Μια φράση του  Υπουργού Εθνικής Άμυνας Ευάγγελου Βενιζέλου ήταν αρκετή για να δώσει το εναρκτήριο λάκτισμα:

Ειπώθηκε σε μια ραδιοφωνική συνέντευξη και  η είδηση πέρασε, αναλογικά με τη βαρύτητά της, σχετικά απαρατήρητη. Καθόλου όμως για τους εμπόρους όπλων και τις κυβερνήσεις που προωθούν τα συμφέροντά τους.

Η Ελλάδα ουσιαστικά ξεπαγώνει το μεγαλύτερο πρόγραμμα  όλων των εποχών, το νέο πρόγραμμα  του αιώνα: το αεροσκάφος 4ης γενιάς, σύμφωνα με τους ειδικούς, θα έχει κόστος-μαμούθ, πρωτόγνωρο για τα ελληνικά δεδομένα. Εάν παραγγελθούν 40 μαχητικά το κόστος, μαζί με τα όπλα τους θα φτάσει τα 4 - 4, 5 δισεκατομμύρια ευρώ ενώ αν παραγγελθούν 60 αεροπλάνα ενδέχεται θα φτάσει τα 6,5 – 7 δισεκατομμύρια ευρώ!

Ήδη από το 2000 το ΚΥΣΕΑ είχε ανακοινώσει την προμήθεια 60 αεροσκαφών, όμως το πρόγραμμα, για λόγους …Ολυμπιακών Αγώνων, δεν υλοποιήθηκε ποτέ.

Όσο και αν ακούγεται  παράδοξο, ο κίνδυνος χρεοκοπίας της χώρας αποτελεί ίσως την καλύτερη ευκαιρία να δοθούν ανταλλάγματα στους επίδοξους προστάτες της χώρας και να εξασφαλιστεί η πολυπόθητη στήριξη της ελληνικής οικονομίας.

Όμως υπάρχει  και άλλος λόγος, σαφώς πιο ουσιαστικός: η Τουρκία από το 2015 θα αρχίσει να παραλαμβάνει τα αμερικανικά μαχητικά τύπου JSF και θα είναι η πρώτη χώρα στη γειτονιά μας που θα αποκτήσει έναν πανίσχυρο στόλο αεροσκαφών 4ης γενιάς. Με συμμετοχή στην παραγωγή του, οι τουρκικές ένοπλες δυνάμεις θα παραλαμβάνουν 12 JSF το χρόνο με απώτατο σκοπό να αποκτηθούν 120 αεροσκάφη!

Εκ των πραγμάτων  η Ελλάδα, για τη διατήρηση των  ισορροπιών, δεν μπορεί να μείνει παθητικός θεατής. Η Πολεμική Αεροπορία πρέπει να εξοπλιστεί το ίδιο καλά. 

"Ποτέ στην Ελλάδα δεν έγιναν αγορές μαχητικών αεροσκαφών με βάση πραγματικά επιχειρησιακά κριτήρια"  υπογραμμίζει με νόημα έμπειρος πιλότος  της Πολεμικής Αεροπορίας.

Είναι άλλωστε  κοινό μυστικό: όποιος ασκεί την  ισχυρότερη πολιτική πίεση συνήθως  κερδίζει τους διαγωνισμούς. Και όσο μεγαλύτερος ο βαθμός εξάρτησης της χώρας τόσο αυτή ευκολότερα ενδίδει στις πιέσεις.

Στην παρούσα  συγκυρία, η Ελλάδα μοιάζει με δορυφόρο και όχι με ισότιμο εταίρο της Ευρωπαικής Ένωσης: με το πιστόλι της επιτήρησης στον κρόταφο, είναι έτοιμη να πει το ναι σε πολυτελή προιόντα.

Άρα τι; Άρα Eurofighter, απαντά η κοινή λογική. Υπάρχει και το πάτημα της απόφασης του ΚΥΣΕΑ, το 1999 επί Σημίτη, για προμήθεια του συγκεκριμένου τύπου, αν και ποτέ δεν ενεργοποιήθηκε από τη χώρα μας η μονογραφείσα σύμβαση για την αγορά 60 αεροσκαφών. 

To Eurofighter είναι το πρώτο κοινό ευρωπαικό μαχητικό, το "καμάρι" της ευρωπαικής αεροπορικής τεχνολογίας. Κατασκευάζεται από κονσόρτσιουμ εταιρειών από τη Γερμανία, τη Βρετανία, την Ιταλία και την Ισπανία.

Το μεγάλο πλεονέκτημά  του είναι ότι έχει δοκιμαστεί αρκούντως, καθώς πάνω από 700 αεροσκάφη  του τύπου πετάνε με τα χρώματα των μεγαλύτερων πολεμικών αεροποριών του κόσμου. Το μειονέκτημα του η τιμή: είναι στην κυριολεξία πανάκριβο, "είναι σα να βάζεις μια Πόρσε σε επαρχιακό δρόμο"όπως επισημαίνει ειδικός σε θέματα αεροσκαφών.

Και οι Πόρσε, ως γνωστόν, καταπίνουν τα καύσιμα. Μια ώρα πτήσης με Eurofighter κοστίζει τουλάχιστον 20 χιλιάδες ευρώ. 

Μια άλλη Πόρσε, και ίσως το αντίπαλον δέος στο ευρωμαχητικό, είναι το αμερικανικό μαχητικό JSF, γνωστό και ως F-35, που έχει χαρακτηριστεί ως το μαχητικό του μέλλοντος. Μάλιστα οι Αμερικανοί ισχυρίζονται ότι είναι τόσο προηγμένο που άνετα χαρακτηρίζεται ως αεροσκάφος 5ης γενιάς –άλλωστε οι Ρώσοι κατασκεύασαν πρόσφατα το 5ης γενιάς PAK-FA για να ανταγωνιστούν το JSF.

Στα πλεονέκτηματά του εγγράφονται ο τρομερά δυνατός κινητήρας, τα επαρκή stealth στοιχεία και ότι μπορεί να συνεργαστεί καλύτερα με τα υπάρχοντα F-16 του ελληνικού οπλοστασίου. Σύμφωνα με την κατασκευάστρια εταιρεία, στη σύγκριση με τα άλλα μαχητικά είναι αποτελεσματικότερο κατά 6 φορές εναντίον στόχων αέρος και κατά 9 φορές εναντίον κινητών στόχων. Ωστόσο, στα μειονεκτήματά του, εκτός από την υψηλή τιμή, προστίθεται το γεγονός ότι μόλις πρόσφατα ξεπέρασε τα προβλήματα που παρουσιάστηκαν στις διαμορφώσεις του και συνεπώς έχει πολύ μικρή θητεία στον αέρα.

Οι Αμερικανοί, που σε αυτή τη συγκυρία φαντάζουν outsider, έχουν προτείνει στην Ελλάδα άλλα δύο αεροσκάφη, εξίσου outsider.

Ο λόγος για  το F-18 Super Hornet και για το F-16 BLOCK 60. Το μεν πρώτο διακρίνεται για την «ευστοχία» του καθώς διαθέτει ένα κορυφαίο ραντάρ, το APG-79, το οποίο εμπλέκει πολλαπλούς εναέριους στόχους από μεγάλη απόσταση. Από την άλλη πλευρά το νέο F-16 αποτελεί πάντοτε μια αξιόπιστη λύση και αποτρέπει τα προβλήματα της πολυτυπίας στην ελληνική πολεμική αεροπορία. Ωστόσο, με δεδομένη τη φιλοτουρκική πολιτική των ΗΠΑ και τη χαμηλή επιρροή τους στο ελληνικό γίγνεσθαι, τη συγκεκριμένη περίοδο, μοιάζουν να χάνουν έδαφος στον ανταγωνισμό. 

Για τους ίδιους λόγους outsider πρέπει να θεωρείται και το σουηδικό μαχητικό Gripen. Οι απροκάλυπτες φιλοτουρκικές θέσεις του σουηδικού υπουργείου Εξωτερικών δεν έμειναν απαρατήρητες στο ελληνικό πεντάγωνο.

Μολονότι, για το επιχειρησιακό περιβάλλον του Αιγαίο, το Gripen θεωρείται ιδανικό αεροσκάφος ενώ είναι και το πιο φθηνό, σε σχέση με τους ανταγωνιστές του. "Τι είναι προτιμότερο; Να έχεις 60 Πόρσε, που θα σκέφτεσαι πως θα τις κινήσεις –βλέπε αναχαιτίσεις- ή να  έχεις 100 Γκολφ και να βρίσκεσαι παντού και να κάνεις τη δουλειά σου;"αναρωτιέται με συνειρμούς ο καταρτισμένος συνομιλητής μας. 

Αφήσαμε προς το τέλος, το γαλλικό Rafale, όχι γιατί υστερεί τεχνολογικά από τους αντιπάλους του. Ίσα-ίσα που κατά την τελευταία διεθνή αεροπορική έκθεση στο Μπουρζέ, έξω από το Παρίσι, είχε κλέψει την παράσταση, κατά τη διάρκεια των πτητικών επιδείξεων, με την απίστευτη ευελιξία του.

Επιπλέον θα μπορούσε να αποτελέσει τον καλύτερο διάδοχο των Mirage-2000 που διακρίθηκαν και διακρίνονται στο Αιγαίο και που πάντοτε αποτελούν φόβητρο για τους Τούρκους, καθώς δεν διαθέτουν γαλλικά αεροσκάφη και δεν γνωρίζουν τη γαλλική τεχνολογία.

Όμως η χώρα μας ήδη συμφώνησε να προμηθευτεί 6 γαλλικές φρεγάτες τύπου FREMM και ελικόπτερα μεταφοράς προσωπικού. "Αποκλείεται να ψωνίσουμε τα πάντα από τη Γαλλία" αναφέρει, σε κατ’ιδίαν συζήτηση μαζί μας, έλληνας πιλότος.

Κάπως έτσι έχουν  τα πράγματα και με τη ρωσική επιλογή. Με δεδομένο ότι έχουμε τα περισσότερα ρωσικά όπλα, από κάθε άλλη χώρα του ΝΑΤΟ, είναι μάλλον απίθανο να επιλεγεί το ρωσικό μαχητικό Sukhoi-35.

Το αεροσκάφος είναι γνωστό σε όλους τους λάτρεις του αεροπλάνου για τον περίφημο ελιγμό "Κόμπρα", δηλαδή κατακόρυφη άνοδος και φρενάρισμα στον αέρα! Ωστόσο οι Ρώσοι θα ικανοποιηθούν με τη διαφαινόμενη επιβεβαίωση της συμφωνίας για την προμήθεια των τεθωρακισμένων οχημάτων μάχης BMP-3.