση
(Ιατρός και πρ. Νομαρχιακός Σύμβουλος Βοιωτίας)
Από τα αποφθέγματα του Λαού μας … να προσέχεις την Υγεία σου…, την υγειά μας να χουμε, η υγεία πάνω από όλα κτλ κτλ.
Την σημερινή εποχή που το ανώτατο δυνατό επίπεδο παροχής υπηρεσιών υγείας, αλλά και η ιατροτεχνολογική εξέλιξη αγγίζει δεδομένα έξω και από την φαντασία του ανθρώπου και τα ανάλογα οικονομικά μεγέθη είναι δυσθεώρητα, ο απλός πολίτης αγωνιά και ειδικά μετά της τρέχουσες εξελίξεις τόσο στην οικονομία όσο και στην διοικητική ανακατανομή, για το μέλλον εκείνου και των παιδιών του....
Η πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας στην χώρα μας, παρόλο που υπάρχουν νόμοι που την εξασφαλίζουν, τείνει να μειωθεί καθημερινά αν όχι να αφανισθεί.
Βέβαια η Υγεία όπως ο απλός κόσμος την εννοεί, δεν είναι εξαρτημένη πάντα αποκλειστικά από το είδος και το επίπεδο των παρεχόμενων υγειονομικών υπηρεσιών.
Είναι άμεσα συνδεδεμένη με άλλους επιπρόσθετους παράγοντες (οικονομικούς, κοινωνικούς, βιολογικούς, πολιτισμικούς) που την επηρεάζουν σε βαθμό ίσως και μεγαλύτερο από το υγειονομικό σύστημα.
Σημαντικό ρόλο παίζουν εκείνοι που λαμβάνουν τις αποφάσεις καταμερισμού των οικονομικών αλλά και των ανθρώπινων πόρων. Έτσι λοιπόν εκείνοι πρέπει να είναι άμεσοι γνώστες τόσο του αντικειμένου, αλλά και γνώστες των επιμέρους αναγκών. Οφείλουν να κατέχουν το κατά πόσο είναι εφικτό, ο προσδιορισμός των αναγκών αυτών να υλοποιηθεί μέσα από ένα ευέλικτο σύστημα υγείας. Έχω σε άλλο άρθρο επαναλάβει πως είναι αδιανόητο να λειτουργήσουμε πλέον με στόχο την πρόοδο και την θετική κατεύθυνση, αν δεν θεσπίσουμε Τοπικά Συστήματα Υγείας, υπό ενός ενιαίου Εθνικού Συστήματος Υγείας.
Πρέπει διαρκώς να διατηρούμε τις σχετικές υγειονομικές υπηρεσίες σε υψηλό επίπεδο και αυτό είναι εφικτό μόνο όταν οι ίδιοι οι χρήστες των υπηρεσιών υγείας τις αξιολογούν συνεχώς.
Να δώσουμε βάση στις Τοπικές Κοινωνίες. Στις Τοπικές Υγειονομικές Κοινότητες όπως κάλλιστα μπορούμε αν τις ονομάσουμε. Η Πρωτοβάθμια φροντίδα Υγείας (ΠΦΥ) είναι το πρωταρχικό σημείο επαφής του πολίτη και του συστήματος υγείας. Γιατί προωθεί την υγεία κοντά στον τόπο κατοικίας και εργασίας των πολιτών.
Η ΠΦΥ είναι ένας καθρέπτης της οικονομικής ευρωστίας και των κοινωνικών και πολιτιστικών χαρακτηριστικών μια Κοινωνίας.
Καταρχήν πρέπει να θεωρήσουμε πως η Υγεία και η Πρόνοια είναι θεμελιώδη κοινωνικά δικαιώματα, ασχέτως κοινωνικών, οικονομικών, φυλετικών ή και θρησκευτικών χαρακτηριστικών των συμμετεχόντων στην Κοινωνία.
Δυστυχώς όμως σήμερα δεν μπορούμε να μιλάμε σε απόλυτο βαθμό για αυτό.
Αν αναλύσουμε τις Τοπικές Κοινωνίες θα δούμε πως είναι οι μόνες συμμετοχικές οντότητες, στις οποίες μπορεί ο πολίτης είτε ατομικά είτε συλλογικά, να συμμετάσχει στην λήψη αποφάσεων που έχουν να κάνουν με τον ίδιο.
Άμεση και αναγκαία είναι η αυτονομία λειτουργίας των τοπικών θεσμικών οργάνων, η οποία θα νομιμοποιηθεί από τις διαδικασίες άμεσου ελέγχου των κοινωνικών ομάδων που συμμετέχουν.
Εναλλακτικές λύσεις σε ένα νέο πνεύμα κοινωνικών αλλαγών προς όφελος του πολίτη, αφορούν την συμμετοχή στα κοινά, την αυτοδιοίκηση, την αποκέντρωση της διοίκησης, την ενδυνάμωση της εξουσίας του ατόμου και της τοπικής κοινωνίας.
Οι λύσεις εντοπίζονται στην αντιμετώπιση των αναγκών και των προτεραιοτήτων σε τοπικό επίπεδο. Στην αποκέντρωση αρμοδιοτήτων και αναγνώριση και επίλυση των προβλημάτων που αφορούν άμεσα τον πολίτη. Στην παροχή υπηρεσιών, αναλόγων των τοπικών αναγκών. Στην εφαρμογή νέων ιδεών και προτύπων Κοινωνικής συνοχής και ανάπτυξης και ασφαλώς στην μεγαλύτερη αποδοτικότητα έχοντας σοβαρούς και αρμόδιους επιστήμονες στην χάραξη νέων πολιτικών και σχεδιασμό προγραμμάτων.
Πρέπει οι δυνατότητες της Τοπικής Αυτοδιοίκησης να γίνουν αρμοδιότητες. Η Τοπική Αυτοδιοίκηση με τα όργανά της είναι η μόνη ικανή να καταγράψει τις πραγματικές ανάγκες υγείας του τοπικού πληθυσμού.
Μπορεί να ανατρέψει τον αποκλεισμό κοινωνικών ομάδων.
Μπορεί να ελέγξει τις ροές και τις μετακινήσεις των πληθυσμών. Μπορεί να δημιουργήσει στοχευμένα προγράμματα αγωγής υγείας. Μπορεί να αναλάβει την παροχή ποιοτικών υπηρεσιών κοινωνικής φροντίδας και περίθαλψης.
Μπορεί εν τέλει να μεγιστοποιήσει το μέγα θέμα του κοινωνικού εθελοντισμού.
Αυτοί είναι σκόπιμο να αποτελέσουν στρατηγικούς στόχους. Στόχους πνοής.
Αυτοί οι στόχοι βρίσκονται και συσχετίζονται σε συνεχή αλληλεπίδραση και διαμορφώνουν εν τέλει το πλαίσιο που οφείλει να κινηθεί η πολιτική μας για την ΠΦΥ, σήμερα και στο άμεσο μέλλον και το οποίο αποτελείτε από επί μέρους από:
Την ευαισθητοποίηση του τοπικού πληθυσμού στην προαγωγή της υγείας ώστε να διαμορφωθούν νέα πρότυπα υγείας, την εξατομίκευση της υγείας αλλά και της εν γένει υποστήριξης. Την ενδυνάμωση και αυτοδύναμη φύση του πολίτη μέσα στην κοινωνία, ως προϊόν της κοινωνικής ένταξης όλων των ομάδων.
Κανένα όμως θετικό αποτέλεσμα δεν μπορούμε να αναμένουμε αν δεν εμπλουτίσουμε την ποιότητα και δεν υπάρχει εμπιστοσύνη στις σχέσεις πολιτείας – πολίτη, οι οποίες σήμερα βρίσκονται στο ναδίρ.
Ο εμπλουτισμός της ποιότητας παροχής υγείας σε πρώτο βαθμό απαιτεί, σύγχρονες μελέτες κόστους για την ποθητή αποτελεσματικότητα, σύστημα διαρκούς αξιολόγησης, επενδυτικά προγράμματα για την ανάπτυξη και δικτύωση της ΠΦΥ, αξιόλογο και διαρκώς ελεγχόμενο διαχειριστικό σύστημα, ενίσχυσης προγραμμάτων νοσηλείας στο σπίτι, συνεχιζόμενη εκπαίδευση του προσωπικού για βελτίωση της ποιότητας των υπηρεσιών.
Επισημαίνω εκ νέου τον πρωταγωνιστικό ρόλο της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, η οποία μπορεί να πετύχει την συμμετοχή του πολίτη και την διοικητική κοινωνικοποίησή του. Βέβαια γεννάτε το μέγα ερώτημα, για το πώς η σημερινή Τοπική Αυτοδιοίκηση με τις υπάρχουσες δομές και υπηρεσίες και το σημερινό ανθρώπινο δυναμικό, μπορεί να επωμισθεί ένα τόσο μεγάλο και υψηλής ευαισθησίας έργο και να έχει θετικά αποτελέσματα, από την στιγμή που βρίσκετε ψηλά στην λίστα του Επιθεωρητή Δημόσιας Διοίκησης όσο αφορά την διαφθορά, κινούμενη παράλληλα με τους εταίρους συμμάχους στην διαφθορά, ιατρούς, νοσοκομεία, ιατροφαραμακευτικό κατεστημένο.
Δλδ το «κύτταρο» της Δημοκρατίας η Τοπική Αυτοδιοίκηση και οι «υπηρέτες» του μέγιστου αγαθού (Υγεία) πρώτοι στην διαφθορά.
Είδωμεν……
Δεν γνωρίζω εκ του σύνεγγυς τον συγγραφέα του κειμένου αλλά προσπαθώντας να καταλάβω τι ήθελε πει ο ποιητής περιορίστηκα στον τίτλο του «Νομαρχιακός Σύμβουλος».
ΑπάντησηΔιαγραφήΕνώ περίμενα από τον γιατρό Καμούτση να ακούσω χρήσιμες ιδέες για να έχω καλή υγεία, διαπίστωσα ότι μάλλον δηλώνει «παρών» στα ΤοπικοΑυτοδιοκητικά πράγματα με έναν Τσοχατζοπουλικό κείμενο που απλώς υπογραμμίζει την κενότητα της σκέψης του.
Πρόκειται άραγε για απόσπασμα ενδοΠΑΣΟΚικήε εισήγησης που παρέπεσε και σκέφτηκε να το δημοσιεύσει έτσι για να πει κάτι;
Εν πάση περιπτώσει, εφόσον το επιθυμεί ο συμπολίτης μας να ακουστεί η φωνή του στα τοπικά πράγματα και να διαμορφώσει με τον τρόπο του ορισμένα από αυτά, νομίζω ότι θα πρέπει να είναι σαφής και συγκεκριμένος: τι πρέπει να γίνει στον Δήμο και στην Περιφέρεια σχετικά με το θέμα της Υγείας των πολιτών;
Οι γενικόλογες αναφορές με λογοτεχνίζουσα χροιά, δίκην εμβριθούς περι την Υγερία σοφού, για την Γενική Πολιτική Υγείας του Ελληνικού κράτους, αν μη τι άλλο, κάνουν τον κ. Καμούτση φιλόδοξο Σύμβουλο γενικώς, σαν κι αυτούς που πολλά χρόνια πριν στην τσαρική Ρωσία σατίριζε ο Γκόκολ και που απ’ ότι φαίνεται δε λείπουν και σε εμάς σήμερα, αλλά χωρίς χρησιμότητα για όλους μας!
το κείμενο αυτό είναι από συνέδριο στο οποίο συμμετείχα γαι θέματα γενικής πολιτικής (όπως σωστά ανέφερες) και αφορούσε Γενικούς Γιατρούς οι οποίοι κατά τα άλλα θα επάνδρωναν το σύστημα της Πρωτοβάθμιας Φροντίδας Υγεία. Εκεί διαπιστώθηκε οτι οφείλουμε να δώσουμε τα πρωτεία στην Τοπική Αυτοδιοίκηση. Δεν έχει καμία μα καμία σχέση με την Τοπική μας Κοινωνία καια σφαλώς με την Τοπική Πολιτική. Κράτησες το Νομαρχιακός Σύμβουλος αλλά δεν εντόπισες στο πρώην. Είναι αρκετοί που "έκαναν πέρα νωρίς" και σε νεαρή ηλικία. Ο Καλλικράτης αν δεν ξεκαθαρίσει αρμοδιότητε και πόρους μαζί, δεν μπορεί να μιλάει κανένας για συγεκκριμένες μελέτες . Υπάρχουν αμέτρητες από εκλεκτούς συναδέλφους, αλλά ούτε που τολμούν να τις αγγίξουν οι πολιτικοί μας.
ΑπάντησηΔιαγραφήΑπλα στο τέλος επισημαίνω πως αφορά κατάθεση στο σεβαστό blog Αλιάρτου, από δημοσίευση σε τοπική εφημερίδα του Νομού μας. Κακώς το συνδοίασες με Αλίαρτο. Βέβαια στα της πολιτικής καλό θα είναι να καταθέτουν της απόψεις τους (έστω και αν δεν είναι αποδεκτές) οι αιρετοί και οι υποψήφιοι.
ΚΑΜΟΥΤΣΗΣ ΤΑΣΟΣ
Αγαπητέ γιατρέ σε ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι από την θητεία σου ως Νομαρχιακός Σύμβουλος δεν έμαθες αρκετά κι έτσι δεν βοηθάς κι εμάς να γίνουμε σοφότεροι.
Δηλαδή, πως πρέπει να είναι οργανωμένη η πρωτοβάθμια προστασία της Υγείας στο πρ. νομό και στους Δήμους; Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πόσα λεφτά χρειάζονται; Πόσοι γιατροί και πόσες νοσοκόμες; Τι έκανες εσύ και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (για την περίοδο που ήσουν εκλεγμένο μέλος της) για το θέμα αυτό; Ή, καλύτερα, τι δεν κάνατε;
Το πρόβλημα –για εμένα- της πολιτικής, είναι ότι ο πολιτικός λόγος πρέπει να απομακρυνθεί τάχιστα από τις γενικόλογες ολοστρόγγυλες (αυτές που χειροκροτούν όλοι και βαριόνται το ίδιο όλοι) αναφορές και να περάσουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις για συζήτηση και διεκδίκηση.
Ίσως έτσι, αφού τα καταλάβουμε εμείς, μπορέσουμε να κάνουμε και τους πολιτικούς μας να τα καταλάβουν! Όταν είμαστε συγκεκριμένοι τότε μπορούμε να είμαστε κι ενωμένοι και αποτελεσματικοί.
Το αν «έκανες πέρα νωρίς» αφορά πρωτίστως εσένα βέβαια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις της ευθύνη –έστω και ως αυτοκριτική- να μας πεις το δέον γενέσθαι. Είναι το ελάχιστο που οφείλεις σε όσους σε ψήφισαν κάποτε και ίσως αυτή η αυτοκριτική άποψη γίνει η αφορμή να συναντηθούμε και πάλι.
Όταν αποφασίσεις να μας πεις κάτι, σου προτείνω να αλλάξεις αυτό το πομπώδες ύφος (αυτό της εισήγησης!) που λέει πολλά και δεν λέει τίποτα, προς το πιο σεμνό και πιο ουσιαστικό.
Αγαπητέ γιατρέ σε ευχαριστώ για τις διευκρινήσεις.
ΑπάντησηΔιαγραφήΝομίζω ότι από την θητεία σου ως Νομαρχιακός Σύμβουλος δεν έμαθες αρκετά κι έτσι δεν βοηθάς κι εμάς να γίνουμε σοφότεροι.
Δηλαδή, πως πρέπει να είναι οργανωμένη η πρωτοβάθμια προστασία της Υγείας στο πρ. νομό και στους Δήμους; Τι σημαίνει πρακτικά αυτό; Πόσα λεφτά χρειάζονται; Πόσοι γιατροί και πόσες νοσοκόμες; Τι έκανες εσύ και η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκηση (για την περίοδο που ήσουν εκλεγμένο μέλος της) για το θέμα αυτό; Ή, καλύτερα, τι δεν κάνατε;
Το πρόβλημα –για εμένα- της πολιτικής, είναι ότι ο πολιτικός λόγος πρέπει να απομακρυνθεί τάχιστα από τις γενικόλογες ολοστρόγγυλες (αυτές που χειροκροτούν όλοι και βαριόνται το ίδιο όλοι) αναφορές και να περάσουμε σε συγκεκριμένες προτάσεις για συζήτηση και διεκδίκηση.
Ίσως έτσι, αφού τα καταλάβουμε εμείς, μπορέσουμε να κάνουμε και τους πολιτικούς μας να τα καταλάβουν! Όταν είμαστε συγκεκριμένοι τότε μπορούμε να είμαστε κι ενωμένοι και αποτελεσματικοί.
Το αν «έκανες πέρα νωρίς» αφορά πρωτίστως εσένα βέβαια αλλά αυτό δεν σημαίνει ότι δεν έχεις της ευθύνη –έστω και ως αυτοκριτική- να μας πεις το δέον γενέσθαι. Είναι το ελάχιστο που οφείλεις σε όσους σε ψήφισαν κάποτε και ίσως αυτή η αυτοκριτική άποψη γίνει η αφορμή να συναντηθούμε και πάλι.
Όταν αποφασίσεις να μας πεις κάτι, σου προτείνω να αλλάξεις αυτό το πομπώδες ύφος (αυτό της εισήγησης!) που λέει πολλά και δεν λέει τίποτα, προς το πιο σεμνό και πιο ουσιαστικό.