Ο προφήτης ΑΓΓΑΙΟΣ
Καταγόταν από την Ιερατική φυλή του Λευΐ και είναι ό 10ος των μικρών λεγόμενων προφητών. Γεννήθηκε στη Βαβυλώνα, όταν διαρκούσε ή αιχμαλωσία των Ιουδαίων. Ό Άγγαΐος ήταν αυτός, πού μαζί με τον προφήτη Ζαχαρία αναθέρμαναν το ζήλο των Ιουδαίων για την ανοικοδόμηση του Ναού του Σολομώντος. Το προφητικό βιβλίο του Αγγαίου είναι χωρισμένο σε δύο κεφάλαια και έχει απλό και αυστηρό ύφος. Επειδή ό Αγγαίος καταγόταν από λευιτική οικογένεια, όταν πέθανε, τάφηκε στα μνήματα των Ιερέων. Να, όμως, και τί συμβουλεύει στους Ιερείς: "Ούτως πάντα τα έργα των χειρών αυτών, και ός εάν εγγίση εκεί, μιανθήσεται ένεκεν των λημάτων αυτών των ορθρινών". Έτσι, λέει ό Άγγαΐος, συμβαίνει με όλα τα έργα των χειρών αυτών. Όποιος Ιερέας, δηλαδή, είναι μολυσμένος από δωροδοκίες πού πήρε πρωί-πρωί, ή από άλλες αμαρτίες και παρακοές πού διέπραξε, αν αγγίξει το θυσιαστήριο θα το μολύνει. Ή προσφορά του, δηλαδή, θα θεωρηθεί μολυσμός.



Ο ΑΓΙΟΣ ΜΑΡΙΝΟΣ
Έλαβε το μαρτυρικό στεφάνι στα τέλη του 3ου μετά Χριστόν αιώνα.

Γεννήθηκε και μεγάλωσε στη Ρώμη και πήρε το αξίωμα του Συγκλητικού. Αλλ' οι πολλές του αγαθοεργίες προς τους χριστιανούς, εξήγειραν εναντίον του τις υπόνοιες των συναδέλφων του, οι όποιοι, αφού εξέτασαν, ανακάλυψαν ότι ο Μαρίνος ανήκε στη χριστιανική Εκκλησία.

Και τότε τον κατήγγειλαν.

Συνελήφθη με αυτοκρατορική διαταγή και επειδή δεν θέλησε να θυσιάσει στα είδωλα, καταδικάστηκε σε θάνατο.

Ενώ τον οδηγούσαν στον τόπο της εκτέλεσης, είδε μερικούς από τους φίλους του να κλαίνε και αυτός με πραότητα τους είπε:
"Γιατί κλαίτε και λυπάστε: μάθετε ότι πηγαίνω από το σκοτάδι στο αιώνιο φως, από το χώρο του σταδίου στα βραβεία, και από το θάνατο στην παντοτινή ζωή".

Μετά από λίγο η κεφαλή του έπεφτε, η δε ψυχή του πετούσε στα σκηνώματα των δικαίων.


ΟΙ ΑΓΙΟΙ ΠΡΟΜΟΣ (ή Πρόβος) και ΙΛΑΡΙΟΣ
Μαρτύρησαν δια ξίφους.


Ο ΑΓΙΟΣ ΜΕΜΝΩΝ Αρχιεπίσκοπος Εφέσου
Απεβίωσε ειρηνικά.

(Ορισμένοι Συναξαριστές, λανθασμένα τον αναφέρουν σαν επίσκοπο Ιεροσολύμων).


Ο ΑΓΙΟΣ ΜΟΔΕΣΤΟΣ Αρχιεπίσκοπος Ιεροσολύμων
Όσα αναφέρονται για τον Άγιο αυτό στους περισσότερους Συναξαριστές, ανήκουν στη σφαίρα της φαντασίας και μόνο.

Τον πατέρα του Ευσέβιο και τη μητέρα του Θεοδούλη από τη Σεβάστεια της Παλαιστίνης, τους θέλουν επί Μαξιμιανού (286-305) να πεθαίνουν στη φυλακή, ενώ γνωρίζουμε ότι τα χρόνια της πατριαρχίας του Αγίου αυτού ήταν από το 632 μέχρι το 634.

Ο Άγιος Μόδεστος, ανακαίνισε τα Ιερά προσκυνήματα, που καταστράφηκαν από τους Πέρσες και ζήτησε τη συνδρομή των χριστιανών από την Ανατολή.

Οσιακά αφού έζησε και πολλά για τους Αγίους τόπους αφού έκανε, απεβίωσε ειρηνικά.



Ο ΑΓΙΟΣ ΣΥΜΕΩΝ Αρχιεπίσκοπος Αντιοχείας
Η μνήμη του αναφέρεται στον Συναξαριστή Delehaye σελ. 361, 53 συνοδευμένη με αυτή του Αγίου Μέμνονος επισκόπου Εφέσου.


ΜΝΗΜΗ ΕΓΚΑΙΝΙΩΝ ΝΑΟΥ ΑΓΙΟΥ ΧΡΙΣΤΟΦΟΡΟΥ κοντά στον Άγιο Πολύευκτο


Η ΑΓΙΑ βασίλισσα ΘΕΟΦΑΝΩ η Θαυματουργή σύζυγος του βασιλιά Λέοντα του σοφού.
Ευσεβέστατη και ενάρετη βασίλισσα, που εξυμνήθηκε πολύ από τους χρονογράφους της εποχής εκείνης, για την ευαγγελική της ζωή, τις ελεημοσύνες της και την άκρα ευσέβειά της.

Ήταν κόρη του Κωνσταντίνου του Μαρτινακίου, του Ιλλουστρίου και της Άννας.

Γεννήθηκε στην Κωνσταντινούπολη και ανατράφηκε με επιμέλεια.

Σε κατάλληλη ηλικία, ο βασιλιάς Βασίλειος ο Μακεδόνας την έδωσε για σύζυγο στον γιό του Λέοντα τον Σοφό (886-912 μ.Χ.), με τον οποίο για 12 χρόνια ζούσε με αφοσίωση συζυγική και αναγνωρίστηκε αμέσως από τους συγχρόνους της σαν αγία και θαυματουργή για τα πολλά έργα αγάπης που έκανε.

Ο σύζυγός της, έκτισε ωραιότατο ναό, κοντά στον ναό των Αγίων Αποστόλων, όπου εναποτέθηκε το τίμιο λείψανό της.

Αυτό μετακόμισε ο Πατριάρχης Γεννάδιος ο Σχολάριος, στο ναό των Αγίων Αποστόλων και από 'κεί αργότερα μεταφέρθηκε στο Πατριαρχείο, όπου μέχρι σήμερα σώζεται.