Μια σύντομη αναδρομή σε ένα σπουδαίο γεγονός της ιστορίας μας και η σημερινή του αντανάκλαση

                                                            Του Γεωργίου Ντασιώτη
       Πρίν 70 χρόνια (το πρωί της 28ης Οκτωβρίου) το Ελληνικό Έθνος έγραφε χρυσές σελίδες στην ιστορία του και στην παγκόσμια ιστορία. Αυτό που άλλοι λαοί δεν τολμούσαν ούτε να το σκεφτούν, ο δικός μας το κατάφερε.
      Ήταν η μέρα που είπαμε ΟΧΙ στους Ιταλούς και αυτοί εξαπέλυσαν σφοδρή επίθεση στα ελληνοαλβανικά σύνορα με τριάντα μεραρχίες, μεταξύ των οποίων η επίλεκτη μεραρχία αλπινιστών ΤΖΟΥΛΙΑ ,η οποία ήταν η αιχμή του δόρατος της Ιταλικής επίθεσης. .............
       Σ' αυτή είχε ανατεθεί η πιο τολμηρή επιχείρηση. Να εκβιάσει τις φοβερές διαβάσεις της Πίνδου και να δημιουργήσει μια επικίνδυνη σφήνα με αιχμή στο Μέτσοβο. Τον στρατηγικό κόμβο στον δρόμο Ιωαννίνων - Τρικάλων, που τότε αποτελούσε τη μοναδική οδό επικοινωνίας της Δυτικής με την Ανατολική Ελλάδα. Αν η ΤΖΟΥΛΙΑ έφτανε στο Μέτσοβο ο κορμός της Ελλάδας θα κοβόταν στα δύο. Αυτή ,λοιπόν, για κάποιες ώρες κατάφερε να σπάσει τις γραμμές του Ελληνικού στρατού πετυχαίνοντας μια πρόσκαιρη νίκη μέχρι να κατατροπωθεί. Ή μεραρχία Τζούλια υπέστη την πιο ταπεινωτική ήττα, αφού κατά την διαφυγή της 300 από αυτούς συνελήφθησαν και πολλοί σκοτώθηκαν ή τραυματίστηκαν.
      Οι απώλειες της Ιταλικής Μεραρχίας «Τζούλια» στην Πίνδο ήταν:

Νεκροί:             Αξιωματικοί 6,      Οπλίτες 120
Τραυματίες:      Αξιωματικοί 24,    Οπλίτες 248
Αγνοούμενοι:   Αξιωματικοί 6,      Οπλίτες 300
Σύνολο:            Αξιωματικοί 36,    Οπλίτες 668.
       Ήταν τότε που στον Ελληνικό αλλά και διεθνή τύπο οι ηρωικές νίκες του στρατού μας καταλάμβαναν τα πρωτοσέλιδα ,το ΒΒC εξυμνούσε τους ήρωές μας,ενώ η εφημερίδα Manchester Guardian έγραψε" Στο εξής δεν θα λέγεται ότι οι ’Ελληνες επολέμησαν σαν ήρωες, αλλά ότι οι ήρωες επολέμησαν σαν ’Ελληνες."Ο δε αποδεκατισμός της επίλεκτης ΤΖΟΥΛΙΑΣ εξέπληξε τους πάντες και εν πολλοίς άλλαξε την έκβαση του πολέμου.
      Ο λαός στα μετόπισθεν πανηγύριζε και τραγουδούσε, ενώ το όνομα της ΤΖΟΥΛΙΑΣ ήταν σύνθημα στα χείλη όλων και προκαλούσε ρίγη συγκίνησης.
Αυτά πριν 70 χρόνια σε εποχή δύσκολη με πόλεμο και πείνα αλλά με ιδανικά, αυτοθυσία και υπερηφάνεια.
     Σήμερα μετά από 70 χρόνια χωρίς πόλεμο και με βιοτικό επίπεδο σαφώς ανώτερο, τον ίδιο λαό τον απασχολεί πάλι μια ΤΖΟΥΛΙΑ, αυτή τη φορά όχι κάτι ηρωικό ή επικό αλλά πολύ φτηνό και ίσως είναι η πρώτη φορά παγκοσμίως που μια κοινωνία, με άλυτα σοβαρά προβλήματα, καταναλώνει χρόνο συζητώντας για μια τσόντα (κι αυτή η πρωτοτυπία σε μας θα καταλογισθεί).
    Πάλι, όπως τότε, πρωτοσέλιδα και εσωτερικές σελίδες εφημερίδων αλλά και άπειρος τηλεοπτικός χρόνος(ακόμη και στη βουλή υπήρξε αναφορά) αναφέρονται σε κάποια ΤΖΟΥΛΙΑ , χωρίς να προκαλούν βέβαια και τα ανάλογα αισθήματα συγκίνησης και υπερηφάνειας, αλλά κάποια άλλα ζωώδη και μειωτικά της ανθρώπινης φύσης.
    Η εγχείρηση λοβοτομής, ίσως το μεγαλύτερο πείραμα, σε έναν ολόκληρο λαό πέτυχε. Η τέλεια αποβλάκωση,η ολοκληρωτική αντικατάσταση ιδανικών με σκουπίδια,μυαλά που έγιναν χωματερές και ζωώδη ένστικτα που θεοποιήθηκαν.
     Δεν απασχολεί και δεν σοκάρει κανέναν ότι προβάλλεται ως πρότυπο επιτυχίας και καταξίωσης μια πόρνη.Ούτε ότι τις εικόνες αυτές τις έχουν δει όλα τα παιδιά και φυσικά βρίσκονται στα κινητά τους τηλέφωνα.Μάλλον βολεύει μια σάπια κοινωνία αυτή η ενασχόληση και πολύ φοβάμαι ότι ζούμε τις τελευταίες μέρες της Ρωμαϊκής αυτοκρατορίας,όπου κάθε ηθικός ενδοιασμός είχε εκλείψει και η ανθρώπινη ζωή ήταν άνευ αξίας και αντικείμενο διασκέδασης στις αρένες.
      Όμως, είναι κατάντημα αυτός ο λαός που γονάτισε την επίλεκτη μεραρχία
ΤΖΟΥΛΙΑ και έδωσε αιώνια μαθήματα ηρωισμού και αυτοθυσίας στην
ανθρωπότητα, τώρα να καθοδηγείται για να γονατίσει μπροστά στην ελαφρότητα μιας πόρνης με το ίδιο όνομα ως συνέπεια της προαναφερόμενης λοβοτομής.
                               Σίγουρα κάποια κόκαλα τρίζουν στους τάφους τους.

Y.Γ.  Το άρθρο αυτό γράφτηκε μετά από υπενθύμιση φίλου και συναδέλφου, του ονόματος της Ιταλικής μεραρχίας.Τον ευχαριστώ για την αφορμή που μου έδωσε να διαβάσω συγκινητικές στιγμές της ιστορίας μας ,προκειμένου να βρω τα στοιχεία που ήθελα.