ΕΙΝΑΙ ΝΟΜΙΜΗ Η ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΕΠΙΣΤΡΑΤΕΥΣΗ ΑΠΕΡΓΩΝ;
| Ετικέτες Διάφορα, Ελλαδικά, dk | Posted On Παρασκευή 30 Ιουλίου 2010
Για μια ακόμη φορά αυτή η κυβέρνηση προβαίνει σε αντισυνταγματική απόφαση και δεν το λέω εγώ. Το είπε το 2006 στη βουλή, ο τότε βουλευτής του ΠΑΣΟΚ Χάρης Καστανίδης, αναφερόμενος στην πολιτική επιστράτευσης των ναυτεργατών από την κυβέρνηση της Ν.Δ. και δέχτηκε τα χειροκροτήματα των πασόκων.
Διαβάστε στη συνέχεια της ανάρτησης ολόκληρη την ομιλία του Χ. Καστανίδη, όπως επίσης, το κείμενο του πρώην προέδρου του Δικηγορικού Συλλόγου Αθηνών κ. Αντώνη Ρουπακιώτη...
Χάρης Καστανίδης, Βουλή 2006
Κύριε Υπουργέ,
Σε συζήτηση στην οποία δεν μπορούσα να σας απαντήσω, όταν, πριν από λίγες μέρες, συνομιλούσατε με το συνάδελφό μου του Νομού Ηρακλείου, τον κ. Στρατάκη, είπατε ότι η επίκληση του προεδρικού διατάγματος 371 από τον Κοινοβουλευτικό Εκπρόσωπο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. ήταν λάθος, διότι δεν αναφέρεται σ’ αυτό η πολιτική επιστράτευση.
Θα σας συνιστούσα να είστε πιο προσεκτικός, όπως ήσασταν πριν, όταν δηλώσατε οικονομολόγος, αλλά όχι έγκυρος νομικός.
Θέλω, λοιπόν, τώρα να σας δώσω την απάντηση γιατί, όπως ξέρετε, στη συζήτηση μεταξύ ερωτώντος Βουλευτού και Υπουργού δεν μπορεί να παρέμβει άλλος και βεβαίως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Κύριε Υπουργέ, η απόφαση του Πρωθυπουργού όπως και η δική σας απόφαση επικαλούνται αφ΄ ενός το άρθρο 22 του Συντάγματος, αφ’ ετέρου δε το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 περί πολιτικής σχεδίασης εκτάκτου ανάγκης. Κάνετε δραματικό λάθος και αν από ασύγγνωστη νομική αμέλεια το κάνετε, τότε εκφράζω το φόβο μου, διότι δεν είναι δυνατόν εσείς ή ο Πρωθυπουργός να παίρνετε με αυτόν τον τρόπο αποφάσεις.
Η πολιτική κινητοποίηση κατά το νομοθετικό διάταγμα του 1974 είναι απολύτως συνυφασμένη με τη γενική επιστράτευση. Δε νοείται πολιτική επιστράτευση μετά από πολιτική κινητοποίηση κατά το νομοθετικό διάταγμα του 1974 χωρίς υπάρχουσα γενική επιστράτευση.
Το νομοθετικό διάταγμα του 1974 στο οποίο αναφέρεστε κι εσείς και ο Πρωθυπουργός και που αφορά τη σχεδίαση εκτάκτου ανάγκης λέει ρητά στο άρθρο 20, παράγραφος 2: «Συνέπειες πολιτικής κινητοποιήσεως: Κηρυχθείσης της πολιτικής κινητοποιήσεως, άπαντες οι Έλληνες πολίτες αμφοτέρων των φύλων και ασχέτως ηλικίας υποχρεούνται να συμβάλλουν εις την ικανοποίηση των αναγκών της εθνικής άμυνας. Η συμβολή αύτη δύναται να περιλάβει συμμετοχή στις υπηρεσίες κ.λπ.»
Λίγο παρακάτω, άρθρο 22 για τις επιτάξεις: «Μετά την κήρυξη της πολιτικής κινητοποιήσεως επιτρέπεται όπως δι’ αποφάσεων των αρμοδίων Υπουργών και του Υπουργού Οικονομικών διατάσσονται επιτάξεις προς ικανοποίηση των αναγκών της εθνικής αμύνης».
Άρα, λοιπόν, το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 συνδέεται μόνο με πολιτική επιστράτευση η οποία υπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής άμυνας και για να υπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής άμυνας πρέπει να υπάρχει γενική επιστράτευση. Με το προεδρικό διάταγμα 371 η γενική επιστράτευση καταργήθηκε το Δεκέμβριο του 2003. Εσείς κάνατε την πολιτική επιστράτευση…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, αλλά θα μου δώσετε λίγο χρόνο.
Άρα, λοιπόν, η πολιτική κινητοποίηση είναι συνυφασμένη κατά το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 πάντοτε με τη γενική επιστράτευση, αλλά το διάταγμα για τη γενική επιστράτευση καταργήθηκε.
Κάνατε την πολιτική κινητοποίηση και επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης; Όχι, την κάνατε για λόγους υγείας και προστασίας της ομαλότητας της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Άρα, λοιπόν, το συγκεκριμένο νομοθετικό διάταγμα δεν μπορείτε να το επικαλεσθείτε. Είναι παντελώς αβάσιμο αυτό που αποφασίσατε διότι δεν αφορά την εθνική άμυνα, καταργηθείσης της γενικής επιστρατεύσεως με το διάταγμα 371/2003 το μήνα Δεκέμβριο.
Απόδειξη ότι κάνετε δραματικό λάθος, το οποίο όφειλε να γνωρίζει ο Πρωθυπουργός σας και εσείς, είναι τι; Ξέρετε γιατί χρειάζεται κατά το νομοθετικό διάταγμα η εισήγηση του επιτελάρχη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας; Διότι ακριβώς η πολιτική επιστράτευση κατά το 17/1974 αφορά την εθνική άμυνα. Γι’ αυτό προηγουμένως ζητήσατε «την υπ’ αριθμόν 24505/21-2-2006 εισήγηση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης». Μόνο όταν πρόκειται περί πολιτικής επιστρατεύσεως που αφορά την εθνική άμυνα, τότε μόνο χρειάζεστε την εισήγηση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης!
Αλλά εσείς κάνατε επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης, ώστε να χρησιμοποιήσετε το ν.δ. 17/1974; Όχι, διότι όπως σας είπα η πολιτική επιστράτευση γι’ αυτούς τους λόγους είναι απολύτως συνυφασμένη με τη γενική επιστράτευση, που καταργήθηκε όμως διά προεδρικού διατάγματος το Δεκέμβριο του 2003.
Τι οφείλατε να κάνετε; Να επικαλεσθείτε μόνο το άρθρο 22 του Συντάγματος. Το άρθρο 22 του Συντάγματος όμως στην παράγραφο 4 προβλέπει συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους μπορείτε να αποφασίσετε επιστράτευση και οι λόγοι αυτοί είναι κυρίως η δημόσια υγεία ή οι θεομηνίες. Επικαλείσθε, λοιπόν, τη δημόσια υγεία, οφείλατε όμως να τεκμηριώσετε στην απόφασή σας πώς προκύπτουν οι λόγοι δημόσιας υγείας.
Το άρθρο 22 για να εφαρμοστεί, όπως ξέρετε, χρειάζεται εκτελεστικό νόμο. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς εκτελεστικό νόμο; Θα μπορούσε να εφαρμοστεί, αλλά μη υπάρχοντος εκτελεστικού νόμου που οργανώνει τις προϋποθέσεις εφαρμογής του, έπρεπε να βρείτε μιαν ελάχιστη αντικειμενική βάση που να δικαιολογεί την απόφασή σας για πολιτική επιστράτευση! Ποια είναι η ελάχιστη βάση; Μια δικαστική απόφαση.
Η δικαστική όμως απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιώς λίγες μέρες πριν από την απόφαση πολιτικής επιστράτευσης κρίνει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Ορίζει, λοιπόν, η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την οποία διαβάζω σε ένα της απόσπασμα μόνο, γιατί σχετίζεται με την αιτιολογία της δικής σας απόφασης για πολιτική επιστράτευση:
«Πιθανολογείται τέλος ότι από την προπεριγραφείσα απεργιακή κινητοποίηση έχει προκληθεί αριθμός προβλημάτων σχετιζομένων τόσο με την άσκηση του έργου της μεταφοράς προσώπων και αγαθών από και προς τα νησιά της χώρας, όσο και με τη λειτουργία των επιχειρήσεων των εκμεταλλευομένων πλοίων της ακτοπλοΐας.
Τα εν λόγω προβλήματα αξιολογούνται ως σημαντικά, πλην όμως λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι μοναδικό μέσο συλλογικής επιδιώξεως των δικαιωμάτων των ναυτικών είναι η απεργιακή κινητοποίηση, αλλά και του γεγονότος ότι οι ναυτικοί ως επαγγελματικός κλάδος αντιμετωπίζουν πληθώρα χρονιζόντων προβλημάτων, εκτιμάται ότι δεν αρκούν ώστε από μόνη την πρόκλησή τους, η οποία σημειωτέον δεν οφείλεται σε απερίσκεπτη άσκηση του δικαιώματος της απεργίας εκ μέρους των ναυτικών, να κριθεί η ένδικη απεργιακή κινητοποίηση παράνομη ή καταχρηστική».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Θέλω, λοιπόν, τώρα να σας δώσω την απάντηση γιατί, όπως ξέρετε, στη συζήτηση μεταξύ ερωτώντος Βουλευτού και Υπουργού δεν μπορεί να παρέμβει άλλος και βεβαίως Κοινοβουλευτικός Εκπρόσωπος.
Κύριε Υπουργέ, η απόφαση του Πρωθυπουργού όπως και η δική σας απόφαση επικαλούνται αφ΄ ενός το άρθρο 22 του Συντάγματος, αφ’ ετέρου δε το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 περί πολιτικής σχεδίασης εκτάκτου ανάγκης. Κάνετε δραματικό λάθος και αν από ασύγγνωστη νομική αμέλεια το κάνετε, τότε εκφράζω το φόβο μου, διότι δεν είναι δυνατόν εσείς ή ο Πρωθυπουργός να παίρνετε με αυτόν τον τρόπο αποφάσεις.
Η πολιτική κινητοποίηση κατά το νομοθετικό διάταγμα του 1974 είναι απολύτως συνυφασμένη με τη γενική επιστράτευση. Δε νοείται πολιτική επιστράτευση μετά από πολιτική κινητοποίηση κατά το νομοθετικό διάταγμα του 1974 χωρίς υπάρχουσα γενική επιστράτευση.
Το νομοθετικό διάταγμα του 1974 στο οποίο αναφέρεστε κι εσείς και ο Πρωθυπουργός και που αφορά τη σχεδίαση εκτάκτου ανάγκης λέει ρητά στο άρθρο 20, παράγραφος 2: «Συνέπειες πολιτικής κινητοποιήσεως: Κηρυχθείσης της πολιτικής κινητοποιήσεως, άπαντες οι Έλληνες πολίτες αμφοτέρων των φύλων και ασχέτως ηλικίας υποχρεούνται να συμβάλλουν εις την ικανοποίηση των αναγκών της εθνικής άμυνας. Η συμβολή αύτη δύναται να περιλάβει συμμετοχή στις υπηρεσίες κ.λπ.»
Λίγο παρακάτω, άρθρο 22 για τις επιτάξεις: «Μετά την κήρυξη της πολιτικής κινητοποιήσεως επιτρέπεται όπως δι’ αποφάσεων των αρμοδίων Υπουργών και του Υπουργού Οικονομικών διατάσσονται επιτάξεις προς ικανοποίηση των αναγκών της εθνικής αμύνης».
Άρα, λοιπόν, το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 συνδέεται μόνο με πολιτική επιστράτευση η οποία υπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής άμυνας και για να υπηρετεί τις ανάγκες της εθνικής άμυνας πρέπει να υπάρχει γενική επιστράτευση. Με το προεδρικό διάταγμα 371 η γενική επιστράτευση καταργήθηκε το Δεκέμβριο του 2003. Εσείς κάνατε την πολιτική επιστράτευση…
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
Με συγχωρείτε, κύριε Πρόεδρε, αλλά θα μου δώσετε λίγο χρόνο.
Άρα, λοιπόν, η πολιτική κινητοποίηση είναι συνυφασμένη κατά το νομοθετικό διάταγμα 17/1974 πάντοτε με τη γενική επιστράτευση, αλλά το διάταγμα για τη γενική επιστράτευση καταργήθηκε.
Κάνατε την πολιτική κινητοποίηση και επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης; Όχι, την κάνατε για λόγους υγείας και προστασίας της ομαλότητας της οικονομικής και κοινωνικής ζωής. Άρα, λοιπόν, το συγκεκριμένο νομοθετικό διάταγμα δεν μπορείτε να το επικαλεσθείτε. Είναι παντελώς αβάσιμο αυτό που αποφασίσατε διότι δεν αφορά την εθνική άμυνα, καταργηθείσης της γενικής επιστρατεύσεως με το διάταγμα 371/2003 το μήνα Δεκέμβριο.
Απόδειξη ότι κάνετε δραματικό λάθος, το οποίο όφειλε να γνωρίζει ο Πρωθυπουργός σας και εσείς, είναι τι; Ξέρετε γιατί χρειάζεται κατά το νομοθετικό διάταγμα η εισήγηση του επιτελάρχη του Υπουργείου Εθνικής Άμυνας; Διότι ακριβώς η πολιτική επιστράτευση κατά το 17/1974 αφορά την εθνική άμυνα. Γι’ αυτό προηγουμένως ζητήσατε «την υπ’ αριθμόν 24505/21-2-2006 εισήγηση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης». Μόνο όταν πρόκειται περί πολιτικής επιστρατεύσεως που αφορά την εθνική άμυνα, τότε μόνο χρειάζεστε την εισήγηση του Αρχηγού του Γενικού Επιτελείου Εθνικής Αμύνης!
Αλλά εσείς κάνατε επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης, ώστε να χρησιμοποιήσετε το ν.δ. 17/1974; Όχι, διότι όπως σας είπα η πολιτική επιστράτευση γι’ αυτούς τους λόγους είναι απολύτως συνυφασμένη με τη γενική επιστράτευση, που καταργήθηκε όμως διά προεδρικού διατάγματος το Δεκέμβριο του 2003.
Τι οφείλατε να κάνετε; Να επικαλεσθείτε μόνο το άρθρο 22 του Συντάγματος. Το άρθρο 22 του Συντάγματος όμως στην παράγραφο 4 προβλέπει συγκεκριμένους λόγους για τους οποίους μπορείτε να αποφασίσετε επιστράτευση και οι λόγοι αυτοί είναι κυρίως η δημόσια υγεία ή οι θεομηνίες. Επικαλείσθε, λοιπόν, τη δημόσια υγεία, οφείλατε όμως να τεκμηριώσετε στην απόφασή σας πώς προκύπτουν οι λόγοι δημόσιας υγείας.
Το άρθρο 22 για να εφαρμοστεί, όπως ξέρετε, χρειάζεται εκτελεστικό νόμο. Θα μπορούσε να εφαρμοστεί χωρίς εκτελεστικό νόμο; Θα μπορούσε να εφαρμοστεί, αλλά μη υπάρχοντος εκτελεστικού νόμου που οργανώνει τις προϋποθέσεις εφαρμογής του, έπρεπε να βρείτε μιαν ελάχιστη αντικειμενική βάση που να δικαιολογεί την απόφασή σας για πολιτική επιστράτευση! Ποια είναι η ελάχιστη βάση; Μια δικαστική απόφαση.
Η δικαστική όμως απόφαση του Πρωτοδικείου Πειραιώς λίγες μέρες πριν από την απόφαση πολιτικής επιστράτευσης κρίνει εντελώς διαφορετικά τα πράγματα. Ορίζει, λοιπόν, η απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς, την οποία διαβάζω σε ένα της απόσπασμα μόνο, γιατί σχετίζεται με την αιτιολογία της δικής σας απόφασης για πολιτική επιστράτευση:
«Πιθανολογείται τέλος ότι από την προπεριγραφείσα απεργιακή κινητοποίηση έχει προκληθεί αριθμός προβλημάτων σχετιζομένων τόσο με την άσκηση του έργου της μεταφοράς προσώπων και αγαθών από και προς τα νησιά της χώρας, όσο και με τη λειτουργία των επιχειρήσεων των εκμεταλλευομένων πλοίων της ακτοπλοΐας.
Τα εν λόγω προβλήματα αξιολογούνται ως σημαντικά, πλην όμως λαμβανομένου υπόψη του γεγονότος ότι μοναδικό μέσο συλλογικής επιδιώξεως των δικαιωμάτων των ναυτικών είναι η απεργιακή κινητοποίηση, αλλά και του γεγονότος ότι οι ναυτικοί ως επαγγελματικός κλάδος αντιμετωπίζουν πληθώρα χρονιζόντων προβλημάτων, εκτιμάται ότι δεν αρκούν ώστε από μόνη την πρόκλησή τους, η οποία σημειωτέον δεν οφείλεται σε απερίσκεπτη άσκηση του δικαιώματος της απεργίας εκ μέρους των ναυτικών, να κριθεί η ένδικη απεργιακή κινητοποίηση παράνομη ή καταχρηστική».
(Στο σημείο αυτό κτυπάει το κουδούνι λήξεως του χρόνου ομιλίας του κυρίου Βουλευτή)
ΠΡΟΕΔΡΕΥΩΝ (Γεώργιος Σούρλας): Κύριε Καστανίδη, συντομεύετε παρακαλώ;
ΧΑΡΑΛΑΜΠΟΣ ΚΑΣΤΑΝΙΔΗΣ: Τελειώνω, κύριε Πρόεδρε.
Άρα, λοιπόν, θα μπορούσατε να επικαλεσθείτε το άρθρο 22, αν είχατε μία ελάχιστη αντικειμενική βάση. Ελάχιστη αντικειμενική βάση όχι μόνο δεν είχατε, αλλά είχατε την ακριβώς αντίθετη ένδειξη από την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Παρ’ όλα αυτά προχωρήσατε και σκεφθήκατε ότι θα κάνετε την επιστράτευση για λόγους υγείας, αλλά με νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την πολιτική επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης -εξ ου και η εισήγηση των επιτελαρχών- πράγμα όμως που δεν μπορεί να συμβεί ήδη από το Δεκέμβριο του 2003.
Είμαι βέβαιος ότι είστε έγκριτος οικονομολόγος, πιθανότατα έγκριτος νομικός δεν είστε. Φροντίστε όμως να μην παρασύρετε την Κυβέρνηση της χώρας και τον Πρωθυπουργό σε ατοπήματα, για τα οποία πιθανότατα δεν αρκεί μόνο το μειδίαμα αλλά και ο γέλωτας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Άρα, λοιπόν, θα μπορούσατε να επικαλεσθείτε το άρθρο 22, αν είχατε μία ελάχιστη αντικειμενική βάση. Ελάχιστη αντικειμενική βάση όχι μόνο δεν είχατε, αλλά είχατε την ακριβώς αντίθετη ένδειξη από την απόφαση του Μονομελούς Πρωτοδικείου Πειραιώς.
Παρ’ όλα αυτά προχωρήσατε και σκεφθήκατε ότι θα κάνετε την επιστράτευση για λόγους υγείας, αλλά με νομοθετικό πλαίσιο που αφορά την πολιτική επιστράτευση για λόγους εθνικής αμύνης -εξ ου και η εισήγηση των επιτελαρχών- πράγμα όμως που δεν μπορεί να συμβεί ήδη από το Δεκέμβριο του 2003.
Είμαι βέβαιος ότι είστε έγκριτος οικονομολόγος, πιθανότατα έγκριτος νομικός δεν είστε. Φροντίστε όμως να μην παρασύρετε την Κυβέρνηση της χώρας και τον Πρωθυπουργό σε ατοπήματα, για τα οποία πιθανότατα δεν αρκεί μόνο το μειδίαμα αλλά και ο γέλωτας.
(Χειροκροτήματα από την πτέρυγα του ΠΑ.ΣΟ.Κ.)
Αντώνης Ρουπακιώτης, 24-2-2006
Είναι χαρακτηριστικό μάλιστα ότι, ενώ ψηφίστηκαν μεταγενέστεροι νόμοι με σκοπό την αντιμετώπιση σοβαρών καταστάσεων ανάγκης (π.χ. άρθρο 2 Ν. 2641/1998), όχι μόνο δεν υπήρξε αναφορά στην αντιμετώπιση απεργιών με πολιτική επιστράτευση, αλλά, αντίθετα, με το άρθρο 16 Ν. 2936/2001 αντικαταστάθηκε το άρθρο 2 παρ. 5 Ν.Δ. 17/74 και ορίστηκε ότι ως "κατάσταση έκτακτης ανάγκης είναι..........
κάθε αιφνίδια κατάσταση, που προκαλείται από \φυσικά\ ή άλλα \γεγονότα τεχνολογικά\ ή \πολεμικά\ και έχει ως αποτέλεσμα τη δημιουργία ή την απειλή δημιουργίας εκτεταμένων απωλειών - ζημιών και καταστροφών σε έμψυχο ή άψυχο δυναμικό της χώρας ή την παρακώλυση και διατάραξη της οικονομικής και κοινωνικής ζωής της χώρας".
Και μόνη η ανάγνωση του άρθρου αυτού πείθει ότι δεν προβλέπεται η απεργία ως αιτία διατάραξης της οικονομικής και κοινωνικής ζωής, όπως επικαλείται η κυβέρνηση, ώστε να δικαιολογεί τη λήψη της απόφασης αυτής.
ΙΙ. Εκτός από τους λόγους αυτούς μετά την έκδοση του παραπάνω Ν.Δ. 17/1974 ακολούθησε η ψήφιση του Συντάγματος 1975, με το άρθρο 23 του οποίου αναγνωρίστηκε για πρώτη φορά με συνταγματικό κανόνα το δικαίωμα της απεργίας, και με το άρθρο 22 παρ. 3 \"Απαγορεύεται οποιαδήποτε μορφή αναγκαστικής εργασίας\. Ειδικοί νόμοι ρυθμίζουν τα σχετικά με την επίταξη προσωπικών υπηρεσιών σε περίπτωση πολέμου ή επιστράτευσης ή για την αντιμετώπιση αναγκών της άμυνας της χώρας ή επείγουσας κοινωνικής ανάγκης από θεομηνία ή ανάγκης που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο τη δημόσια υγεία, καθώς και τα σχετικά με την προσφορά προσωπικής εργασίας στους οργανισμούς τοπικής αυτοδιοίκησης για την ικανοποίηση τοπικών αναγκών".
Έτσι μετά την ψήφιση του Συντάγματος 1975 το Ν.Δ. 17/74, στο μέτρο που, αναποτελεσματικά, επικαλείται αυτό η πρωθυπουργική απόφαση, ήταν ανίσχυρο με βάση και τα άρθρα 22 αλλά και 112 του Συντάγματος και τα οποία μάλιστα προς ειρωνεία επικαλείται η απόφαση αυτή. Σε κάθε περίπτωση είναι προφανές ότι δεν συντρέχουν οι προϋποθέσεις επιβολής αναγκαστικής εργασίας, με την επιλογή της πολιτικής επιστράτευσης, πολύ περισσότερο δεν είναι επιτρεπτή αυτή ως μέτρο διευθέτησης κοινωνικών ανταγωνισμών, όπως το χρησιμοποίησε η κυβέρνηση στην περίπτωση των ναυτεργατών.
Σ’ αυτά προστίθεται ότι και πριν από τη ρύθμιση αυτή του Συντάγματος η επιβολή αναγκαστικής εργασίας απαγορευόταν με την 105/1950 Διεθνή Σύμβαση Εργασίας, η οποία είχε ενταχθεί στο εθνικό μας δίκαιο με τον Ν. 2329/53 και εν συνεχεία με το Ν.Δ. 53/1974, μετά την ψήφιση δε του Συντάγματος 1975 και με βάση το άρθρο 28 παρ. 1 αυτού, οι διεθνείς συμβάσεις από την επικύρωσή τους με νόμο υπερισχύουν από κάθε αντίθετη διάταξη νόμου.
Κατά συνέπεια και αν υποτεθεί ότι υπήρχε διάταξη νόμου που προέβλεπε τη δυνατότητα επιβολής αναγκαστικής εργασίας, από την ισχύ του Συντάγματος 1975 για την πρόσθετη αυτή αιτία είναι ανίσχυρη και έτσι απαγορεύεται αυτή με οποιαδήποτε μορφή.
Δημοσίευση σχολίου
Σχόλια άσχετα με το θέμα της ανάρτησης θα διαγράφονται.